Pan Samochodzik I Człowiek Z Ufo | Autor: Zbigniew Nienacki

Pan Samochodzik nigdy nie potrafił długo usiedzieć w jednym miejscu, ale tym razem zaniosło go wyjątkowo daleko, bo po raz pierwszy poza granice Europy - aż do Bogoty, stolicy Kolumbii. Trzeba zauważyć, że ten wyjazd nie zapowiadał się jakoś szczególnie interesująco. Pan Tomasz, wraz ze swoim szefem - dyrektorem Marczakiem oraz swoją nieco ekscentryczną sekretarką panną Florentyną - miłośniczką dziwnych ubrań i znawczynią tematu pozaziemskich cywilizacji, miał po prostu wziąć udział w Międzynarodowym Zjeździe Muzealników, poświęconym sposobom zabezpieczenia muzeów przed złodziejami. Wszystko szło całkiem gładko, pomijając fakt, że przygotowany przez pana Tomasza, a wygłoszony przez Marczaka referat publiczność przyjęła z, delikatnie mówiąc, umiarkowanym entuzjazmem. I nagle: skandal! Uczestnicy zjazdu otrzymują przerażającą wiadomość. Podczas, gdy oni debatowali nad kwestiami bezpieczeństwa, jak na ironię, ktoś włamał się do słynnego Muzeum Złota i ukradł najcenniejsze spośród znajdujących się tam dzieł sztuki. Pan Samochodzik i panna Florentyna natychmiast rozpoczynają poszukiwania zrabowanych eksponatów, ale nie są zdani wyłącznie na siebie. W śledztwie pomagają im nowi znajomi, w tym tajemniczy Ralf Dawson, który twierdzi, że przybył z przyszłości na pokładzie wehikułu czasu.

Jeśli mieliście okazję przeczytać to, co napisałam na temat innej książki z cyklu o panu Samochodziku, być może pamiętacie, że nie byłam nią zachwycona, postanowiłam jednak podejść do tej serii jeszcze raz, więc, korzystając z nadarzającej się okazji, sięgnęłam po "Pana Samochodzika i człowieka z Ufo" - dwunastą część przygód sympatycznego historyka sztuki. I tym razem jest nieco lepiej, nawet jeśli wciąż nie jestem w stanie złapać żadnej więzi emocjonalnej z którymkolwiek z bohaterów. Swoją drogą dziwne, że nie udało mi się zaprzyjaźnić nawet z Ralfem - w końcu z punktu widzenia postaci ja też pochodzę z przyszłości.

Przechodząc do sedna: tym razem historia opowiedziana przez Zbigniewa Nienackiego wydała mi się nieco bardziej interesująca, może dlatego, że mamy tu do czynienia z bardziej oryginalnymi wątkami, które skutecznie przykuwają uwagę. Sięgając po ten tytuł, nie dostajemy literatury typowo przygodowej, ale ciekawy miks sensacji i fantastyki. A jednak mam wrażenie, że "Pan Samochodzik i człowiek z Ufo" to coś, co nie pozostanie w mojej pamięci do końca życia. Nawet jeśli miałabym umrzeć za miesiąc.

Dlaczego? Cóż, styl autora jest właściwie bez zarzutu, można powiedzieć, że książka posiada pewien staroświecki urok, a w dialogach nie brakuje humoru, ale podobnie jak w przypadku "Księgi Strachów" mam wrażenie, że to jest jedna z tych młodzieżowych powieści, które trzeba przeczytać po raz pierwszy wtedy, kiedy jeszcze podpada się pod kategorię młodzieży, a potem można wracać do niej dowolną ilość razy. Wydaje mi się, że trafiłam na cykl o panu Samochodziku, a przynajmniej dwie jego części, w nieodpowiednim momencie życia. I może nie będę rozwodzić się nad tą kwestią, bo pewnie już o tym wszystkim pisałam.

Wróćmy więc jeszcze na chwilę do jasnych stron tej książki. Na pewno ma spore grono miłośników (bo nie sądzę, żeby tylko moja mama była nią zachwycona). Ciągle coś się tu dzieje, pojawiają się coraz to nowe postacie, akcja przenosi się w kolejne miejsca, więc nawet dla mnie, mimo wszystkiego, co napisałam wyżej, spotkanie z tą opowieścią nie było całkiem straconym czasem. Nie mogłabym zatem z czystym sumieniem odradzać jej czytania. W końcu zawsze najlepiej samemu ocenić wartość danej książki, zwłaszcza takiej jak ta.