Zwiadowcy Tom 14 Pojedynek W Araulenie | Autor: John Flanagan

W zamku w Araluenie sprawy mają się niezbyt dobrze. Gilan (dowódca zwiadowców) i sir Horace wyjechali bronić swojego zamku. Niestety wpadają w poważne tarapaty i tylko córka sir Horaca i królowej Cassandry, Maddie może im pomóc. Dziewczyna jest uczennicą Willa Theaty'ego (którego znamy z poprzednich opowieści z serii „Zwiadowcy”) . Mimo, że dziewczyna jest księżniczką, chce zostać zwiadowcą i jest na bardzo do brej drodze, aby spełnić swój cel.

Tak w skrócie zapowiada się czternasty tom serii „Zwiadowcy” zatytułowany „Pojedynek w Araluenie” autorstwa Johna Flanagana. Autor kontynuuje wątek księżniczki Madelyn. Ma ona wyruszyć z prośbą do Skandian aby pomogli jej uwolnić dowódce jej profesji i jej ojca. Tarapaty w których tkwią obaj mężczyźni, i sytuacja dziejąca się na zamku w Araluenie, jest jedna osoba: Dimon- przywódca rebelianckiego Klanu Czerwonego Lisa.

Jako, że ten tom jest póki co ostatnim tomem całej serii chciałbym ocenić ją jako całokształt. Z pierwszym tomem zapoznałem się trzy lata temu. Przeczytałem go z ogromnym zainteresowaniem mimo że przez połowę książki mało co się działo. Zaintrygowała mnie postać Halta, jego profesji i lekcje udzielane Willowi.

Kolejne tomy były jeszcze lepsze. Napakowane akcją wciągnęły mnie w swój średniowieczny świat pełen rycerzy, królów, korsarzy i zwiadowców. Z czasem jednak historie zdawały się tracić poziom. Akcja była bardziej rozwlekła. Dotarłem do szóstego tomu i dalej nie potrafiłem się przełamać. Cały tern świat w jednej chwili stał się nudny i dopiero dwa miesiące temu powróciłem do przygód Willa.

Wracając do sedna: trzynasty i czternasty tom potraktowałem z lekkim dystansem. Autor pokazuje nową postać, która staje się główną bohaterką. Pikanterii całej sprawie dodaje fakt, że jest ona księżniczką, która przez miesiąc w ciągu roku ma przebywać w zamku jako przyszła królowa, a przez resztę czasu ma szkolić się w tajemnicy na zwiadowcę. Ten pomysł bardzo się jej podoba, a będąc w domu odliczała tylko dni do końca pałacowego życia. W tym właśnie czasie Klan Czerwonego Lisa chce obalić króla Duncana i jego córkę Cassandrę z tronu.

Postać Maddie bardzo mi się podobała. Został pokazany tryb nauczania dziewczyny pod okiem Willa, którego losy są znane od niemowlęcia. Dystans uczeń-nauczyciel jest pokazany identycznie jak w przypadku Willa i Halta. Ten autorski zabieg bardzo mi się podoba, gdyż mimo że Halt nie jest bohaterem tych dwóch części to cząstka jego osobowości jest zaszczepiona w nauczycielu Maddie.

Fabuła powieści jest sprężysta, nie ma w niej nudnych fragmentów, trzyma w napięciu do ostatnich stron. Losy Królestwa które znam już kilka lat stają pod znakiem zapytania. Jako wielki fan tego cyklu, z zapartym tchem wyobrażałem sobie historie spisane na kartach powieści. Sam tytułowy, ostateczny pojedynek między Cassandrą a Daimonem był tak realistyczny, że kilka razy odkrywałem go na nowo.
Autor niejednokrotnie mnie zaskoczył, dlatego mam nadzieję, że historia przyszłej zwiadowczyni Maddie będzie kotynuowana. Dla podsumowania dodam, że ten tom był jednym z lepszych z całej serii, nowa postać wprowadziła trochę zamieszania do historii bohaterów, czyniąc tę powieść intrygującą, tajemniczą i przede wszystkim godną polecenia każdemu miłośnikowi fantastyki. Książkę oceniam na 6 punktów. Jako ciekawostkę dodam, że jest to dotychczas najwyższa (maksymalna) ocena jaką wystawiłem, lecz wiem, że ta książka jest tego warta.