Liga Smoków | Autor: Naomi Novik

Co może powstać z połączenia historii i smoków? Coś bardzo dobrego. Mowa tu o „Lidze smoków” czyli ostatnim (dziewiątym) tomie cyklu „Temeraire”. Powieść opowiada o losach Williama Laurence'a i jego smoka Temeraire'a. Są oni w przyjaciółmi a Laurence jako kapitan ma powstrzymać strategicznego geniusza Napoleona Bonaparte.

Akcja rozpoczyna się po klęsce Napoleona w Rosji. Główny bohater, jako Brytyjczyk czyli największy wróg Francji, chce zrobić wszystko aby schwytać Bonapartego. Bezskutecznie, ponieważ ten ucieka na smoku do swojej ojczyzny. Złą wiadomością jest fakt, że w Francji tworzy się kolejna Wielka Armia, której nie pokonają rosyjskie mrozy.

Bardzo dużym zaskoczeniem było to, że smoki MÓWIĄ. Jako, że smoki nie są moim ulubionym tematem książek, sięgam po ich historie bardzo rzadko, lecz to jest moja pierwsza książka w której są one przedstawione jako bardzo inteligentne, elokwentne i przyjazne człowiekowi. Oczywiście tylko część z nich jest przyjazna, gdyż dzikie smoki nie należą do tych miłych i „oswojonych”. Faktem świadczącym o ich inteligencji jest staranie się o prawa obywatelskie.

Z historycznego punktu widzenia, czasy w których dzieje się powieść, są bardzo burzliwe. Francja podniosła się po rewolucji, a władcą został Napoleon Bonaparte, uwielbiany przez żołnierzy kapitan który niejednokrotnie wykazał się pomysłowością strategią i inteligencją prowadząc zwycięskie bitwy. Dzięki niemu Francja stała się mocarstwem. W cyklu „Temeraire' został on przedstawiony jako główny antagonista, z którym bohaterski Temeraire i kapitan Laurence mają obowiązek walczyć.

Książkę tą czytało mi się przyjemnie, bardzo dobry pomysł na cykl, idealnie wykreowane postacie i rozwinięta akcja towarzyszące przez całą książkę. Przyjaźń na śmierć i życie była tak rzeczywista, że z zapartym tchem czekałem na koniec tej historii, aby zobaczyć co się stanie z bohaterami.

Smoki, bo to one są elementem fantastycznym w tej książce chcą żyć na równi z ludźmi. Mimo, że są ogromnymi bestiami, szanują ludzi, a obietnice Napoleona stawiają w złym świetle przeciwników praw dla smoków.

Jest to ostatni tom całego cyklu ale mimo to mnie zaintrygował. Wcześniej nie miałem do czynienia z żadną inną książką tej autorki, lecz naprawię ten błąd. Powieść jest napisana bardzo inteligentnie, są tam przedstawione fakty historyczne przeplecione z literacką fikcją. Część bohaterów żyło naprawdę, a część żyje tylko na kartach tego tomu, lecz były tak realistycznie przedstawione, że smutkiem napawa mnie myśl o braku istnienia takiego świata.

Akcja jest rozłożona równomiernie, nie było miejsc w których dłużyła się aby w kolejnych pędziła „na łeb, na szyję”. Była pełna zwrotów akcji i zaskakujących rozwiązań.
Miała również kilka minusów, gdyż nie zawsze mogłem zrozumieć co się działo, natłok postaci wprowadzał chaos, który bardzo szybko został przerzedzany.

Podsumowując książka była ciekawa i mimo że był to ostatni tom a ja nie zrozumiałem kilku wątków które były kontynuowane z poprzednich tomów, była zrozumiała. Książkę oceniam na 5 w skali 6.