Księżycova
-
A gdybyś Ty, wiedział jak potoczy się Twoje życie, co byś zmienił? Jak postąpił? Co by się stało, gdybyś zagłębił się w ciemnych zakamarkach miast i swojej duszy? Co by się stało, gdybyś wspominając czasy szaleństwa, przekraczania swoich granic i poszukiwania samego siebie dowiedział się, że za kilkanaście lat włożysz stare kapcie i zmęczony życiem będziesz dalej spłacał kredyt? Stanowcze i odważne decyzje spowodowały, że części Twoich przyjaciół zabraknie, gdy dorośniesz. Nie każdemu się udało wyjść z toksycznego i brudnego świata lat 90-tych, gdy należałeś jeszcze do punkowej subkultury. Wspomnienia zalewać będą Twoją głowę cały ten czas, nie pozwalając zapomnieć.
Książka niestety nie zachęca na pierwszy widok. Okładka jest prosta i niestety nie oddaje charakteru cennej zawartości. Nie możemy się po niej spodziewać tego co nas czeka.
„Paragon" Justyny Nawrockiej to osadzona w latach dziewięćdziesiątych historia ludzi w każdym wieku. Śledzimy losy bohaterów w każdym momencie ich życia. Począwszy od dziecka, po nastolatków, kończąc aż na osiągnięciu dojrzałości. Powoduje to swoisty przykład książki odpowiedniej dla każdego przedziału wiekowego. Taka kombinacja nie zdarza się często, dlatego duże brawa dla autorki, Justyny Nawrockiej.
Główną bohaterką jest młoda dziewczyna. Licealistka, która zaczyna poszukiwać samej siebie. Zaprowadza ją to do miejsc niekoniecznie pięknych. Klimat jaki roztacza autorka czasami powoduje uczucie brudu, nieczystości, obcowania w toksycznym środowisku czy post apokaliptycznej rzeczywistości. Taki klimat powoduje, że chwilami chcemy już przeskoczyć dalej, przebrnąć przez to, czego zazwyczaj nie chcemy znać, wiedzieć i doświadczać. Obracamy się w świecie subkultur, mierzymy się z bolesnymi upadkami i mamy nadzieję na lepszą, świetlaną przyszłość. Suniemy razem z bohaterami po lepszych i gorszych chwilach.
Książka „Paragon" Justyny Nawrockiej jest o wspomnieniach, o radzeniu sobie z przeszłością i konsekwencjach swoich wyborów. Widzimy jak potoczyły się losy bohaterów, możemy przeżywać efekt motyla i zastanawiać się „co by było gdyby".
Podzielona na dwa czasy akcja powieści mocno dodaje książce atrakcyjności. Część wydarzeń dzieje się za czasów młodzieńczych, reszta losów to garść szalonych wspomnień i przeżyć ludzi dorosłych, mających już „dorosłe" problemy, kredyt na karku i nudę na co dzień. Po burzliwych historiach z przeszłości nie wszyscy bohaterowie mieli okazję dotrzeć do czasów dorosłości.
„Paragon" charakteryzuje odważny język, śmiałe porównania, bezkompromisowa szczerość i garść niebanalnych przemyśleń. Razem z główną bohaterką szukamy jej ego. Dążymy do samopoznania, potykamy się i wstajemy.
Po mocnych przeżyciach młodzików, wybuchowych reakcji, niesamowitych przygód graniczących ze zdrowym rozsądkiem, przenosimy się nagle do salonu, zakładamy kapcie i tylko wspominamy minione czasy.
Książka wzbudza wiele emocji. To nie tylko kojarzące się z post apokaliptycznym światem subkultur. Chwile, które wzruszają, zmuszają do refleksji, oraz takie, które mamy ochotę zostawić daleko z tyłu i już do nich nie wracać są chlebem powszednim w „Paragonie".
Autorką tego dzieła jest Justyna Nawrocka. Poetka i laureatka wielu nagród i wyróżnień. Może pochwalić się nagrodą uczestnictwa w warsztatach literackich „Pisanie Nowej Rudy". Oprócz powieści obyczajowych tworzy między innymi poezję, dramaty i recenzje teatralne dla „Dziennika Teatralnego". Cenie ją za wszechstronność i lekkość w posługiwaniu się naszym niełatwym ojczystym językiem. Doskonale potrafi wpasować się w rolę każdego – od dziecka, poprzez swoisty język członków subkultur, aż po dojrzałych, zmęczonych życiem i znudzonych dorosłych.
Comments