Samodyscyplina Dla Opornych. Jak Mieć Silną Wolę I Osiągać Swoje Cele | Autor: Peter Hollins

Mam wrażenie, że ostatnio dużo mówi się o samodyscyplinie i konieczności jej wypracowania. Temat ten pojawia się przede wszystkim w blogosferze i mediach społecznościowych, a przynajmniej na tych blogach, portalach czy stronach, które poświęcone są rozwojowi osobistemu i realizacji celów. Nie da się ukryć, iż samodyscyplina jest konieczna, by konsekwentnie dążyć do uzyskania określonych wcześniej efektów. Czasami jednak mam też wrażenie, że wszystkie wypowiedzi i artykuły poświęcone samodyscyplinie tak naprawdę stworzone są przez ludzi, którzy żyją w pewnym oderwaniu od świata, którzy nie borykają się z takimi codziennymi problemami, jakie dotyczą na przykład pracujących rodziców. Z drugiej jednak strony zdaję sobie sprawę z tego, że aby wypracować samodyscyplinę trzeba poświęcić trochę czasu i energii, a żeby zrealizować swoje cele i móc się na nich skupić, trzeba odpuścić inne rzeczy. Wciąż jednak szukam odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób pracować, by pozbyć się nawyku ciągłego odkładania na później czy ulegania pokusom. Z tego powodu sięgnęłam po książkę Petera Hollinsa „Samodyscyplina dla opornych”. Czy rzeczywiście był to dobry wybór?

Przede wszystkim zaskoczyły mnie rozmiary tej publikacji. Tak naprawdę to niewielka, bo licząca niespełna sto czterdzieści stron lektura. Idealna na jedno popołudnie. Tym bardziej, że czyta się szybko i choć styl autora, tak typowy dla amerykańskich trenerów, coachów czy psychologów, którzy postanowili tworzyć poradniki, może momentami męczyć, to muszę przyznać, że nie jest to zła lektura. Owszem, być może część zawartych w niej informacji stanie się powtórzeniem tego, co przeczytać można w bardzo wielu miejscach, jednak wiedza jest tutaj uporządkowana, podana w skompensowanej i bardzo konkretnej formie. Autor opisuje między innymi konkretne zasady i techniki, jakie stosuje amerykańska marynarka wojenna w celu utrzymania dyscypliny. Temu zagadnieniu poświęcony został cały rozdział, przyznam, że dla mnie najbardziej interesujący. Jednak także inne fragmenty publikacji są równie konkretne i ciekawe. Na przykład ten poświęcony zagadnieniu dyskomfortu czy uleganiu (lub raczej nieuleganiu) pokusom. Autor w prostych słowach mówi, jak powinniśmy się zachowywać, co robić, by wypracować w sobie silną samodyscyplinę, przy okazji pokazując, jak wiele możemy na tym zyskać.

Myślę, że w czasach, w których o skupienie uwagi na realizacji celów i o wypracowanie w sobie postawy unikania pokus jest szczególnie trudno, warto sięgnąć po te pozycję. Jej lektura naprawdę nie zajmie wiele czasu, a jestem przekonana, że pomoże uświadomić sobie wiele aspektów codziennego życia i naszego własnego działania, których być może sobie nie uświadamiamy, a które mogą mieć ogromny wpływ na powodzenie naszych wysiłków i wreszcie osiąganie określonych efektów niemal w każdej dziedzinie życia.

Mimo, iż początkowo podchodziłam do tej pozycji nieco sceptycznie, mogę stwierdzić dziś z całym przekonaniem, że jestem bardzo zadowolona, iż po nią sięgnęłam. Szczerze polecam wszystkim tym, którzy szukają konkretnych porad, jak wykształcić w sobie samodyscyplinę i tym, którzy mają poczucie, że w ich życiu są konieczne pewne zmiany, ale nie wiedzą, w jaki sposób rozpocząć ich wprowadzanie. Mnie lektura tej książki bardzo zmotywowała i jestem pewna, że przynajmniej niektóre z zawartych w niej porad zastosuję na pewno. Jestem pewna, że właśnie ta pozycja może realnie zmienić czyjeś życie, dlatego z całym przekonaniem polecam ją każdemu.

Dyscyplina, wbrew pozorom, bardzo ułatwia życie. Zdolność samodzielnego regulowania swoje zachowania w taki sposób, aby wypełniać niekoniecznie przyjemne obowiązki lub powstrzymywać się od niektórych, szkodliwych w ogólnym rozrachunku, przyjemności, reguluje życie i pozwala osiągać więcej. Wszyscy, którzy narzekają na nadmiar obowiązków, chcą schudnąć albo zadbać o zdrowie poprzez regularne uprawianie sportu, powinny popracować nad nawykiem samodyscypliny. Tak właśnie, samodyscyplina jest nawykiem, dlatego można ją również trenować, tak jak każdy inny nawyk, dążyć do jej wzmocnienia. Tak wiele naszych działań wymaga regularnej, codziennej uwagi, że warto dowiedzieć się, jak można zadbać o tą wewnętrzną siłę, która nakazuje zrobić coś dla swojego dobra, mimo wszystko – bez wymówek.

Ja też mam kilka aspektów życia, w których chciałabym pewne rzeczy poprawić, dlatego chętnie sięgnęłam po książkę Petera Hollinsa „Samodyscyplina dla opornych”. Wiele już w tym temacie przeczytałam, podjęłam wiele prób zawalczenia z samą sobą o lepsze zdrowie, smuklejszą sylwetkę, pełniejsze konto oszczędnościowe, skupienie w pracy i czysty dom. Niestety, nadal szukam idealnego narzędzia, które pomoże mi utrzymać dyscyplinę w tych dziedzinach. Wydaje się, że tym razem udało mi się je znaleźć. Książka Hollinsa, mimo niepozornych rozmiarów, dotyka każdego aspektu samodyscypliny, wyjaśnia jej istotę i pomaga zrozumieć schemat jej działania, a dzięki temu dostarcza informacji o tym, jak skutecznie zbudować ten nawyk we własnym życiu.

Co istotne, książka opiera się na wielu badaniach psychologicznych, więc dla mnie jest wiarygodnym źródłem informacji. Przy rozwijaniu samodyscypliny trzeba wyjść z założenia, że silna wola jest zasobem wyczerpywalnym, dlatego trzeba dbać o jej wysoki stan na co dzień. Najlepiej nie narażać się na pokusy oraz unikać stresu, który mocno nadwyręża nasze siły psychiczne. Dobrym sposobem na ćwiczenie mięśnia samodyscypliny jest medytacja, dzięki której lepiej skupiamy uwagę na swoich działaniach, przez co na pewno częściej udaje uniknąć się nieprzemyślanych błędów.

Autor zachęca do stawiania sobie wysokich celów, bo zgodnie z zasadą 40%, kiedy myślimy, że już nie damy rady, korzystamy dopiero z 40% swoich zasobów sił. Zgodnie z tą ideą zaleca się, aby wszystkie wyznaczane cele mnożyć razy 10, dzięki temu będziemy mieli większą motywację do ich osiągnięcia. Na przykład, jeśli chcemy schudnąć 3 kilogramy, przygotowujmy się do zrzucenia 30 kg, a wtedy łatwiej będzie osiągnąć ten zamiar. Ważne jest również przebywanie w otoczeniu, które sprzyja rozwojowi siły woli, a więc takiego, w którym nic nas nie rozprasza oraz z ludźmi, którzy nas inspirują, wzorami do naśladowania.

Sednem samodyscypliny jest umiejętność odkładania przyjemności na później. Warto to robić, bo okazuje się, że opóźniona gratyfikacja sprawia, że nagroda w przyszłości będzie większa. Jednak czekanie na premię za wyrzeczenia może być trudne, dlatego warto zawsze być świadomym tego, po co się to robi. Jak już wspomniałam, samodyscyplina jest nawykiem, aby więc ją ukształtować, należy aktywnie i głęboko się w to zadanie zaangażować, pamiętając zawsze o ostatecznym rezultacie.

„Samodyscyplina dla opornych” to zwarte, ciekawe kompendium wiedzy o kształtowaniu dobrych nawyków i walce z tymi złymi po to, aby osiągnąć pełniejsze życie. Myślę, że jest doskonałym źródłem, z którego można czerpać informacje w celu stworzenia własnych narzędzi do walki o silną wolę, a przez to lepsze jutro dla siebie, przy czym nie próbuje wcale nas przekonać, że będzie to łatwa droga.