Dziesiąta Planeta | Autor: Johannes Von Buttlar

Czy grecki mit o Faetonie, synu boga Słońca, odzwierciedla rzeczywiste wydarzenia – katastrofę kosmiczną, która unicestwiła wielką planetę? Skąd Sumerowie czerpali swoją tak precyzyjną wiedzę o Układzie Słonecznym? Czy najstarsze przekazy Sumerów, Hindusów, Chińczyków i Egipcjan mówią o lotach kosmicznych przed epoką kamienną? Czy prehistoryczne miasto Mohendżo Daro zostało zniszczone eksplozją nuklearną? Co kryła naprawdę biblijna Arka Przymierza? Czy piramidy Egiptu i Meksyku są świadectwem starożytnej wiedzy o zaginionej planecie „bogów”? – odpowiedzi na te pytania znajdziecie w książce, o której chcę dzisiaj wam krótko opowiedzieć.

Nie miałam dużych oczekiwań w stosunku do tej publikacji. Powiem więcej, myślałam nawet, że to będzie taka sobie książka, z której może dowiem się czegoś nowego, ale nie liczyłam na to, że lektura zmieni mój dotychczasowy światopogląd. Jakie są moje wrażenia po przeczytaniu Dziesiątej planety?

Ta książka to wznowione wydanie Planety Adama, tyle że wydane pod innym tytułem, także jeśli czytaliście tamtą publikację, tej czytać nie musicie, bo niczego nowego się nie dowiecie. W sumie nie potrafię określić, czy ja się czegoś ciekawego dowiedziałam. Co chwilę łapałam się na tym, że gdzieś już o tym słyszałam i zaczynałam się po prostu nudzić w trakcie czytania. Dla mnie nie znalazło się tu nic odkrywczego. Na szczęście nie nastawiałam się na nic szczególnego, więc nie jestem rozczarowana.

Autor posługuje się prostym językiem i ma lekkie pióro, więc książkę czyta się szybko. Tylko jest z nią jeden problem. Johannes von Buttlar ma tendencję do odbiegania od tematu i w paru rozdziałach zdarzyło mu się tak popłynąć z tematem, że właściwie zapominałam, czego ma dotyczyć dany rozdział. To zdecydowanie nie działa na korzyść tej publikacji.

Podejrzewam, że jeśli oglądacie sporo dokumentów dotyczących tajemnic świata i ludzkości, to niczego ciekawego tutaj dla siebie nie znajdziecie. Będziecie w trakcie lektury mieli wrażenie, że gdzieś o tym już słyszeliście i możecie tak jak ja czuć się znużeni. Przyznaję szczerze, że zdarzało mi się przeskakiwać o kilka stron, żeby przejść do kolejnego rozdziału, bo wiedziałam, co autor będzie mi chciał powiedzieć. I kiedy wracałam do niedokończonego rozdziału, okazywało się, że miałam rację.

Nie mogę powiedzieć, że to nie jest tak beznadziejna książka, że macie omijać ją szerokim łukiem. Jeśli nie siedzicie po uszy w programach dokumentalnych i nie czytaliście zbyt wielu książek o początkach ludzkości i o tym, jakie dokonania mają na swoim koncie starożytne ludy, myślę, że ta publikacja was zainteresuje. To, co napisałam poprzednio, dotyczyło wyłącznie mnie. Osoby, która się tym interesuje, ma sporą wiedzę i właściwie trudno mnie czymś zaskoczyć.

Nie uważam, że autor nie ma wiedzy albo że jego teorie są wyssane z palca. To jest dobra publikacja, która może odkryć przed wieloma czytelnikami tajemnice, o istnieniu których mogli nie mieć pojęcia. To, co zostało opowiedziane o chociażby starożytnych ludach, jest bardzo ciekawe i zmusza do tego, byśmy się zastanowili, jaka technologia umożliwiła im zrobienie czegoś takiego. Oni byli chociażby w stanie badać niebo. Jak tego dokonali? O tym musicie przekonać się sami.

Powtórzę to jeszcze raz, jeśli chcecie przekonać się, jakie tajemnice kryje przed nami Ziemia, a wcześniej nie czytaliście wiele na ten temat, to jest książka dla was.