Pogromca Grzeszników | Autor: Grzegorz Kalinowski

Gotowi na małą podróż w czasie? Warszawa, rok 1930. Ktoś brutalnie morduje wpływową prostytutkę i burdelmamę, Madame Galę. Wszystko wskazuje na to, że to była zemsta lub gangsterskie porachunki. Sprawę prowadzi aspirant Kornel Strasburger (uparcie zwany przeze mnie Karolem), który ma opinię śledczego tyleż utalentowanego, co niezdyscyplinowanego. Mężczyzna wpada jednak w tarapaty, dlaczego? Ponieważ trup ścieli się gęsto, a sprawcy jakoś nie udaje się złapać. Giną kolejni sutenerzy i prostytutki. Prasa i przełożeni Strasburgera szybko wiążą sprawę z krwawym alfons-pogromem z czasu rewolucji 1905, a jako sprawcę typują Goliata, żydowskiego bandytę i zapaśnika. I tu zaczynają się schody. Co się dzieje? O tym już musicie przekonać się na własnej skórze, bo ja nic więcej nie zdradzę.

Oj, miałam problem z tą książką. Z jednej strony mam ogromną słabość do Grzegorza Kalinowskiego. Uważam, że jest to autor z ogromnym potencjałem, który potrafi zainteresować opowiadaną przez siebie historią i jest w stanie przenieść czytelnika w czasie. Ale z drugiej strony uważam, że ta książka jest słabsza od cyklu „Śmierć frajerom”.

Nie mogę powiedzieć, że „Pogromca grzeszników” to jest zła książka, bo tak nie jest. Tylko nie wszystko mi tutaj zagrało. Jeśli chodzi o samą intrygę – była całkiem nieźle poprowadzona. W każdym razie się nie nudziłam w trakcie czytania. Co do Warszawy z 1930 roku – moje uczucia są dość mieszane. Mam wrażenie, że autor trochę przedobrzył, próbując oddać jej klimat. Podał tak dużo szczegółów, że momentami może to czytelnika przytłoczyć. I nie mówię, że każdemu to będzie przeszkadzać, ale mnie to trochę drażniło, bo nie wszystkie szczegóły coś wnosiły do fabuły. To może nieco rozpraszać.
Jeśli chodzi o głównego bohatera… Ojej, ciężko było. Kompletnie nie mogłam ogarnąć go rozumem. W sumie cokolwiek by nie zrobił, to by mnie to irytowało. Nie potrafiłam go kupić i jakoś niespecjalnie pewnie zapisze się w mojej pamięci.

Sporo tutaj trupów. Wiecie co, nie przypominam sobie kryminału retro, w którym aż tyle osób zamordowano. Pod tym względem „Pogromca grzeszników” zdecydowanie wiedzie prym. Jeżeli komuś przeszkadza nadmiar śmierci, musi mieć to na uwadze.

Miałam dość duże oczekiwania w stosunku do tej książki. Znam wcześniejszą twórczość autora i wiem, na co go stać. Liczyłam na świetną rozrywkę i niesamowitą podróż w czasie. Nie do końca to tutaj zadziałało, co muszę z bólem serca stwierdzić. Jestem nieco rozczarowana po lekturze i na chwilę obecną nie wiem, czy sięgnę po kolejne tomy tego cyklu. Pewnie z sentymentu do autora je przeczytam, zobaczymy, czas pokaże.

Sam pomysł na powieść nie był zły, tego powiedzieć nie mogę, ale z jego wykonaniem było już trochę gorzej. Nie do końca przekonało mnie zakończenie. Jak dla mnie było naciągane i liczyłam na to, że książka skończy się inaczej. Musiałam niestety obejść się smakiem. Moim zdaniem Grzegorz Kalinowski tak bardzo się starał, żeby oddać klimat przedwojennej Warszawy, ale trochę przedobrzył.
Musicie sami zadecydować, czy chcecie przeczytać tę książkę. Jeśli lubicie kryminały retro, myślę, że całkiem nieźle odnajdziecie się w tej historii. Ma pewne minusy, ale uważam, że koniec końców całość prezentuje się pozytywnie i warto przeczytać najnowszą powieść Grzegorza Kalinowskiego.