Pieśni Dawnej Jonki Tom 1 | Autor: Michał Kamiński

Świat barwnego średniowiecza, wielkie bitwy i małe potyczki z orężem w ręku, nieustanna walka o władzę, wpływy, bogactwo, szczypta wydarzeń nadprzyrodzonych oraz namiętność groźniejsza, aniżeli najostrzejszy miecz... - oto realia fabuły fascynującej powieści Michała Kamińskiego pt. "Pieśni dawnej Jonki", która to ukazała się właśnie nakładem Wydawnictwa Novae Res. Powieści, będącej w mej ocenie jednym z najprzyjemniejszych literackich zaskoczeń tego roku...

Strony tej pozycji przenoszą nas sobą do świata odległej przeszłości (a być może przyszłości, sądząc po datowaniu poszczególnych rozdziałów), a dokładnie rzecz ujmując - średniowiecznego Królestwa Jonki. To właśnie tam wiedzie swój żywot dzielny, wprawiony w boju i marzący o władzy hrabia Henryk z Lirwelii... Okazją ku ziszczeniu owych pragnień, okazuje się śmierć obecnie panującego władcy Jonki, a następnie zapanowałe bezkrólewie... Bardzo szybko okaże się jednak, iż droga do korony nie będzie prosta, a raz objęta władza nie jest nigdy dana na zawsze... Nie dana na zawsze zwłaszcza w kontekście bezlitosnej walki baronów Jonki, którzy nie cofną się przed niczym - włącznie z zabójstwem, aby osiągnąć swoje cele...

"Pieśni dawnej Jonki", to pełnokrwista powieść przygodowa z elementami fantasy, która fundują sobą moc wielkich wrażeń, wspaniałą czytelniczą rozrywkę oraz wyjątkowe emocje, wobec których to nie sposób przejść obojętnie. Michał Kamiński wykreował tu dla nas piękny średniowieczny świat, zapoznał nas z nietuzinkowymi bohaterami oraz oddał prawdę o tym, jak wygląda życie w dobie walki o najwyższą i najzaszczytniejszą władzę... I wszystkie te elementy sprawiają wspólnie to, iż nasze spotkanie z tą opowieścią jest porywające i fascynujące od pierwszej, do ostatniej strony tej lektury...

To, co szczególnie urzekło mnie w tej opowieści, to jej prostota z jednej strony, z drugiej zaś wielka inteligencja, będąca jednocześnie ukłon autora względem czytelnika. Owa prostota objawia się tu przede wszystkim w intrygującym scenariuszu wydarzeń, opartym na walce o władzę, próbach jej utrzymania i konsekwencjach dla bohaterów, jakie z tej konfrontacji wynikają. Nie ma tu zbędnych wątków i scen "pod publiczkę", lecz jest kwintesencja średniowiecznego życia, tak w wymiarze codziennym, politycznym, czy też choćby militarnym. Podobnie ma się rzecz z logiką tychże wydarzeń, które są ze wszech miar realne, prawdziwe i sprzyjające temu, by w nie uwierzyć. To także wielki plus w zakresie powagi tej historii, która przeznaczona jest dla dorosłego czytelnika, nie zaś dla nastoletnich miłośników bajkowych opowieści fantasy...

Wiele dobrego należy powiedzieć tu o kreacjach głównych bohaterów, jak i też obrazie świata, w jakim rozgrywa się ta opowieść. Co do postaci, to niezależnie od tego, czy należą one do grona tych najważniejszych, czy też tych z drugiego planu, to każda z nich jest "jakaś", intrygująca i zachęcające nas do tego, bym chcieć im towarzyszyć w tym mrocznym świecie. Królowie, ich dzieci, szlachta, rycerze, czy też prości chłopi - to ludzie z krwi i kości, którzy mają swoje liczne wady, kilka zalet i skłonność do popełniania złych decyzji, czyli są dokładnie tacy, jak my. Oczywiście, prym wiedzie tu główny bohater - Henryk, czyli twardy, niezwykle inteligentny i charakterny władca, który z jednej stroni budzi naszą ciekawość i sympatię, z drugiej zaś pewien strach względem tego, co drzemie w głębi jego serca i duszy. Niemniej, to idealna postać do tego, by stanowiła ona naszego przewodnika po tej opowieści...

Ciekawie jawi się również świat Królestwa Jonki - miejsca zapierającego dech swoim kolorytem, szczegółowością opisu i realizmem średniowiecznej rzeczywistości. Realizmem, tak w postaci codziennego życia, polityki, religii, jak i też samego sposobu postrzegania tego, czym jest ludzkie życia i co jest w nim najważniejsze. I niezależnie od tego, czy jest to przeszłość, czy też apokaliptyczna przyszłość..., to miejsce to zachwyca nas sobą bez reszty już od pierwszych chwil, porywając w tę piękną, literacką podróż do tych wszystkich zamków, karczm i świątyń, których nie chcemy opuszczać choćby na krótką chwilę...

"Pieśni dawnej Jonki" to książka, która gwarantuje sobą wspaniałą zabawę, przednią rozrywkę i moc wielkich emocji, o jakich nie da się zapomnieć nawet na długo po dotarciu do końca tej lektury. Myślę, że pozycja ta przypadnie do gustu każdemu miłośnikowi przygodowej powieści historycznej, ale też i sympatykom inteligentnej lektury fantasy, której to elementy także tu znajdziemy. Powieść ta stanowi sobą literacki debiut Michała Kamińskiego - w mej ocenie debiut ze wszech miar udany i zasługujący na docenienie!

Nie od dziś wiadomo, że bardzo chętnie sięgamy po książki, które choć w niewielkim stopniu nawiązują do naszej historii. Michał Kamiński w swoim dziele być może nie uczynił takiego zabiegu dosłownie, ale nie można odeprzeć wrażenia, że cała historia odbywa się w średniowiecznej Polsce. Rycerze, zamki, dworskie intrygi i silna pozycji religii w życiu każdego człowieka to tylko niektóre elementy świadczące o takowym odzwierciedleniu ówczesnej Rzeczpospolitej. Jest to jednak tylko jeden z aspektów dzięki któremu „Pieśni dawnej Jonki” czyta się z zapartym tchem.

Jonka to kraina, która jak wspomniałem wcześniej, pod bardzo wieloma względami przypomina średniowieczne państwo. Król organizuje wojny, baronowie walczą między sobą o względy na dworze, kapłani Wielkiego Sola mieszają się w politykę i knują własne intrygi. W tym całym chaosie wyodrębnia się jednak postać Henryka z Lirwelli, który wykorzystując zamieszanie elekcyjne wznosi na tron swoją osobę. W ten sposób rozpoczynamy przygodę nie tylko z samym królem, ale również z całym jego najbliższym otoczeniem poznając ich najskrytsze tajemnice, cele, plany i marzenia, które nierzadko muszą zderzyć się zupełnie inną rzeczywistością. I chociaż cały obraz przedstawiony w książce przypomina czasy średniowieczne to jednak datowanie rozdziałów rozpoczyna się od roku 2073. Może więc mamy do czynienia z jakimś światem postapokaliptycznym? Bez względu na to jaki cel miał Michał Kamiński w umieszczeniu swojej historii w takich latach, należy bezgranicznie docenić kunszt opowiedzenia tychże wydarzeń. Wspólnie z bohaterami przeżywamy ich rozterki, załamania i momenty braku wiary w dalsze powodzenie swojego losu. Jednakże dzięki temu również wraz z nimi potrafimy cieszyć się z najmniejszego promyka nadziei, gdyż nie ulega wątpliwości, że życie w świecie Jonki z pewnością nie należy (nie będzie należyć?) do najłatwiejszych. Warto również zwrócić uwagę, że autor niezwykle ciekawie prowadzi swoją historię m.in. dzięki częstym zmianom narratora. Raz śledzimy losy królewskiej córki Łady by za chwilę przeżyć zamkowe intrygi z dowódcą gwardii Lucjuszem. Zabieg taki być może w początkowych chwilach będzie dla czytelnika nieco zagmatwany, ale ręczę, że każdy prędzej czy później odnajdzie się w całej jonkijskiej układance. Gdy spojrzymy na całość poznanych bohaterów, zdamy sobie sprawę jak niezwykle sprytnie autor podawał nam jedynie małe kęski historii byśmy mogli sami wyciągnąć wnioski i poukładać wszystkie elementy. Warto również wspomnieć, iż jak w wielu przypadkach takowych książek, niezwykle pomocna okazała się mapa znajdująca się na początku dzieła. Dzięki niej możemy zobrazować sobie kolejny etapy podróży każdego z bohaterów, odległości dzielące kochanków czy też miejsca wygnań okrytych złą hańbą postaci. Myślę, że każdy czytelnik znajdzie w „Pieśniach dawnej Jonki” coś szczególnie interesującego dla siebie. Mamy tu do czynienia zarówno z wojnami, krwią i ofiarami jak i miłością, niemożnością bycia razem dwojga kochanków czy też prastarą magią i narzucaniem wiary na całe społeczeństwo. To wszystko sprawia, że moim zdaniem dla każdego będzie to lekka, a jednocześnie bardzo wciągająca lektura.

Michał Kamiński poprzez swoje debiutanckie dzieło z pewnością bardzo wysoko zawiesił sobie poprzeczkę. Stworzył niezwykle wciągającą historię dotykającą praktycznie każdego aspektu życia w realiach średniowiecza. Nie tyle jestem spokojny o przyszłe książki tegoż autora, ale martwi mnie fakt jak znaleźć czas na przeczytanie wszystkich wybitnych polskich autorów fantasy. Tymczasem jednak z ogromnym zaciekawieniem zabieram się za kolejny tom rodowych intryg krainy Jonki.