Sól | Autor: Wisława Szymborska

Poezja niemal zawsze była niezwykle bliska memu sercu. Kiedy tylko skończyłam dwanaście lat rozpoczęłam swoją przygodę nie tylko z czytaniem wierszy, ale również z ich amatorskim pisaniem. Choć dziś pisanie rymowanek nie jest już przeze mnie tak często praktykowane jak w latach młodości, to nadal uwielbiam sięgać po tomiki wierszy i zatracać się w nich w każdej wolnej chwili. Często sięgam po nowości, jakie ukazuje rynek, uwielbiam poznawać nowych poetów zwłaszcza polskiego pochodzenia, nowe style. W związku z powyższym w mojej domowej biblioteczce nigdy nie może zbraknąć dzieł moich najbardziej cenionych wierszopisów. Gdy tylko ujrzałam nowo wydaną książkę autorstwa Wisławy Szymborskiej, byłam pewna jednego - koniecznie muszę go dołączyć do moich domowych zbiorów!

Czwarty tomik wierszy Wisławy Szybmorskiej pod tytułem "Sól" ukazał się po raz pierwszy w 1962 roku, w nakładzie zaledwie tysiąca pięciuset egzemplarzy. Wydany był on poprzez Państwowy Instytut Wydawniczy. 4 czerwca bieżącego roku wydawnictwo Znak ponownie wydało ów tomik w nowszej, odświeżonej i ulepszonej wersji, która jest znacznie łatwiej dostępna. Jest on siódmym tomem ukazującym się w prestiżowej kolekcji poezji polskiej poetki. Jak dotąd ukazały się: "Czarna piosenka", "Chwila", "Tutaj", "Koniec i początek", "Ludzie na moście" oraz "Wołanie do Yeti". Co więcej, edycja wzbogacona została o wspaniałe i niepowtarzalne prawdziwe maszynopisy noblistki. Dzięki temu czytelnik może odczuć większą więź ze słowami Szymborskiej, bo jak wiadomo - żaden tekst nie jest tak piękny jak ten, który odręcznie został napisany na kartce papieru.

Tomik liczy sześćdziesiąt cztery strony. Jest zbiorem trzydziestu dwóch wierszy. Twarda okładka dzieła jest bardzo minimalistyczna. Zachowana została w zaledwie trzech barwach: pomarańczowej, czarnej oraz białej. Przedstawia ona fragment ryciny przedstawiajcej strukturę kryształu z Iconographic Encyclopedia of Science, Literature and Art z 1851 roku. Autorką projektu i opracowania graficznego okładki jest Oksana Shmygol.

Wisława Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 roku w Kórniku, polska poetka, eseistka, krytyczka, tłumaczka, felietonistka; laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, członek założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, członkini Polskiej Akademii Umiejętności, odznaczona Orderem Orła Białego. Zadebiutowała w 1945 roku wierszem pod tytułem: "Szukam słowa." Poszukiwania zaowocowały aż trzynastoma tomikami wierszy, które przetłumaczone zostały na ponad czterdzieści języków. Współpracowała z "Tygodnikiem Powszechnym". Zmarła 1 lutego 2012 roku w Krakowie.

Ogólnie rzecz biorąc książka jest bardzo minimalistyczna co zdecydowanie jest pozytywnym aspektem. Nie posiada ona żadnego opisu. Jedynie na tylnej okładce widnieje cytat autorki: "Co do mnie, proszę wierzyć. Mój wyścig z suknią nadal trwa, a jaki ona upór ma! A jak by ona chciała przeżyć." Fragment pochodzi z załączonego do książki wiersza pod tytułem: "Muzeum".

Każdy z wierszy zapierał mi dech, z każdym z nich czułam swego rodzaju więź. Szczególnie bliskie memu sercu są wiersze pod tytułem: "Sen" oraz "Przy winie". W tomiku znajdziemy całą gamę rozmaitych emocji takich jak: wzruszenie, tęsknotę, śmiech, miłość, a nawet lęk.

Książkę z czystym sumieniem polecam przede wszystkim młodzieży i dorosłym fanom poezji, a zwłaszcza miłośnikom niezwykłej twórczości Wisławy Szymborskiej. Tomik będzie również idealnym wstępem do świata poezji, dla osób, którzy są w tym temacie nowicjuszami. Przyznaję jej w pełni zasłużoną ocenę prasową w wysokości 6 w skali od 1 do 6.