Morderstwo W Pociągu | Autor: Jessica Fellowes

Anglia 1919-1921
Niedługo po zakończeniu wojny w Londynie ludziom żyje się ciężko, wielu z nich, tak jak Louise, klepie biegę. Dzięki protekcji przyjaciółki dostaje pracę w Asthall Manor, siedzibie arystokratycznej rodziny Mitfordów, i zostaje powiernicą ich najstarszej córki, bystrej i uwielbiającej sekrety Nancy. Wspólnie zastanawiają się nad tym, dlaczego została zamordowana Florence Nightingale Shore. Czy to był napad rabunkowy, czy zemsta, której korzeni należy szukać w wojennych wydarzeniach? Louise i Nancy prowadzą własne śledztwo. Czy uda im się odkryć tożsamość mordercy?

Na lekturę tej książki zdecydowałam się dlatego, że lubię kryminały retro. Byłam ciekawa, czy autorce uda się mnie przenieść w czasie. I jeśli chodzi o oddanie ducha epoki i pokazanie tego, jak Anglia lizała powojenne rany – to mnie kupiło. Pod względem klimatu nie mogę Jessice Fellowes zarzucić nic. Uważam, że odrobiła lekcje z historii i wiernie przedstawiła tamten świat. Udało się jej przenieść mnie w czasie i dla mnie to był jeden z największych plusów w tej powieści. Niektórzy czytelnicy mogą odnieść wrażenie, że opisy są nieco przeciągnięte, ale mnie to nie przeszkadzało. Co do samego wątku kryminalnego… Tu już było nieco gorzej.

Warto zaznaczyć, że jest to powieść, której inspiracją były prawdziwe wydarzenia. Florence Nightingale Shore faktycznie została zamordowana. Napadnięto ją w pociągu i kobieta zmarła kilka dni później w wyniku odniesionych obrażeń. Są w sieci nawet artykuły na ten temat, więc możecie ich sobie poszukać. Powróćmy jednak do naszej książki. Zarysowanie wątku kryminalnego moim zdaniem kulało. Właściwie rozmywał się na tle pozostałych wydarzeń i raczej nie zaliczyłabym tej powieści do kryminałów. Za dużo tutaj było opisów życia codziennego, a samo śledztwo zostało zepchnięte na dalszy plan. Ubolewałam nad tym, bo jednak po cichu liczyłam na to, że autorka na tym się skupi. Tak się jednak nie stało, a szkoda, bo ta historia miała potencjał. Jessica Fellowes przygotowała się dobrze do napisania tej powieści, jednak trochę źle rozłożyła poszczególne akcenty, więc jeśli liczycie na dobrze skrojony kryminał, muszę was rozczarować. To raczej obyczajówka z wątkiem kryminalnym.

Nie wszystko w tej powieści było dopięte na ostatni guzik. Jak wspomniałam – klimat był świetny, z wątkiem kryminalnym było gorzej, ale też nie wszystkie relacje między bohaterami były dopracowane. Kompletnie nie przekonało mnie to, co działo się z Louise i jej matką. Odniosłam wrażenie, że ta druga była napisana na kolanie i za jakiś czas o niej zapomnę. Autorka też chyba w pewnym momencie zrobiła to samo. Co mam na myśli? Przekonajcie się sami.

To nie jest książka, przy której będziecie z zapartym tchem śledzić rozwój śledztwa. Przede wszystkim przekonacie się o tym, jak wyglądało życie w latach 20. w Anglii. Jeśli lubicie powieści, których fabuła opiera się na prawdziwych wydarzeniach, myślę, że to jest coś dla was. Fajerwerków może nie będzie, ale książkę czyta się całkiem nieźle i można przy niej na chwilę zapomnieć o wszystkim, co dzieje się wokół. Nie nastawiajcie się na lekturę kryminału, bo się rozczarujecie, pamiętajcie o tym. I raczej nie próbujcie porównywać tej powieści do książek Agathy Christie. To nie jest ten sam kaliber. Pewne elementy są podobne, ale na tym punkty wspólne się kończą.