Dylemat Oliwii Black | Autor: Barbara Taraszkiewicz

Po dotychczasowych doświadczeniach z powieściami spod egidy wydawnictwa Novae Res z pewną rezerwą podchodziłam do „Dylematu Oliwii Black” Barbary Taraszkiewicz. Trafiające w moje ręce utwory z tego wydawnictwa zawodziły moje oczekiwania, były męczące i zdarzało mi się ich nie kończyć, żeby nie marnować czasu. Jeszcze raz jednak dałam mu szansę, licząc na przyjemną lekturę i w końcu udało mi się trafić na książkę, która uratowała moją opinię o wydawnictwie i odwiodła mnie od całkowitego skreślenia wszystkiego, co z nim związane.

Bohaterką książki jest młoda kobieta, która żyje w szklanej bańce luksusu i nieprzeciętnego bogactwa swojego męża, który niby ją kocha, ale wszystkie życiowe decyzje podejmuje pod wpływem swojej matki Eleonory. Oliwia czuje się w tej rodzinie wykluczona, odsunięta na bok, bo próbuje żyć własnym życiem i realizować własne marzenia i ambicje zawodowe. Z wielkim niezadowoleniem rodzina Blacków, łącznie z Januszem, mężem Oliwii, przyjmuje do wiadomości jej decyzję, że będzie pracowała dla firmy zewnętrznej, a nie w rodzinnej kancelarii. Konflikt przybiera na sile, kiedy Oliwia dostaje propozycję zorganizowania eventu w Oslo, co związane będzie z czteromiesięcznym wyjazdem za granicę. Odległość i wyrwanie się spod nieograniczonej kontroli męża i teściowej pozwala jej z dystansem spojrzeć na swoje życie, przemyśleć dotychczasowe decyzje, odkryć własne potrzeby, jak też ulec potrzebie płomiennej miłości.

„Dylemat Oliwii Black” dotyczy przede wszystkim poszukiwania wolności w związku, potrzebie realizowania własnych marzeń, nawet jeśli są one sprzeczne z tym, co myślą bliscy. Oliwia, która po stracie rodziców czuła się osamotniona, potrzebowała opieki Janusza, dlatego uległa jego ciepłej i wygodnej kurateli, dopiero po urodzeniu dziecka i w związku z chęcią powrotu do pracy, pomiędzy małżonkami zaczęła pogłębiać się przepaść. Zawodowa okazja, jaka stanęła przed Oliwią w Oslo dała jej szanse udowodnić sobie i wszystkim wkoło, że zasługuje na samodzielność, jest świetną specjalistką w swoim fachu i potrafi sprostać wyzwaniom. Jednocześnie stała się pretekstem, aby przemyśleć swoje życie uczuciowe – czy wystarczy jej miłości, samozaparcia, czy też sił do walki z mężem i jego matką, którzy tak mocno ograniczali jej niezależność. Dodatkowym czynnikiem stała się rodząca się wielka namiętność między poznanym tam Edwardem, za którą bohaterce przyjdzie zapłacić bardzo wysoką cenę.

Barwnym dodatkiem do tej tragicznej historii są malownicze opisy miasta, w którym dzieją się najważniejsze wydarzenia. Oslo w powieści żyje kolorami, ciepłą wiosną i upalnym latem, zapachami nadmorskiego, portowego miasta, w którym każdy znajdzie coś dla siebie. Urzekające położenie na fiordach, urokliwe kafejki, rozświetlone uliczki i nabrzeże, opery, teatry i muzea są świadkami wzlotów i upadków Oliwii, jej zawodowego sukcesu i miłosnej porażki.

Historię Pani Black czyta się szybko i z zapartym tchem, na dobrą sprawę można jej poświęcić dwa wieczory. Od samego początku współczułam bohaterce, którą los tak boleśnie doświadczył, pchnął w objęcia rodziny, w której nie okazywano jej akceptacji i szacunku, a oczekiwano wyrzeczenia się siebie, całkowitego podporządkowania. Jej ostateczna decyzja dotycząca przyszłości, też wymuszona okolicznościami pozostawia ją głęboko nieszczęśliwą, niepogodzoną z losem i zmuszoną do zamknięcia się w sobie. Wielką rolę w jej losach odegrało fatum, silne przekonanie, że będzie musiała odpokutować za przewiny, niesubordynację. Do tego jest mi żal, ze nie zdołała oprzeć się szantażowi i groźbom swojej teściowej.

Poza główną bohaterką mamy tu też plejadę barwnych postaci drugoplanowych, wyrazistych charakterów, których rola nie jest bynajmniej przypadkowa. Zakończenie książki jest niebanalne, wątek karmy, powracających do nas kar za złe uczynki pozostawia bohaterkę, ale też czytelników, w poczuciu bezsilności wobec wyroków losu. Podsumowując, zachęcam do lektury, bo jest wciągająca i emocjonująca.