Już Nie Żyjesz | Autor: Cody CassidyPaul Doherty

Uwaga, Pani M. przyznaje się do pewnego, może dla niektórych kompromitującego, faktu na swój temat. Kojarzycie program "Śmierć na 1000 sposobów"? W nim omawiane są najbardziej nieprawdopodobne przypadki śmierci, każdy przypadek jest omawiany przez specjalistę. Oczywiście ludzie, którym się umarło, zbytnią inteligencją nie grzeszyli i sami przyczynili się do tego, że wąchają kwiatki od spodu. Ja jestem wielką fanką tego programu i nie ominęłam żadnego odcinka. Niektóre nawet widziałam kilka razy. Dlatego gdy zobaczyłam tę książkę w zapowiedziach, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Co prawda książka przed samą śmiercią nie uchroni, ale może wybije czytelnikom z głowy pewne pomysły które spokojnie mogłoby zaprowadzić ich do grobu.

Co by się stało, gdybyś został prawdziwą ludzką kulą armatnią?
Albo gdybyś znalazł się w samym środku roju komarów?
Czy mógłbyś pokonać wodospad Niagara w beczce i pozostać żywym?
Ile ciasteczek mógłbyś zjeść, gdybyś był Ciasteczkowym Potworem?
Te sposoby na śmierć zostały skutecznie przetestowane przez bohaterów książki i raczej nie radzę wprowadzać ich w życie.

Sięgając po tę publikację, liczyłam nieco na to, że będzie ona utrzymana właśnie w klimacie wspomnianej przeze mnie "Śmierci na 1000 sposobów". I muszę powiedzieć, że jeśli chodzi o poczucie humoru autorów, to mam z nim ogromnym problem. Już po przeczytaniu kilku pierwszych zdań wiedziałam, że może być z tą książką ciężko. Lubię czarny humor, ale ten na mnie kompletnie nie zadziałał. Ja wiem, że ze śmierci śmiać się nie wolno, bo nie wiem, co mnie spotka, ale liczyłam na to, że to mimo wszystko będzie książka, przy której się zaśmieję, przez łzy co prawda i nad głupotą świętej pamięci bohaterów, lecz niestety za często to się nie śmiałam. Nie umiałam też przeczytać książki ciągiem, musiałam robić sobie przerwy, bo humor autorów trochę mnie przerastał.

Nie jest jednak tak źle, jak mogłoby się wam wydawać, bo nie żałuję tego, że po publikację sięgnęłam. Mimo wszystko czegoś ciekawego się z niej dowiedziałam, bo autorzy dość dobrze przeanalizowali przywołane przykłady i podejrzewam, że dzięki temu uniknę losu bohaterów. A przynajmniej mam taką nadzieję. W każdym razie z tej książki wyniosłam większą wiedzę na temat fizyki niż z lekcji ze szkoły, a to już jest jakiś plus. Gdyby moi nauczyciele w taki sposób mi pewne zjawiska tłumaczyli, pewnie więcej bym zapamiętała. Pewnie mama zeszłaby na zawał, gdyby mój zeszyt zobaczyła, ale to szczegół.
Wśród bohaterów publikacji znalazł się jeden Polak, Krzysztof, który po pijaku stracił głowę. Jak tego dokonał? O tym już musicie przekonać się sami. Ale powiem jedno - śmierć na miejscu murowana. Kiedy czytałam o wyczynach niektórych ludzi, załamywałam ręce i opadało mi wszystko, co opaść mogło. Nie wiem, z kim się na mózgi pozamieniali, ale dobrze, że zadziałał w ich przypadku mechanizm selekcji naturalnej.

To książka dla osób ze specyficznym poczuciem humoru. A jeśli sięgniecie po nią po kilku głębszych na imprezie i będziecie ją czytać na głos - możecie mieć niezły ubaw. A przy okazji czegoś się z fizyki nauczycie. Tylko pamiętajcie, żeby nie wprowadzać pomysłów tych bohaterów w życie. Oni to zrobili i marnie się to dla nich zakończyło. Nie kuście lepiej losu.