Mayday | Autor: Grzegorz Brudnik

U wybrzeży Japonii dochodzi do powietrznej kolizji dwóch największych samolotów pasażerskich świata. Amerykańska Narodowa Rada Bezpieczeństwa Transportu wysyła na miejsce tragedii swój najlepszy zespół śledczych. Odkrycie prawdy jednak nie jest łatwe. Tajemniczy sabotażysta utrudnia im bowiem zadanie. Scottie Jordan ściąga na miejsce zdarzenia polskiego inżyniera, który kilka lat temu stracił żonę i córkę w katastrofie lotniczej. Owszem, dzięki jego pomocy śledztwo powoli rusza z miejsca, jednak wraz z nim pojawiają się kłopoty. Ale Aleksander Gall nie ma zamiaru uciekać. I wkrótce nie wiadomo już, kto jest myśliwym, a kto ofiarą. Jeśli chcecie przekonać się, kto stoi za tą katastrofą, sięgnijcie po tę książkę. Raczej nie powinniście się przy niej nudzić.

Wydawca stara się przekonać nas, że jeśli myślimy, że Dirk Pitt i Jack Reacher są zuchwali, to musimy poczekać, aż poznamy Aleksandra Galla. Nie wiem, kto to jest Dirk Pitt. Jacka Reachera kocham miłością wielką i raczej nie stawiałabym Aleksandra na równi z nim. Nie róbmy czegoś takiego, żeby wybijać go na znanym bohaterze amerykańskich powieści. To są dla mnie dwa osobne byty i w trakcie lektury starałam się ich nie porównywać ze sobą, bo to nieco inny kaliber.

Nie miałam dużych oczekiwań w stosunku do tej książki. Podeszłam do niej dość ostrożnie, chociaż nie była jakoś mocno reklamowana. Po prostu ciężko mi się czyta powieści o katastrofach lotniczych. Przynajmniej raz w roku lecę gdzieś samolotem i potem sobie wkręcam różne rzeczy, więc dla własnego zdrowia psychicznego staram się takich rzeczy unikać.

Nie od początku wciągnęłam się w tę historię. Początek nieco mi się dłużył, ale jeszcze przed dobiciem do 50 stron, przepadłam na dobre. Widać, że autor włożył w tę historię sporo serca i jest pasjonatem. Jego wiedza na temat katastrof lotniczych jest ogromna i za to go podziwiam. Podejrzewam, że zebranie materiału do powieści zajęło mu trochę czasu. Nie do końca jestem pewna, czy w kwestiach ran postrzałowych nieco się nie zagalopował, bo wydaje mi się, że ludzie z takimi ranami raczej marnie kończą, ale lekarzem nie jestem, więc nie będę tego obalać. Po prostu to budzi moją wątpliwość.

Widać w powieści pewne niedociągnięcia. Czasem nieco męczy przeskakiwanie z jednego miejsca do drugiego, ale za to bohaterowie dają radę. Mają jaja i kibicuje się im. Jeśli chodzi o Aleksandra – na pewno go zapamiętam. Całkiem nieźle radził sobie, pomimo tego, co go w życiu spotkało. Brakowało kogoś takiego jak on w naszej literaturze.

Jestem w miarę usatysfakcjonowana po lekturze. Jak na debiut literacki, było bardzo dobrze. Niedociągnięcia, które się pojawiły, pewnie zostaną z czasem poprawione. Grzegorz Brudnik ma ogromny potencjał i mam nadzieję, że go nie zmarnuje. Ja w każdym razie trzymam za niego kciuki i liczę na to, że nie osiądzie na laurach.

To nie jest powieść dla wszystkich. Jeśli nie kręcą was spiski i katastrofy, radzę poszukać sobie czegoś innego do czytania. To coś dla fanów akcyjniaków, którzy lubią, kiedy skacze im adrenalina (i przy okazji nie wkręcają sobie podczas lotu samolotem tego, że za moment runą na ziemię). Nie będziecie się tutaj raczej nudzić, a i czegoś ciekawego na temat katastrof się dowiecie.