Niechciany Gość | Autor: Shari Lapena

Do najnowszej powieści Shari Lapeny podchodziłam z bardzo mieszanymi uczuciami. Z jednej strony zachęcały mnie wszystkie pozytywne słowa, jakie zostały wypowiedziane i napisane z myślą o tej książce. Z drugiej zaś dobrze pamiętałam uczucie niedosytu, które towarzyszyło mi na długo po zakończeniu lektury „Parry zza ściany”. Koniec końców otrzymałam porcję naprawdę dobrej, trzymającej w napięciu akcji, a całość sprawiła mi niemałą niespodziankę.

Wydaje się, że autorka podjęła się dość trudnego zadania, bowiem temat na jaki się zdecydowała ciężko było obronić, natomiast bardzo łatwo pogrążyć. Grupa nieznajomych, która spędza weekend w hotelu na uboczu, śnieżyca i brak prądu. Brzmi interesująco, ale przy tym dość banalnie. To, co w ciekawy sposób podsycało moje zainteresowanie fabułą, to zwrócenie uwagi na psychologiczne aspekty myślenia, funkcjonowania i podejmowania decyzji przez poszczególnych bohaterów.

Na kolejnych stronach mamy szanse poznać ich trochę lepiej. Przekonać się, jakimi są ludźmi. Co istotnego wydarzyło się w ich życiu, jakie błędy popełnili, co ciąży im na sumieniu. Szybko przekonujemy się, że każdy z nich coś ukrywa, a jeśli do tej pory jeszcze nie pokazał na co go stać, to sprzyjające okoliczności świetnie się temu przysłużą. Bo przecież każdy może być mordercą… Poznawanie akcji od takiej strony szalenie mi się podobało. Z wielką przyjemnością odkrywałam kolejne karty, zanurzałam się w sekretach, próbowałam odkryć, kto zabija.

A wcale nie jest to łatwe zadanie. Bo w tej powieści brakuje oczywistości, autorka igra z czytelnikiem, sprawiając, że raz za razem zmienia on zdanie, co do tego, kto jest katem, a kto ofiarą. Kto zabija? Kto zginie następny? Jakie powiązanie między nimi istnieje? Czy znali się wcześniej? Co jeszcze wydarzy się, zanim bohaterzy powieści będą mogli w końcu wezwać pomoc? Na te i wiele innych pytań Lapena odpowiada na stronach powieści, budząc zainteresowanie, budując napięcie, dobrze się bawiąc i pokazując, że stać ją jeszcze na wiele.

Do tej pory miałam okazję przeczytać jedynie „Parę zza ściany”. Tytuł ten nieco mnie znużył i zniechęcił, zostawiając po sobie dość smutne wspomnienia. Wówczas wydawało mi się, że nie spotkam się z tą autorką ponownie, bo nie wierzyłam, że warto dać jej drugą szansę. Tymczasem, jak przekonałam się w tym przypadku, warto zaryzykować, bo gdybym tego nie zrobiła naprawdę dobry thriller przeszedł by mi koło nosa. W tej powieści bowiem odnalazłam to, co tak bardzo cenię w książkach przynależących do gatunku- wielokrotne morderstwo, intrygę na szerszą skalę, zwroty akcji, pełnokrwistych bohaterów, wyjaśnienie motywów działania sprawcy oraz całkiem zgrabne zakończenie.

Ani przez chwilę nie miałam chęci tej powieści odłożyć. Czytało mi się naprawdę dobrze, a wszelkie przystanki skłaniały mnie do analizowania i przemyśleń. Nie udało mi się wytypować sprawcy, ale bardzo podoba mi się droga, jaką autorka wybrała do rozwijania akcji. Jedyny element, który nie do końca spełnił moje oczekiwanie to potraktowane po macoszemu policyjne śledztwo. Autorka skupiła się bowiem na bohaterach powieści, ich motywach, kolejnych zabójstwach i zmianie atmosfery panującej w hotelu. I to wyszło jej znakomicie. Miałam natomiast nadzieję, że trochę trudniej będzie do tej prawdy na końcu dotrzeć, że nie przeważy w tym miejscu jeden szczegół. Nie szkodzi. I ten drobiazg nie wpłynął na moją ocenę powieści. Bardzo Wam ją polecam. Warto.

Luksusowy hotel na odludziu, urządzony w staromodnym stylu, za którego oknami pada śnieg - czy można wyobrazić sobie lepsze tło dla romantycznej opowieści? Kanadyjska pisarka Shari Lapena postanowiła jednak wykorzystać ten sielski krajobraz do zupełnie innych celów - by stworzyć trzymający w napięciu thriller. Historię o tym, że każdy człowiek ma coś do ukrycia.

W późne piątkowe popołudnie do hotelu Mitchell's Inn przybywa dziesięcioro gości. Są to: Riley - młoda dziennikarka dręczona koszmarnymi wspomnieniami, i jej oddana przyjaciółka Gwen, David - samotny prawnik po przejściach, Beverly i Henry - małżeństwo w średnim wieku, przechodzące poważny kryzys, Lauren i Ian - para zakochanych, którzy przyjechali na romantyczny weekend, Dana i Matthew - czyli oszałamiająca piękność i jej bajecznie bogaty narzeczony oraz Candice - pisarka, która pracuje nad nową książką. Klientów obsługują jedynie James, właściciel hotelu, i jego syn Bradley - inni nie dotarli do pracy z powodu fatalnych warunków pogodowych.

Wydaje się, że przyjezdni będą mogli zaznać ciszy i spokoju, odpocząć lub skoncentrować się na rozwiązaniu osobistych problemów, jednak wkrótce jeden z gości zostaje znaleziony martwy. Na pierwszy rzut oka wygląda to na śmierć wskutek tragicznego wypadku, ale istnieją podstawy, by odrzucić to wytłumaczenie. W hotelu wysiada prąd, nie działają telefony, nie ma żadnego sposobu, by wezwać pomoc. A gdzieś w ciemności czai się morderca, który wypatrzył już swoją następną ofiarę.

Shari Lapena serwuje nam powieść z iście klaustrofobicznym klimatem, mroczną, skonstruowaną w taki sposób, by czytelnik miał problemy z oderwaniem się od lektury. W "Niechcianym gościu" nie znajdziemy opisów krwawych zbrodni, choć trup ściele się dość gęsto - to nie drastyczne obrazy mają tu budować napięcie, pisarka wywołuje w odbiorcy niepokój dzięki temu, że pozwala mu obserwować narastającą panikę hotelowych gości, poczuć ich strach o życie i desperacką chęć przetrwania.

Portrety psychologiczne postaci zasługują na szczególną uwagę. Autorka zdecydowała się poprowadzić narrację z różnych perspektyw, dlatego można dobrze poznać każdą z przebywających w hotelu osób, przyjrzeć się jej charakterowi, przemyśleniom i planom. Nie znaczy to jednak wcale, że z łatwością wytypuje się mordercę - Lapena umiejętnie podsuwa czytelnikom fałszywe tropy, sprawnie ukrywa wskazówki i utrudnia rozwiązanie zagadki. A skoro już jesteśmy przy rozwiązaniu...

Myślę, że to najsłabsza część książki. Świetnie, że tak trudno na nie wpaść, ale dla mnie jest mało przekonujące. Motywacja mordercy wydaje się prosta, a jednak jakoś nie potrafiłam w nią uwierzyć. Za to ostatnia strona powieści zasługuje na oklaski - w chwili, gdy wydaje się, że wszystko zostało już wyjaśniowe, autorka zaskakuje nowym faktem, ukazując jedną z postaci w zupełnie innym świetle. Bardzo zgrabny zabieg.

Jedna uwaga co do tłumaczenia - w powieści nagminnie pojawia się zwrot: "ubrać sweter/kurtkę/buty". Chyba ani razu nie zdarza się, żeby postać "włożyła" jakiś element garderoby, zawsze go "ubiera" - to naprawdę rażący błąd.

Po trzech tygodniach od przeczytania książki, z trudem przypomniałam sobie przebieg akcji, więc moim zdaniem "Niechciany gość" nie należy do powieści, pozostawiajacych po sobie silne wrażenie, takich, które mocno przemawiają do wyobraźni. Doskonale pamiętam jednak, że czytaniu towarzyszył przyjemny dreszcz emocji, napięcie i niepokój, a właśnie tego oczekuje się przecież od thrillera.