Świeca | Autor: Danuta Kordeczka

Czy ważne kim jestem
skąd pochodzę
kim byli moi rodzice
czy moje imię jest męskie
a może to imię kobiece
czy ważne jakie mam oczy
czy są jak okruch nieba
czy czarne jak noc bez księżyca
czy moje włosy są złotem okryte
czy kruczym skrzydłem trącone
co ważne jest
to świecy płomień
co płonie dla wszystkich nas
dla jednych mały
dla innych duży
pali się jasnym płomieniem
czy ważne kim jestem
cieniem
co skreślił swą ręką
słowa światła
szeptane w chwil tysiące
wśród których świeca zgaśnie
każdego z nas

Kiedy spojrzałam na okładkę tego tomiku, pomyślałam, że to będą wiersze, które pozostawią w moim sercu głęboki ślad. I nie pomyliłam się. O ile w recenzowanych niedawno przeze mnie Takich sobie piosenkach narzekałam na to, że wiersze nie wzbudziły we mnie większych emocji, o tyle w tym przypadku kilka razy miałam łzy w oczach w trakcie czytania. A tematyka tych wierszy momentami jest zbliżona.

Danuta Kordeczka pisze nie tylko o śmierci i stracie, więc nie musicie obawiać się tego, że lektura was zasmuci. Owszem, wprawi w zadumę, przywoła wspomnienia, lecz nie będziecie po przeczytaniu tych wierszy skoczyć z mostu. O to możecie być spokojni.

Tematyka poruszana przez autorkę jest dość szeroka i znajdziecie tutaj odwołania do kultury czy do historii. Danuta Kordeczka nie stosuje wyszukanych metafor, ale w swojej poezji jest na tyle wiarygodna (średnio mi to słowo tutaj pasuje, lecz nie umiem tego inaczej określić), że łapie czytelnika za serce. Sporo tu wspomnień, odwoływania się do tego, co nieuchronne, czyli naszego przemijania. W trakcie czytania zaczęłam zastanawiać się nad swoim życiem, nad tym, co po sobie pozostawię. Wspominałam zmarłych. Już dawno żaden tomik poezji tak mnie nie poruszył. Ogromne brawa za to dla autorki. Niewielu poetów potrafi dotrzeć do takich zakamarków mojej duszy.

Ogromnym minusem jest to, że nie znajdują się tutaj żadne informacje na temat autorki. Ja nie wymagam, żeby pojawiło się jej zdjęcie, ale zabrakło mi kilku słów o tym, kim jest. Kiedy się urodziła, czym się zajmuje. Szkoda, że wydawca nie przywiązał do tego wagi, bo lubię wiedzieć takie rzeczy. I podejrzewam, że wielu czytelników tak ma. Średnio też podoba mi się to, w jaki sposób poskładano wiersze. Dziwnie wygląda to, że w niektórych miejscach widać, że tekst był upychany. Nie przeszkadza to w odbiorze, ale mnie w publikacjach razi.

Jestem pod ogromnym wrażeniem tej poezji. Wywarła na mnie spore wrażenie. Jeśli należycie do osób, które lubią wyszukiwać w wierszach „złotych myśli”, uważam, że znajdziecie ich tu dla siebie sporo. Moim zdaniem to wiersze dla dojrzałych czytelników, którzy mają już pewne doświadczenia życiowe i będą mogli lepiej zrozumieć to, co autorka ma im do przekazania, chociaż nie mam zamiaru odradzać młodszym odbiorcom lektury.

Nie miałam dużych oczekiwań w stosunku do tej publikacji. Tym bardziej cieszę się, że autorce udało się dotrzeć do najgłębszych zakamarków mojej duszy. I tam zostanie. Z miłą chęcią wrócę jeszcze kiedyś do tych wierszy, bo są bardzo mądre. Proste, ale życiowe i takie tomiki jak ten, to ja mogę czytać na okrągło. Brawa dla autorki.