Drugie Życie Rzeczy | Autor: Grażyna Krynicka

Czy jest jakaś moc zaklęta w przedmiotach. Dlaczego tak nam zależy na pamiątkach, czy dając komuś coś w prezencie zabieramy czy oddajemy kawałek duszy? Na czym polega reinkarnacja przedmiotów? Wszystkie te pytanie nasuwają się same, kiedy czyta się "Drugie życie rzeczy". Jednak książka mówi też o czymś zupełnie innym.

"Drugie życie rzeczy" to historia ludzi, którzy zamknęli się w swoich światach nie próbując zrozumieć innych. Maria, Marek, Mariola ich rodzice i przyjaciele, wszyscy tworzą rzeczywistość, która nie powstałaby gdyby nie pewne rzeczy. Grażyna Krynicka przedstawia nam opowieść o tym, że w pewnym momencie zatracamy się w tym, co sobie stworzyliśmy. Przyzwyczajenia, codzienne rytuały, ulubione przedmioty definiują to kim jesteśmy. Wystarczy zmienić jakiś drobiazg i nasz świat może ulec całkowitej zmianie, a nawet się rozlecieć. W przypadku bohaterów książki "Drugie życie rzeczy" był to brak informacji o powrocie z delegacji. Kiedy Maria zapomniała zadzwonić do Marka i poinformować go o szybszym powrocie, ich życie się zmieniło. Legło w gruzach to, co sami i razem budowali przez wiele lat. Jednak nie ma tu miejsca na wielkie dramaty. Wszyscy bohaterowie przyjmują swój los takim jakim jest. Nie ma awantur w stylu włoskim, czy melodramatu brazylijskiej telenoweli. Wszystkie postacie są bardzo stonowane, pragmatyczne i rzeczowe. Na jednym nieszczęściu świat się nie kończy. Pytanie tylko czy się poddamy, czy przejdziemy z tym do porządku dziennego. Szczerze mówiąc bardzo brakowało mi w tym wszystkim emocji. Takich, które towarzyszą ludziom przy bardzo ekstremalnych wydarzeniach tj. Śmierć, czy zdrada. Niestety w "Drugim życiu rzeczy" wszystko odbywa się bardzo spokojnie. Można powiedzieć nawet, że świat, który przedstawia nam Grażyna Krynicka jest wyprany z emocji. Owszem występuje smutek, czy złość, ale nie jest to nic skrajnego, czy nieprzewidywalnego. Emocje są tak blade, że wydają się niedorzeczne.

Świat przedstawiony w książce to zdecydowanie świat porcelany. Zasiadając do lektury, ma się ochotę na filiżankę herbaty. Grażyna Krynicka bardzo szczegółowo opisała magię porcelany, którą posiada główna bohaterka oraz jej teściowa. Autorka skupiła się na tym, jak przedmioty wpływają na rzeczywistość. Jak potrafią pomóc w uspokojeniu, czy znalezieniu wyjścia z kłopotliwej sytuacji. Po przeczytaniu "Drugiego życia rzeczy" człowiek zaczyna się zastanawiać co takiego ma u siebie, co może zachować rodzinną historię. Fotografie to nie wszystko, ponieważ to w rzeczach zaklęta jest dusza, która potrafi nie tylko być pamiątką, ale również amuletem, czy lekarstwem.

"Drugie życie rzeczy" to bardzo krótka książka o tym co może się wydarzyć. Jest też o tym,jak radzić sobie z rzeczywistością. Zwłaszcza kiedy potrzeba nam odrobiny magii. Niestety, jak dla mnie postacie są zbyt pragmatyczne, a cała historia niedorzeczna i nijaka. O ile charakterystyka porcelany skłania do refleksji nad duszą przedmiotów, tak reszta raczej nie przyciąga uwagi. Dlatego uważam, że „Drugie życie rzeczy” to książka skierowana do osób, które zbyt emocjonalnie podchodzą do życia. Po lekturze tej książki człowiek zdaje sobie sprawę, że nie zawsze potrzebną są silne emocje, czasami wystarczy napić się herbaty w magicznej porcelanowej filiżance.