Okrutna Pieśń | Autor: Victoria Schwab

Czy zdarzyło Wam się przeczytać książkę, o której kompletnie nic nie wiecie? Słyszycie o niej dużo, wszędzie widzicie okładkę, promocja jest naprawdę szeroko przeprowadzana a samo nazwisko autorki, głównie przez jej poprzednią serię sprawia, że ludzie niemal rozpływają się z zachwytu. Przyznam się bez krępowania, że nie miałam wcześniej okazji czytać nic z dotychczasowo wydanych powieści Victorii Schwab, dlatego na pierwszy ogień poszła książka, o której wiele słyszałam, lecz tak naprawdę do końca nie wiedziałam, o czym jest. Naprawdę. Jeśli chodzi o zarys fabuły to nie wiedziałam nic, w ciemno otworzyłam na pierwszej stronie i zaczęłam czytać.

Powieść Victorii Schwab, „Okrutna pieśń” jest pierwszym tomem dylogii o świecie Verity, świecie, w którym ogromne, kilkumilionowe miasto jest podzielone na dwie części i rządzone przez dwóch skrajnie różnych mężczyzn. Do tego mamy także potwory, które można określać w trzech rodzajach opowiadające się po jednej ze stron. Stolica otoczona jest jałowym polem, gdzie przebywa jeszcze więcej potworów, a na obrzeżach znajdują się pomniejsze miasta. Brzmi lekko skomplikowanie? Prawdę mówiąc ciężko było mi sobie wyobrazić w pełni świat, jaki stworzyła Victoria Schwab i bardzo brakowało mi mapki. Światy, które powstają w wyobraźniach autorów nie zawsze są jasno opisane czytelnikowi. Wracając do fabuły! Henry Flynn, człowiek pragnący pokoju i z trudem go utrzymujący ma troje niezwykłych dzieci, w tym Augusta, chłopaka z rodzaju Sunajów, istot potrafiących zabijać poprzez muzykę. Henry powierza synowi zadanie, by zbliżyć się do córki Calluma Harkera, Kate. Ona zaś jest dziewczyną, która pragnie wrócić do domu, zostać zauważona przez ojca, stać się dla niego ważna. Jak potoczą się losy dwójki nastolatków, których drogi się przetną?

Na początku chciałabym napisać o samym świecie, gdyż jest skomplikowany i z rodzaju Urban Fantasy, potwory chodzą po ulicach, nie boją się złapania, ludzie są przerażeni i płacą za ochronę ciężkie pieniące. Całość opiera się tak naprawdę o strachu i na tym, do czego tenże strach może doprowadzić. Pani Schwab stworzyła obraz świata, który przeraża, napawa wszelkimi rodzajami lęków, a jednak pokazuje, że w świecie tak skorumpowanym, gdzie za względny spokój trzeba płacić, zdarzają się akty odwagi i poświęcenia, a także lojalności i prawdziwości.

Kate, która na początku jest dziewczyną zapatrzoną w ojca małą dziewczynką, pragnącą jedynie by tata ją kochał, chce udowadniać swoją wartość poprzez czynienie rzeczy złych i godnych pożałowania. Jest w stanie zrobić wiele, byle tylko Callum spojrzał na nią inaczej niż jak na zbędny balast. W niej widać zachodzącą zmianę, kiedy poznaje Augusta, bo zmienia się jej sposób myślenia. Ze zbuntowanej nastolatki staje się osobą walczącą o samą siebie. Z kolei August moim zdaniem nie zmienia się za bardzo, bo zamknięty w sobie chłopak jeszcze bardziej się zamyka na skutek tego co działo się na końcu książki. Czy któreś z nich wzbudziło moją większą sympatię? Zdecydowanie bardziej Kate, bo jest silna i daje sobie radę nawet w podbramkowych sytuacjach.

Ostatnim i zdecydowanym plusem, co, do którego naprawdę się dziwię, bo w dobie dzisiejszych powieści dla nastolatków ten wątek przewija się niemal zawsze – miłość. Miłość jest, ale ukazana została w nieszablonowy sposób, bo bardziej na zasadzie relacji głównych bohaterów z ich rodzicami. Dwa skrajne obozy i dwa skrajne obrazy rodzinne. Jeden naprawdę uroczy – cała rodzina wspiera się nawzajem, widać dobre więzi i relacje między nimi, zaś w drugiej rodzinie nie ma właściwie nic. Żadnej nici porozumienia, chęci jej utworzenia, nic. Na pewno zdradziłam już więcej niż powinnam, więc może bardziej w tym temacie musicie przekonać się sami.

„Okrutna pieśń”, choć z początku była dla mnie czarną magią i wielką niewiadomą okazała się bardzo wciągającą i ciekawą lekturą. Wykreowany świat, dystopia i potwory, z jakimi muszą się mierzyć bohaterowie to kolebka historii o dwójce nastolatków próbujących się zmierzyć z bezlitosnym systemem. Czytała się właściwie sama, bardzo często zdarzało mi się z niedowierzaniem patrzeć jak ilość przeczytanych stron się zwiększa a ja nawet nie wiem kiedy! Dla fanów tego typu gatunku będzie bardzo fajną przygodą i odskocznią od codziennego życia. Polecam Wam, by przekonać się, o co ten cały szum z „Okrutną pieśnią”. Przekonajcie się sami, czyli był słuszny ;)