Fandom | Autor: Anna Day

Ile razy, w trakcie lektury ulubionej książki, towarzyszyła nam w głowie myśl, ciche czytelnicze marzenie, by móc przenieść się w sam środek świata przedstawionego w czytanej powieści? Poznać ulubionych bohaterów, doświadczyć na własnej skórze tej literackiej atmosfery, którą tylko w ułamku jesteśmy w stanie odczuć, podczas relaksującej lektury, z perspektywy biernego czytelnika wygodnie rozpostartego w miękkim fotelu. Warto jednak wspomnieć, iż podczas snucia i kreowania literackich fantazji, często zapominamy, iż opowiedziana w książce historia nie zawsze jest bezpieczna, pełno w niej bowiem krwi i brutalności, mrocznej rzeczywistości z pewnością ciekawej, ale przy tym niesamowicie okrutnej i zimnej.

Podobny los zgotowała sobie paczka przyjaciół: nastoletnia Violet, brat dziewczyny oraz jej przyjaciółki, czyli główni bohaterowie książki Anny Day „Fandom”. Wszyscy są ogromnymi fanami powieści: „Taniec na szubienicy” oraz genialnej ekranizacji książki. Historia, która wprawia w przyspieszony ruch serca fanów, to opowieść rozgrywająca się w przyszłości, w XXII wieku, kiedy to ludzie zostali podzieleni na dwie rasy: genetycznie ulepszonych, pięknych Genuli oraz tzw. gorszych, zmuszonych do pełnego posłuszeństwa Niedosków. Ci drudzy, w zamian za nieustanną harówkę i niewolniczą pracę, mogli liczyć na posiłek w ciągu dnia, nie przymierając głodem, jak wielu słabszych i bardziej chorowitych Niedosków,

By zachować pełnię władzy i utrzymać w ciągłym strachu i posłuszeństwie wszystkich Niedosków, Genule raz w tygodniu organizowali publiczną egzekucję, tytułowy makabryczny taniec na szubienicy, w trakcie którego wieszano na specjalnej scenie wybranych Niedosków. Cała historia brzmi niedorzecznie i wystarczająco makabrycznie, już z perspektywy biernego czytelnika. Jednak w chwili, gdy Violet, Nick, Alice i Kathy, udają się na londyński Comic Con, by spotkać gwiazdy ulubionej ekranizacji, niespodziewanie trafiają w sam środek akcji „Tańca na szubienicy”.

Bohaterowie zostają uwięzieni w mrocznym, literackim świecie, które jeszcze całkiem niedawno z ogromnym upodobaniem i wypiekami na twarzy poznawali podczas lektury powieści. Jednak, gdy sami wcielają się rolę służalczych i słabych Niedosków, opisywana w książce rzeczywistość nie jawi im się już tak kolorowo. Gdy przez przypadek przyczyniają się do śmierci głównej bohaterki powieści, Rose, Violet będzie musiała wcielić się w jej rolę, by doprowadzić całą historię do końca i mieć możliwość powrotu do cichego domu.

Anna Day, posługując się chwytliwym, choć dosyć mało oryginalnym pomysłem, podobny wątek książki w książce został poruszony już bowiem w wielu innych powieściach dla młodzieży, stworzyła niesamowicie wciągającą historię, która zamyka się w jednym tomie. A szkoda. Szybkie tempo prowadzenia akcji sprawiło, iż książkę pochłonęłam przy pierwszym podejściu, w jedno popołudnie. I po lekturze powieści zrobiło się wokół jakoś pusto, zabrakło drugiej części, kontynuacji, historii, która stworzyłaby okazję, by jeszcze na chwilę móc obserwować niebezpieczne przygody bohaterów.

Cała historia rozpoczyna się dość typowo. Poznajemy bowiem raczej nieśmiałą, niepewną siebie Violet, która jako ogromna fanka powieści „Taniec na szubienicy”, pragnie być taka jak główna bohaterka: silna i niezłomna, odważna i charakterna, czyli mówiąc wprost, stać się swoim zupełnym przeciwieństwem. Jej niema prośba dość szybko zostaje wysłuchana i wbrew sobie Violet zostaje zmuszona do wcielenia się w postać zmarłej Rose. Na oczach czytelnika dokonuje się stopniowa przemiana bohaterki, która równie zaskakuje, co wzrusza czytelnika. Nie jest to jednak transformacja naciągana i naiwna, postać bohaterki, pełna rezerwy i dystansu, pod wpływem wydarzeń, stopniowo uzyskuje znamiona silnej, choć jednak wciąż wrażliwej i niepewnej siebie wojowniczki.

Gdybym chciała wspomnieć o niedociągnięciach występujących w powieści, musiałbym napomknąć jedynie o pierwszych, raczej mozolnych i nudnych rozdziałach książki, które w mojej opinii były naiwne i dosyć dziecinne. Autorka nie stworzyła odpowiedniego tła pod swoją historię, zabrakło opisów świata przedstawionego, nie zarysowała bliżej sylwetek swoich postaci. Rzuciła czytelnika w sam środek wydarzeń, zmuszając go do płynięcia z nurtem historii. Dopiero stopniowo, wraz z każdą kolejno przewracaną kartką, zarysowywał się coraz mocniej i wyraźniej obraz opowieści, jeszcze nieostry, ale już pełen barw, który wręcz zdumiewa swoim bogactwem w chwili, gdy następuje finał opowieści.

Dynamiczna akcja, ciekawe, często pełne ironii dialogi, niebanalne sylwetki postaci, w końcu i wzruszający wątek miłosny, który wbrew pozorom, wcale nie umniejsza recenzowanej historii, wręcz przeciwnie, dodaje jej charakteru i smaku, to główne powody, dla których warto pochylić się nad powieścią Anny Day. Największą wadą „Fandomu” jest brak kontynuacji historii, książkę się na tyle szybko i sprawnie czyta, iż z przyjemnością poznałabym dalsze losy bohaterów.