Summoner Zaklinacz Tom 3 Bitwa | Autor: Taran Matharu

„Zaklinacz” autorstwa Tarana Matharu to seria ciesząca się dużą popularnością wśród młodzieży. Każdy tom wypełniony jest po brzegi fantastyczną historią pełnej elfów, krasnali oraz goblinów. Czytelnicy owej serii zostają pochłonięci przez świat przedstawiony i z niebywałą przyjemnością śledzą losy Summonera. Czy tom trzeci zatytułowany „Bitwa” podbił i moje serce? Czy zapamiętam tą historię na dłużej czy wręcz przeciwnie – szybko o niej zapomnę?

Po ukończeniu misji w dżungli Fletcher wraz ze swoimi przyjaciółmi udaje się do orkowej części Eteru. Czai się w niej na nich wiele niebezpieczeństw, zagrożeń, a w gromadzie demonów zamieszkujących wspomniane tereny kryje się być może najgroźniejszy z przeciwników – przywódca ork albinos. Celem ugaszenia tlącej się we Fletcherze iskierki nadziei ten zdradza mu druzgoczącą treść proroctwa. Od tej chwili cała akcja pędzi na łeb, na szyję!

„Zaklinacz” porównywany jest, lub raczej polecany dla fanów, z Harrym Potterem oraz Władcą Pierścieni. Dodatkowo duże grono jego odbiorców to gracze Leauge of Legends i Pokemonów. Nie jestem do końca przekonana czy owe porównania są dobre i sprawdzają się w odniesieniu do „Bitwy”, jednak nie można jej odmówić świetnego klimatu oraz niesamowicie wykreowanego świata. Nie umiem odnieść się do porównania do Harrego Pottera oraz Władcy Pierścieni, ponieważ nie czytałam ani jednego, ani drugiego cyklu, ale wiem jedno – Summoner wciąga!

Choć „Bitwie” nie można odmówić interesującego i wciągającego charakteru, pojawia się jeden problem – fabuła. Nie jest ona fenomenalna, stworzony świat zdaje się być swoistą mieszanką znanych nam do tej pory uniwersów, a co za tym idzie – nie jest on pełen zagadek i tajemnic dla czytelnika. W tym miejscu warto podkreślić jednak, że wykreowany przez autora świat idealnie nadaje się dla młodego czytelnika, nastolatka, który szuka nowych światów, do których mógłby uciekać w swojej wyobraźni, aby odpocząć od męczącej rzeczywistości. Dla wspomnianego czytelnika wszystkie wydarzenia oraz sama fabuła mogą być niezwykle interesujące, dla mnie jednak, jako lekko starszej czytelniczki, wydały się łatwe do przewidzenia i cóż, po prostu bez szału. Wydaje mi się, iż gdybym sięgnęła po tą serię mając szesnaście lat lub po prostu mały staż przeczytanych książek, to byłabym zafascynowana.

Niestety w przypadku „Bitwy”, która miała być zakończeniem serii, pojawia się jeszcze kwestia szybkości akcji. Autor zdaje się kończyć wszystkie wątki w pośpiechu, niektóre traktuje pobieżnie, a jeszcze inne pozostawia lekko niedokończonej niczym opcję awaryjną, aby móc powrócić do tej historii. Tytułowa bitwa, która nosi miano ostatecznej, wydaje się być niedopracowana, pełna pośpiechu, bardzo prosta i zbyt przewidywalna. Niewątpliwie jest to duży minus przedstawionej opowieści.

Z drugiej strony pojawiają się też plusy. Autor nie stara się na siłę uczynić wątek miłosny wątkiem głównym, prowadzi go na bocznym torze. Postacie, zarówno główne, jak i poboczne, są ciekawie wykreowane i pełne życia. Pierwsza część historii jest zdecydowanie lepsza od drugiej. To w niej poznajemy bliżej Eter, mamy możliwość jego ‘zwiedzenia’, poznania bliżej jego ‘mieszkańców’ – świat demonów jest tu ciekawie ukazany, tym bardziej biorąc pod uwagę, że do tej pory nie pojawiał się zbyt wiele.

„Bitwa” to jednocześnie lekko ubogie w zaskoczenia dzieło, jednak niezwykle wciągające. Niestety w porównaniu z poprzednimi częściami wypada bardzo słabo, ale jest dopełnieniem trylogii, która zdecydowanie może zapisać się w naszej pamięci na dłużej.