Dwanaście Życzeń | Autor: Karolina GłogowskaKatarzyna Troszczyńska

Okładka - wybitnie świąteczna. Śnieżek sypie, bagażnik pełen prezentów, na szczycie tej wieży - choinka. Wszystko utrzymane w cudownej, bożonarodzeniowej tonacji. Klimat okładki zachwycił mnie i był głównym powodem sięgnięcia po "Dwanaście życzeń". Tymczasem, po kilkunastu stronach, musiałam mocno skorygować moje oczekiwania co do tej powieści. Owszem, Święta Bożego Narodzenia są tłem dla rozgrywających się wydarzeń, ale nie mają tak naprawdę większego znaczenia. Jest przedświąteczna krzątanina, barszcz, prezenty, ale tak naprawdę te elementy są tylko tłem, a prawdziwym bohaterem jest człowiek i jego emocje. 

Pięć kobiet, pięć historii, pięć przemian. Każda z bohaterek ma coś za przysłowiowymi uszami i każda ma nadzieję, że nadchodzące święta Bożego Narodzenia będą momentem przełomowym. Bo przecież w święta ludzie się godzą, przebaczają, uszczęśliwiają... zdarza się również, że Święta to czas rozliczeń, i czas pożegnań. 

Rozbiegana i nieszczęśliwa w swej samotności Dagna szuka ucieczki w karierze prezenterki telewizyjnej. Jej siostra Bogusia stara się być głową rodziny, jednak nie przynosi Jej to ani odrobiny szczęścia. Siostry nie rozumieją się i nie potrafią zaakceptować inności. Pola - młoda, przesympatyczna dziewczyna - została porzucona przez narzeczonego kilka dni przed terminem ślubu. Nie potrafi poradzić sobie z samotnością i zastanawia się nad sposobem zakończenia swojego żywota. Nie zdaje sobie sprawy, że jej przyrodnia siostra, Basia, zazdrości jej miłości ich wspólnego ojca. Basia uważa, że przez całe życie była odrzucana i traktowana po macoszemu... 

Najcudowniejsza opowieść to historia Róży - nestorki rodu, która za czasów młodości zakochała się bez pamięci w swoim koledze. Miłości nie było dane rozkwitnąć, ale za to Róża nie poddała się. Chwytała życie garściami i z każdej garstki starała się wysupłać coś dobrego. Ta starsza Pani zdobyła moje serce radością życia i umiejętnością optymistycznego patrzenia w przyszłość. Pomimo podeszłego wieku, potrafiła cieszyć się z drobnostek i walczyć o szczęście. Może właśnie dlatego szczęście nie ominęło jej bezmyślnie, tylko postanowiło pomóc. 

W całej tej gmatwaninie ludzkich uczuć i emocji, Święta są tylko nic nie znaczącym dodatkiem. Pewna granicą wytyczoną przez autorkę. Opisane wydarzenia mogłyby się równie dobrze wydarzyć latem i niewiele by to powieści ujęło uroku. Pewnie, że inny nastrój daje padający śnieg, a inny piękno lata w pełni, ale jak na książkę o tak świątecznej okładce - mało tych świąt, oj mało. 

Nie zmienia to faktu że losy pięciu dzielnych kobiet nie były mi obojętne i z ogromną ciekawością oczekiwałam na zakończenie. Każda z tych kobiet wzbudzała we mnie skrajne emocje - od złości na Bogusię o to, że nie umie walczyć o swoje szczęście, po ogromny niepokój o życie nieszczęśliwej Poli. Każda historia kończy się dobrze. Może nie tak, jak czytelnik spodziewałby się po książce ze świąteczną okładką, ale koniec końców - dobrze. Autorki świetnie wykreowały postacie i właściwie o każdej z tych Pań można by było napisać odrębną książkę. Troszkę więcej świątecznej magii, szczypta zimowego szaleństwa i voila!  

A Święta? Dobrze że są i zmuszają do refleksji nad swoim życiem. Niestety w książce pt. "Dwanaście życzeń" jest ich zbyt mało i trudno mówić o świątecznej atmosferze. Zamiast tego mamy kawał bardzo dobrej powieści obyczajowej, w której szczęście miesza się z rozczarowaniem, a miłość z nienawiścią. 
Polecam nie tylko w Święta. 

Sezon przedświąteczny w pełni zaczyna się w listopadzie. Mimo deszczowej pogody i raczej małej nadziei na atmosferę świąteczną, już zaczynają pojawiać się książki obiecujące doświadczenia magii Bożego Narodzenia i wszelkie świąteczne cudy. Czy jedną z nich jest również napisana przez pisarski duet powieść ,,Dwanaście życzeń”?

Bohaterami powieści napisanej przez Karolinę Głogowską i Katarzynę Troszczyńską są niemalże wyłącznie kobiety. Kobiety w różnym wieku, wykonujące odmienne zawody, mające różne statusy społeczne i materialne. Dagna jest odnoszącą sukcesy dziennikarką telewizyjną, która za nic w świecie nie chce się przyznać, że pochodzi ze wsi. Pola tuż przed ślubem zostaje porzucona przez narzeczonego. Róża mimo tego, że jest już seniorką postanawia wykorzystać resztę życia na spełnianie swych pasji, dlatego zapisuje się na kurs tanga. Mieszkająca na wsi Bogusia jest wymarzoną gospodynią domową i wspaniałą matką, ale ma żal do bliskich, że nie doceniają jej pracy. Rita jest nieco starszą kobietą, która na znak protestu wobec mężczyzn i powszechnych kanonów, jeździ motorem. Losy tych kilku różnych kobiet zostają ze sobą połączone. Czy w tym niezwykłym czasie jakim są święta Bożego Narodzenia uda się im zmienić swoje dotychczasowe życie? Czy ziszczą się ich marzenia, które skrywały dotąd w głębi swej duszy? Czy ten świąteczny czas faktycznie zdoła wskrzesić w nich życiowy optymizm i sprawi, że na niektóre sprawy zaczną patrzeć nieco inaczej?

,,Dwanaście życzeń” to powieść bardzo dobrze reklamowana na portalach społeczni ościowych i przez Glogerów książkowych. Pozytywne rekomendacje dla tej książki napisały ulubione przez wielu autorki powieści obyczajowych, czyli Magdalena Majcher, Gabriela Gargaś i Magdalena Kordel. Jednakże czy te pozytywne opinie i zapewnienia o fascynującej lekturze przesiąkniętej zapachem świątecznych dań faktycznie mogą gwarantować

Niestety, mimo moich najszczerszych chęci ,,Dwanaście życzeń” niezbyt przypadło mi do gustu, gdyż wbrew zapewnieniom w tej książce brakuje bożonarodzeniowej magii. Pisarski duet Karolina Głogowska, Katarzyna Troszczyńska, co prawda, stworzył bardzo interesującą powieść o życiowych zmaganiach kobiet w różnym wieku, ale mimo zapewnień nie można uznać ich powieści za typowo świąteczną pozycję, w której Boże Narodzenie i jego magia odgrywają ogromne znaczenie w życiu bohaterów.

,,Dwanaście życzeń” to ciekawa opowieść o kobietach i ich zmaganiach z przystosowaniem się do społecznie akceptowalnych ról. Otoczenie wymaga od nich, by doskonale spełniały się w rolach córek, żon, matek i babć. Jednakże dla niektórych z nich wejście w wymaganą rolę jest ogromnym obciążeniem, które sprawia, że powoli zatracają same siebie. Z kolei te, które próbują żyć w zgodzie ze swoją wolą i temperamentem muszą liczyć się z ,,prztyczkami” i uszczypliwymi komentarzami ze strony swojego otoczenia.

Dość dobrze zbudowane są portrety bohaterek, z których każda musi zmierzyć się z jakimś innym problemem, np. chorobą krewnego, porzuceniem, samotnością, pracoholizmem itd. Ich rozterki, codzienne problemy, zagmatwane relacje rodzinne sprawiają, że powieść Karoliny Głogowskiej i Katarzyny Troszczyńskiej jest ciekawą wersją powieści obyczajowej. Mimo dość ciekawego pomysłu oraz interesujących kreacji bohaterek powieść wydaje się momentami nieco nużąca. Niezbyt dobrze wypada również finał książki, który jest bardzo skrótowy i niezbyt satysfakcjonujący dla odbiorcy, który zdążył zżyć się z bohaterkami.

Podsumowując, mimo kilku słabych stron, zachęcam do przeczytania ,,Dwunastu życzeń”. Jest to powieść wciągająca z interesującymi kreacjami kobiet przypominającymi osoby, które znamy lub na co dzień spotykamy w swoim otoczeniu. Ich problemy i rozterki są takie prawdziwe i zwyczajne, dzięki czemu z zainteresowaniem śledzi się ich poczynania.