Z Końca Świata: Moja Droga Pośród Najuboższych | Autor: Pepe Di Paola

Jak czytamy na okładce „Ojciec Pepe, uważany za „księdza Bosko XXI wieku”, jest ostatnim przedstawicielem obecnej w Kościele argentyńskim tradycji księży pracujących z ludźmi odsuniętymi na margines, tak zwanych curas villeros, czyli kapłanów, którzy w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku zdecydowali się zamieszkać razem z biedakami żyjącymi w villas na peryferiach Buenos Aires”. Ojciec Pepe opowiada „o swoim życiu: o latach w seminarium za czasów dyktatury, o swojej pracy kapłańskiej i spotkaniu z villas miseria, czyli dzielnicami nędzy w Buenos Aires, o przyjaźni z Bergogliem, o życiu pośród najuboższych, o walce z narkomanią, o pogróżkach śmierci ze strony handlarzy narkotyków, o wygnaniu do Santiago del Estero, wreszcie o powrocie do Buenos Aires, do dzielnicy nędzy Villa La Cárcova”. Jakie są moje wrażenia po lekturze?

Książkę czytało się bardzo szybko. Z każdą kolejną stroną czułam coraz większy szacunek do ojca Pepe, o którym nigdy wcześniej nie słyszałam. To człowiek z powołaniem. Nie wszystko układało się w jego życiu prosto i przyjemnie, ale on się nie poddawał i starał się wypełniać misję najlepiej, jak potrafił. Choć łatwo nie było. Miewał chwile zwątpienia, lecz wiedział, że jego praca ma sens i udało mu się mobilizować do dalszego działania. Kapłani powinni uczyć się od niego pokory i starać się go naśladować. Bo jeżeli osoby duchowne nie zmienią swojego postępowania, to jak mają to zrobić ci, którzy są przez nich nauczani? Ojciec Pepe zwraca uwagę na to, że aktualnie przeżywamy kryzys wiary i brakuje księży do pracy z najbiedniejszymi ludźmi. Dlaczego? Pewnie wielu z was odpowiedź nasunie się sama, ale przekonajcie się, co on na ten temat mówi.

Ojciec Pepe opowiada nie tylko o swojej pracy w najuboższych dzielnicach, w których żyje się w bardzo złych warunkach. Podkreśla to, że sport powinien stanowić ważny aspekt w życiu każdego człowieka, ponieważ kształtuje on osobowość i charakter. Zdradza też, komu kibicuje. Porusza również tematy związane z papiestwem i tym, co papieże wnieśli ze sobą do Kościoła, na co zwracali uwagę.

Publikacja została podzielona na kilka części. Pierwsza z nich, dość obszerna, co mnie zdziwiło, to wprowadzenie do całej historii. Druga, dość krótka, to wywiad z ojcem Pepe. Trzecia część to jego wypowiedzi oraz pewne dokumenty, które pokazują, jak żyje się w villas.

Ta książka pozwoliła mi zajrzeć do miejsca, w którym nigdy nie byłam i pewnie nigdy nie będę. Pozwoliła je zrozumieć. Przestało ono być dla mnie piekłem na ziemi, choć jest tam niebezpiecznie. Jednak nie wszyscy żyjący tam ludzie są źli i o tym trzeba pamiętać.

Myślę, że jest to książka przede wszystkim dla pełnoletnich i wierzących czytelników. Oni będą w stanie najlepiej zrozumieć przekaz ojca Pepe, choć nie zabraniam czytania młodszym odbiorcom. Ta publikacja daje do myślenia. Jak już wspomniałam, pozwala zrozumieć ludzi żyjących w villas. Pokazuje, w co wierzą, czego się obawiają i czego pragną. Szkoda, że coraz mniej jest takich osób jak ojciec Pepe. Uważam, że jest to lektura obowiązkowa dla księży. Kościół potrzebuje zmian, a ten ksiądz jest człowiekiem, którego naprawdę warto naśladować. Mam nadzieję, że książka nie przejdzie bez echa i będzie się o niej głośno mówiło.