Młoda Krew | Autor: Wojciech Wójcik

Nazwisko Wojciecha Wójcika jest mi kompletnie nieznane. „Młoda krew” to książka, po która sięgnęłam dlatego, że zaintrygował mnie opis umieszczony przez wydawcę na okładce. Ostatnio coraz chętniej wybieram powieści szpiegowskie, z wartką i wciągająca akcją. Zazwyczaj jednak wybieram książki znanych mi już autorów, bo to daje mi pewność, że się nie rozczaruję. Tym razem postanowiłam jednak dać szansę pisarzowi kompletnie mi nieznanemu. I wcale nie żałuję.

„Młoda krew” to opowieść o młodym amerykańskim policjancie polskiego pochodzenia, który marzy o tym, by pracować dla wywiadu. Pierwsze zadanie, które otrzymuje wydaje się być jednak stosunkowo łatwe, nudne i przede wszystkim rozczarowuje Michaela. Do czasu. Okazuje się bowiem, iż poszukiwania tajemniczego „Josepha”, który prawdopodobnie przekazywał na zewnątrz natowskie tajemnice wcale nie jest sprawą trywialną. Co więcej – zadanie przydzielone Michaelowi coraz bardziej się komplikuje, co oczywiście sprawia, że akcja powieści jest coraz szybsza, coraz bardziej wciągająca.

Jednak nie tylko szpiegowska intryga ma tu znaczenie. W powieści „Młoda krew” autorowi udało się także zawrzeć wiele wątków obyczajowych, w tym jeden z moich ulubionych motywów, jakim jest poszukiwanie własnych korzeni, odkrywanie historii swojej rodziny. Wszystko zostało tu bardzo zgrabnie i umiejętnie połączone, dzięki czemu powieść naprawdę szybko się czyta i po prostu trudno odłożyć ją choćby na chwilę.

Oczywiście duża zasługa tu także stylu autora, który jest lekki i jednocześnie pozbawiony błędów. Dzięki temu można w pełni skupić się na opowiadanej historii, dać się jej wciągnąć, pochłonąć. A o to w przypadku tej książki najbardziej nietrudno. Wartka akcja prowadzi nas do finału, który jest idealnym zwieńczeniem tej historii. Autor nie zawahał się tutaj zaskoczyć czytelnika. I to zaskoczyć mocno, w sposób, którego trudno byłoby się spodziewać. To oczywiście także ogromna zaleta książki.

Na uwagę zasługuje także świat przedstawiony w powieści. Na pierwszy plan wysuwa się oczywiście postać głównego bohatera. To człowiek, którego po prostu trudno jest nie lubić. Postać ta została świetnie skonstruowana, ale w taki sposób, by budzić sympatię czytelnika. Również bohaterowie drugiego planu zostali przedstawienie w sposób realistyczny i bardzo dobry. Duże brawa należą się autorowi także za ukazanie Polski, w której dzieje się akcja,. Tutaj mamy do czynienia zarówno z opisem współczesnego kraju, że wszystkimi cieniami i blaskami, jak i Polski w czasach, gdy na terenach naszego kraju stacjonowały wojska radzieckie. Barwny, realistyczny opis sprawia, że powieść jest jeszcze lepsza, bardziej ciekawa.

Nie ukrywam, że od powieści szpiegowskich oczekuję naprawdę wiele. Sięgając po te książki chcę, żeby lektura mnie wchłonęła, żeby bardzo mnie wciągnęła i nie pozwoliła o sobie zapomnieć do momentu, gdy przeczytam ostatnie zdanie. Z drugiej jednak strony nie lubię, gdy opowiadane w takich powieściach historie są nierealne. Cały urok książek szpiegowskich polega przecież na tym, by opowiadana historia powodowała, iż czytelnik zada sobie pytanie, gdzie kończy się realizm, a zaczyna fikcja. W przypadku książki „Młoda krew” Wojciecha Wójcika tak właśnie jest. Dlatego z całą pewnością mogę stwierdzić, że nie zawiodłam się na tej lekturze i jednocześnie polecam ją wszystkim miłośnikom gatunku i tym, którzy szukają książki z wartką i wciągającą akcją, ciekawymi bohaterami i historią, która nie jest oczywista i funduje czytelnikowi wiele niespodzianek. „Młoda krew” to naprawdę bardzo dobra literatura szpiegowska. Oby takich książek było na polskim rynku wydawniczym więcej.