Noc W Ogrodzie Ciemności | Autor: Jarosław Klonowski

Jarosław Klonowski to mało znany autor powieści kryminalnych i fantasy, choć być może jest to tylko moja subiektywna opinia. Doczytałam w różnych źródłach, że jego publikacje są raczej niszowe, znane zapewne zagorzałym wielbicielom obu wspomnianych wcześniej gatunków. W każdym razie Klonowski to „młoda krew”, pisarz raczkujący, który zaczynał od publikowania w czasopismach swoich opowiadań, od niedawna przerzucił się na całościowe powieści, które ukazują się pod szyldem wydawnictwa CM. Na okładce odnajdujemy wstawkę o treści „nowy polski kryminał”, więc już ona sugeruje nam jakiego rodzaju literaturę trzymamy w rękach. Nie bez znaczenia jest przymiotnik „nowy”, gdyż jest to właściwie przedstawicielstwo całkiem młodego pokolenia „kryminalistów polskich”, nie zaliczających się do dekady pisarzy takich jak: Remigiusz Mróz, czy Katarzyna Bonda. Ci to już właściwie „starzy wyjadacze”, którzy powoli dyplom nowicjusza oddają kolejnym twórcom.

Noc w Ogrodzie Ciemności to całkiem kształtny kryminał o zabarwieniu sensacyjnym. To dobra, gangsterska opowieść przypominająca trochę schemat kultowego serialu „Odwróceni”, czy niedawno debiutującego na małych ekranach serialu „Rojst”. Takie były moje pierwsze skojarzenia i właściwie zostały one ze mną do ostatnich słów tej powieści. Fabuła oparta jest na działaniach bohaterów małej mieściny, w której pieczę nad wszystkimi brudnymi interesami sprawuje niejaki Krzysztof Korczak. Zawirowana historia jego rodziny i dzieci, oraz wspólników i wrogów, kreuje kontaminację brutalnych, tajemniczych zdarzeń. Lawinę wywołuje śmierć młodej dziewczyny, która stanowi nitkę prowadzącą do całego kłębka brudnej i nieoczywistej rzeczywistości miasteczka. Pojawiają się typowo gangsterskie klimaty, z domem towarzyskim i łysymi „ochroniarzami” w tle, dużymi pieniędzmi i związanymi z nimi przekrętami, seksem i narkotykami. Mamy więc nic innego, jak typową powieść kryminalno – gangsterską osadzoną w szarych, polskich realiach obecnych czasów.

Bohaterowie są tutaj pozornie podzieleni na dobrych i złych, jednak wczytując się w głębiej w treść zaczynamy mieć wrażenie, że każdy z nich ma jakąś skazę, tajemnicę, skrywane niechlubne urywki z przeszłości. Nikt tu właściwie nie jest kryształowy, ale też możemy odnaleźć wiele postaci dualnych z przewagą cech dobrych. Oczywiście jedną z klarownych kreacji literackich jest sam Korczak, głowa rodziny, mafioso, potentat finansowy, oszust, a przede wszystkim morderca. Jego postać jest o tyle ciekawa, że jego do granic zły i podły charakter nijak ma się do jego dobrodusznego, spokojnego i łagodnego zewnętrznego wizerunku. Ta przeciwwaga nadaje mężczyźnie jeszcze bardziej złowieszczego charakteru.

Co do samej fabuły to nie do końca można się sugerować opisem z tyłu książki. Opisane tam morderstwo (bądź samobójstwo – nie będę zdradzać szczegółów) jest tylko przyczynkiem do opowieści o trudnych relacjach międzyludzkich, o problemach, których nie można przeskoczyć, o brutalności i zezwierzęceniu ludzkiej natury. Atmosfera jest tutaj szara, gęsta i mglista. Wszystko dzieje się jakby pod osłoną nocy, a nawet teoretycznie „dobre” siły policyjne, również wydają się być lekko szemrane i mało pomocne. Wszystko jest tu zatem brudne, nieklarowne, rozmyte, duszące.

Moje osobiste odczucia co do fabuły tej powieści są raczej pozytywne. Jest to dobrze skonstruowany kryminał z zagadką, ciekawymi motywami i oryginalnymi postaciami. Miło, że oprócz przodujących sylwetek męskich pojawia się również silna postać kobieca, która nakręca całą atmosferę i poszczególne sytuacje. Myślę, że warto dać szansę Klonowskiemu. Czekam z niecierpliwością na kolejne jego próby pisarskie w podobnej tematyce, z chęcią równie przeczytam jakąś ciekawą fantastykę. Polecam!