Medium | Autor: Joanna Dobkowska

Duchy, niewyjaśnione zjawiska i ezoteryka fascynują dziś niejednego człowieka. Wiążą się z duchowością, naszym życiem i śmiercią. Całą tajemnicą jaką jest ludzka egzystencja. Jedni w nie wierzą, inni nie. Wybór należy do każdego indywidualnie. Ja swój podjęłam i jako, że zdecydowanie podpisuję się pod listą osób zaintrygowanych tematyką, znalazłszy książkę o tytule ,,Medium” nie zastanawiałam się nad przeczytaniem jej ani chwili.

Dzierżę w dłoni opowieść autorstwa dziennikarki i historyczki Joanny Dobkowskiej. Mimo, że nie ocenia się książki po okładce, to przyznam, że była ona kolejnym elementem, który zaraz po tytule skłonił mnie do owego ,,Medium”. Prezentuje ona rytuał, później niestety zaledwie raz wspomniany w opowieści. Wokół stołu ułożone są dłonie stykające się palcami. Całość przypomina czarno-białą fotografię z lekko czerwonym i niebieskim zabarwieniem. Na stronnicach ,,Medium” zapisana jest fascynująca historia podzielona na cztery części o takiejż samej liczbie kobiet, których losy są ze sobą w pewien sposób powiązane. Opowiadana jest w dość ciekawej formie, bo poprzez listy i opieczętowane datą wpisy, przypominające zapiski z pamiętnika. Pochłonięci fabułą czytelnicy nieraz zostaną także mile zaskoczeni umieszczonymi między nimi monochromatycznymi fotografiami, urzeczywistniającymi historię i wzbogacającymi książkę. Czasowo wpisy obejmują około rok z życia głównej bohaterki Ilzydy Filomeny Bonush von Taffel vel Tąfel.

Trzydziestosześcioletnia, dosyć ponura mieszkanka Szczecina z pewnością nie wzbudzi sympatii czytelnika. Przynajmniej początkowo. Wykreowana jest na chłodną, zgorzkniałą i na wszystko narzekającą nauczycielkę francuskiego. Krótko mówiąc, pierwsze wrażenie Ilza robi beznadziejne. Dowiaduje się o śmierci matki-medium, z którą nie chciała mieć nic wspólnego. Zmuszona jest wyruszyć do pensjonatu Szczęście Adeliny w Hole am Meer, gdzie rodzicielka Anna Eudora zakończyła swój żywot. Tam też zostajemy zapoznani z pozostałymi dwiema głównymi postaciami. Wspomnianą, martwą właścicielkę pensjonatu Adelinę oraz jej siostrę, całkiem żywą Heritę Knopke. Aktualne wydarzenia są zręcznie i umiejętnie przeplatane z przeszłością bohaterek. W ten sposób Dobkowska uzyskała wspaniały efekt, dzięki któremu nawet dwie z nieżyjących kobiet zdają się tętnić życiem równie mocno co pozostałe. Z początku co prawda poczułam pewne rozczarowanie. Oczekując mnóstwa duchów i rytuałów dostałam biografie z lekko zarysowującą się fabułą. Jednakże brnąc coraz głębiej w książkę uczucie to mijało, ustępując zaintrygowaniu i zachwytowi. W końcu doczekałam się spirytystycznej tematyki. Niestety autorka nie zdołała uniknąć nieco sztampowego motywu nawiedzonego domu, towarzyszącego wiedźmom, pojawiającego się od czasu do czasu kocura czy sceny z cmentarzem. Niemniej jednak cała historia jest z pewnością niepowtarzalna. Mamy do czynienia z owianą tajemnicą przeszłością rodziny właścicieli pensjonatu i morderstwami. We wszystko to zamieszane są klątwy, rytuały i inne zabiegi spirytystyczne. Po świecach leje się wosk, na podłodze kredą rysowane są symbole a w oknie na piętrze widnieje twarz. W tym wszystkim uwikłane cztery, pragnące wyzwolenia kobiety. Wyzwolenia czy to od mężczyzny, od przeszłości, od rodziny czy od opinii innych.

,,Medium” jest książką nie tylko o duchach i rytuałach. Powiedziałabym, że jest to pozycja o sile i charakterze kobiet. Dobkowska świetnie ukazuje przemiany wewnętrzne bohaterek, manipulując uczuciami, którymi je obdarzamy. Pięknie dopełnia całą opowieść odkrywając po kolei historię każdej z kobiet. Żadnej z nich nie można nazwać w pełni złą lub całkowicie dobrą. Są naprawdę dobrze i realistycznie wykreowane. Natomiast co do realizmu samych wydarzeń każdy może udzielić własnej odpowiedzi. Zależnej od tego czy wierzy.