Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Okładka wydania

Diabeł Na Wieży

Kup Taniej - Promocja

Additional Info


Oceń Publikację:

Książki

Fabuła: 100% - 2 votes
Akcja: 100% - 2 votes
Wątki: 100% - 2 votes
Postacie: 100% - 2 votes
Styl: 100% - 2 votes
Klimat: 100% - 2 votes
Okładka: 100% - 2 votes
Polecam: 100% - 2 votes

Polecam:


Podziel się!

Diabeł Na Wieży | Autor: Anna Kańtoch

Wybierz opinię:

Krakowska Wiedźma

Diabeł na wieży jest połączeniem fantastyki z kryminałem. Lecz nie jest to fantastyka z wesołymi wróżkami, leśnymi elfami, dobrymi czarodziejkami. Autorka przenosi czytelnika do mrocznej magii, morderstw i mrocznych tajemnic ludzi. Książka jest wznowieniem opowiadań tejże autorki.

 

W opowiadaniach jesteśmy wciągani w zdarzenia nie tylko kryminalne, ale też niewytłumaczalnymi dla nauki i racjonalnego myślenia. W każdym opowiadaniu spotykamy istoty, których sam główny bohater nie potrafi zrozumieć. Wydarzenia zmieniają się tak szybko, że można się w nich zatracić, aby potem zaskoczyć w najmniej odpowiednim momencie. Samo wyjaśnienie zagadki jest zaskakujące i czasem nieprawdopodobne lub całkowicie odwrotnie jest tak proste, że czytelnik uśmiecha się pod nosem.

 

Akcja każdego z opowiadania nie ciągnie się jak wstęga na włosach kobiety. Opowiadania są dość długie, ale nie usypiają, bo zawsze się coś dzieje. Ledwo jedno wydarzenie się zakończyło, a już następne wyskakuje, zapętlając i zagęszczając i tak tajemniczą historię. Te opowiadania można nazwać śledztwami kryminalnymi. Wystarczy tylko wpisać numer akt, prowadzącego i wskazanie winnego. Orzeźwieniem na tle innych tego typu historii jest to, że koniec tych historii jest czasem niewytłumaczalny dla naszego rozumu. Zagłębiając się w mroczne i tajemnicze śledztwo, zagłębiamy się w najczarniejsze zakamarki duszy i wad bohaterów tych opowiadań. Poznajemy ich wady, przywary, tajemnice skrywane głęboko na dnie duszy. Widzimy także ludzkie ułomności i słabości.

 

Główny bohater to medyk, który woli spędzać czas ze zmarłymi niż żywymi. Jego przeszłość owiano tajemnicą i sekretami, którymi niechętnie się dzieli z innymi osobami. Wszyscy, którzy spotykają go na swojej drodze, nie wiedzą, co potrafi i jak postąpi w danym momencie. Dzięki swojej inteligencji, sprytowi, rozwiązuje najbardziej zawiłe zagadki kryminalne czasami też naukowe i magiczne.

 

Autorka w swoich historiach połączyła różne ludzkie wierzenia religijne, mistyczne i kulturowe, rasowe. Demony, diabły, motyle, wilkołaki. Dodała jeszcze kilka fantastycznych postaci. Miejsca opisane są w bardzo szczegółowy sposób, szczególnie tam, gdzie dzieje się najwięcej z akcji. Postacie mają swój indywidualny charakter i cechy. Czytelnik nigdy nie wie, jak dana postać się zachowa. Z jednej strony spokojny służący u boku głównego bohatera a z drugiej buntowniczy młodzieniec, który chroni swojego pana.

 

Każda historia ma w sobie elementy grozy, które dodają dodatkowych emocji. Autorka idealnie przekazała uczucia towarzyszące każdej historii, postaci, wydarzeniu. Czytelnik wie co myśli człowiek będący w centrum uwagi i akcji. Jedyną osobą, której nie da się odczytać emocjonalnie i myślowo to główny bohater. Tak naprawdę nie wiemy co myśli i czuje, jak się zachowa. Nawet nie wiemy, kiedy rozwiązał zagadkę i co nim kieruje. Powoduje to jeszcze większe zainteresowanie książką, jego postacią i pochodzeniem. Może następna książka to wyjaśni.

 

Autorka ma bardzo dobry styl pisania. Nie rozwleka się nad treścią. Nie używa niezrozumiałych czy nieznanych słów. Czyta się to szybko i z przyjemnością, wręcz płynie się po treści po książki. Dialogi towarzyszące opowieści, są konkretne, czasem mają zabarwienie czarnego humoru. Dużym plusem jest to, że nie ma nagromadzenia przekleństw, jak to robią niektórzy pisarze, powodując spadek charakteru postaci. Autorka w prosty sposób przenosi nas w świat magii, tajemnicy, zbrodni, kryminalistyki.

 

Ta książka jest dla tych, którzy chcą się oderwać od wesołych wróżek, leśnych elfów czy dobrych czarodziejek. Ona jest dla czytelników chcących poczuć grozę, emocje i strach oraz tajemnicę. Jest dla osób lubiących mroczne zagadki nie zawsze kryminalne czy fantastyczne.

Bacha85

Gdy sięgałam jakiś czas temu po książkę „Diabeł w maszynie” Anny Kańtoch, będącą trzecią częścią opowiadań o Domenicu Jordanie nie spodziewałam się, że aż tak bardzo mi się spodoba. I choć mam spore zaufanie do wydawnictwa Powergraph, jeśli chodzi o prezentowaną przez nich fantastykę oraz moje epizodyczne kontakty z twórczością Anny Kańtoch również napawały optymizmem, to sądziłam, że będzie to raczej lektura z gatunku: przeczytać, zrecenzować, zapomnieć. Tym milej mnie zaskoczyła jakością i zachwyciła całkowicie. Nie trzeba było więc zbyt wiele czasu, bym uzupełniła swoją biblioteczkę o dwa poprzednie tomy i tak sięgnęłam po „Diabła na wieży”.

 

Anna Kańtoch umieściła swojego bohatera w realiach przywodzących na myśl barokową Europę, szczególnie Włochy, wzbogacone o silny pierwiastek magiczny, demony i anioły realnie wpływająca na życie ludzi oraz liczące się na świecie Chrześcijaństwo jako dominującą religię. I choć wspomina się o herezjach i demonologii jako zakazanej wiedzy, to jednak mieszkańcy tego świata nie drżą przed inkwizycją. Technologia stoi na poziomie szesnastowiecznej Europy, znajdziemy tu nieco broni palnej, trochę zabawek mechanicznych, ale wciąż życie oparte jest o pracę ludzkich rąk i nie ma mowy o szeroko zorganizowanym przemyśle. Akcja osadzona została w bogatym i ludnym mieście Alestrze, będącym stolicą bliżej nieokreślonego Państwa, siedzibą biskupów oraz uniwersytetu. Jest to siedziba Domenica Jordana i jedyne miejsce, do którego wraca jak do domu. Większość opowiadań jednak osadzona jest jednak na prowincjach, w niewielkich majątkach położonych w wysokich górach, czy nadmorskich miasteczkach. Przedstawiona rzeczywistość jest spójna i bardzo dobrze wyrysowana. Autorka dobrze oddaje społeczeństwo, czy to wielkomiejskie, czy to wiejskie.

 

„Diabeł na wieży” to pierwsze opowiadania o Domenicu Jordanie. Na kartach sześciu opowieści poznajemy człowieka wyjątkowego. Inteligentny, wyrachowany i wręcz nieludzko rozsądny. Z wykształcenia jest medykiem, z zamiłowania studentem (czysto naukowo) magii i demonologii. Posiadając protekcję biskupa zajmuje się rozwiązywaniem zagadek, w których swój udział mają siły nieczyste. Domenic potrafi świetnie analizować ludzkie charaktery i wyciągać z nich najskrytsze tajemnice, nawet te, które ukrywają sami przed sobą. Z drugiej strony zaś, jest wręcz nieludzko pozbawiony emocji, od najmłodszych lat nauczony ukrywania ich przed światem, nauczył się jak interpretować je u innych. Tym, co nim kieruje jest ciekawość, niezdrowa wręcz, pozbawiona empatii dociekliwość badacza, dla którego każda sytuacja to tylko kolejny przypadek. To wszystko sprawia, że jest on nie tyle sympatyczny czy miły, co pociągający w swoim autystycznym wręcz umyśle logika.

 

Taki obraz Domenica Jordana poznajemy z sześciu pierwszych opowiadań mu poświęconych. Nie znajdziemy tu przyczyn tego, dlaczego Domenic jest taki a nie inny ani co zadecydowało, że opuścił rodzinne, położone w górach Mandracourt by studiować medycynę. Nad przeszłością Domenica wisi tajemnica i nikomu nie pozwala się do niej zbliżyć. Gdy wśród jednej ze spraw poznaje dziewczynę, którą szanuję i o której możemy myśleć, że byłaby dla niego równorzędną partnerką, słuch o niej ginie dość szybko.

 

Sprawy rozwiązywane przez Domenica to w znacznej mierze kwintesencja ludzkich słabości i pragnień, czasem tylko wspomożona siłą nieczystą. Jednak kluczem do rozwiązania zagadki zawsze jest zrozumienie drugiego człowieka, dzięki temu opowiadaniom bliżej do kryminału, prowadzonego w dość klasyczny sposób, niż do typowej fantastyki. Każda opowieść to historia zmagania się wybitnego umysłu Domenica ze zbrodnią, szukanie śladów i analizowanie przyczyn. Kryminalne zagadki stoją na wysokim poziomie, są logiczne (w obrębie logiki przedstawionego świata) a ich rozwiązania możemy próbować się domyśleć na podstawie odkrywanych kolejno śladów.

 

Książkę czyta się wyśmienicie, została napisana pięknym, plastycznym językiem idealnie oddającym miejsca i towarzyszące im nastroje. Napięcie jest bardzo umiejętnie dawkowane i ciężko jest się oderwać od opowiadań przed poznaniem rozwiązania tajemnicy. Słownictwo jest bogate, związane z epoką i miejscami w jakich osadzona jest akcja opowiadań.

 

„Diabeł na wieży” to świetnie napisany tom intrygujących opowiadań kryminalnych osadzonych w fantastycznych realiach. To książka od której nie sposób się oderwać, a dochodzenie Domenica do rozwiązania zagadki śledzi się z prawdziwą przyjemnością. Z bohaterem trudno sympatyzować, jednak jest on na tyle charakterystyczny i charyzmatyczny, że można go podziwiać, pomimo jego emocjonalnej ułomności. To w końcu książka, która budzi ogromny apetyt na więcej, na dowiedzenie się, jaka była przeszłość Domenica i co sprawiło, że jest on tak wyjątkowy.

 

Komentarze

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial