Być Rodziną | Autor: Kristina Sandberg

Temat rodziny ii relacji w niej panujących daje autorowi wiele możliwości. Nie dziwi więc fakt, że tak wielu twórców po niego sięga. Na podstawie wnikliwych obserwacji czy własnych przeżyć wielu znanych autorów stworzyło liczne powieści, dramaty, historie. Jedne udane, inne mniej. Właśnie w taki nurt powieści, których głównym tematem jest życie rodzinne i których akcja niemal całkowicie dotyczy wszelkich rodzinnych układów i stosunków jest powieść „Być rodziną” szwedzkiej pisarki Kristiny Sandberg.

Przyznam, że opis tej książki mnie zaintrygował. Lubię historie opowiadające o tym, co dzieje się w tak małej grupie, jaką jest rodzina. Nieraz przekonałam się już, że tego typu opowieści mogą być pasjonującą i wciągająca lekturą, która dodatkowo sprawia, iż można dowiedzieć się wiele o samym sobie, o swojej rodzinie, dostrzec pewne mechanizmy zachowań, które wcześniej pozostają ukryte lub nieuświadomione. Miałam więc wobec lektury książki „Być rodziną” ogromne oczekiwania. Niestety, nie wszystkie zostały spełnione.

Pierwsze rozczarowanie nastąpiło już na samym początku, kiedy zorientowałam się, że książka ta jest drugą częścią cyklu. Umknęło mi to wcześniej, a szkoda, bo chętnie poznałabym wcześniejsze losy bohaterów. Tym bardziej, że właśnie w pierwszym tomie zawarty jest wątek dość niezdrowej relacji matki z córka – główną bohaterką, Maj. Wróćmy jednak do książki „Być rodziną”. Tutaj także pojawia się wiele interesujących motywów: kwestia choroby alkoholowej i leczenia jej oraz tego, w jaki sposób oddziałuje to na funkcjonowanie rodziny, wątek nadmiernego przykładania wagi do utrzymywania mieszkania w czystości (co moim zdaniem jest oznaką pewnych nieprzepracowanych do końca problemów) czy motyw funkcjonowania na niewielkiej przestrzeni bardzo dużej grupy osób. To właśnie te wątki sprawiają, że powieść staje się bardzo ciekawym studium psychologicznym. Moim zdaniem to główna zaleta tej pozycji.

Niestety nie jest ona pozbawiona wad. Nie da się ukryć, iż „Być kobietą” jest lekturą obszerną. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że styl pisania autorki może być dla niektórych czytelników dość trudny w odbiorze. Kristiny Sandberg posługuje się dość specyficzną narracją, która początkowo budziła moje zdziwienie a nawet niechęć. W miarę czytania zdążyłam się do takiego sposobu opowiadania, czy wręcz konstruowania zdań, przyzwyczaić, jednak nie da się ukryć, iż wybijał mnie z czytelniczego rytmu. Poza tym sama akcja również nie jest bardzo dynamiczna. Tu nie ma szybkich i zaskakujących zwrotów akcji, zresztą chyba nie o stworzenie powieści trzymającej w napięciu chodziło. Niemniej w trakcie lektury trafiałam na momenty, które bardzo mi się dłużyły, co na pewno ma wpływ na to, że nie jestem w stanie tą powieścią się zachwycać.

Wśród istotnych plusów, oprócz wspomnianej już wyżej bardzo ciekawej psychologii postaci można także wymienić fakt, iż książka Kristiny Sandberg ukazuje bardzo interesujący obraz szwedzkiego społeczeństw, a dokładniej klasy średniej, w czasach drugiej wojny światowej oraz zaraz po niej, gdy panował dość poważny kryzys ekonomiczny. Wciąż mało jest na polskim rynku wydawniczym powieści, które w taki sposób opisywałyby właśnie skandynawskie społeczeństwa tamtych czasów. To sprawia, że moim zdaniem warto, mimo wszystko, sięgnąć po książkę „Być rodziną”.

Powieść Kristiny Sandberg na pewno nie jest lekturą dla każdego. To nie jest książka łatwa, lekka i przyjemna, do czytania na wakacjach lub po ciężkim dniu pracy. To powieść, której na pewno trzeba poświęcić czas i uwagę. Jeśli jednak ktoś jest zainteresowany zagadnieniami takimi, jak psychologia rodziny czy historia szwedzkiego społeczeństwa, z pewnością doceni tę pozycję.