Nela Na Wyspie Rajskich Ptaków | Autor: Nela Mała Reporterka

Kilkunastoletnią dziewczynkę z długimi blond włosami, która zwiedza świat, by opowiadać o jego przepięknych i ciekawych zakątkach w telewizji, książkach i podczas spotkań autorskich zna chyba każdy. A przynajmniej każdy rodzic dzieci w wieku od kilku do kilkunastu lat. O popularności tej młodej autorki świadczą także tłumy pojawiające się na spotkaniach z nią i kolejki, w których stoi się kilka godzin, by uzyskać autograf czy zrobić sobie zdjęcie. Jeśli można mówić o celebrytach wśród autorów książek, Nela na pewno należy do tego grona.

Wszystko za sprawą rewelacyjnie wydanych książek, które opisują jej przygody. :Nela na wyspie rajskich ptaków” to już dziesiąta pozycja z tej serii. I niemal od razu w dniu premiery zyskała miano bestsellera. Książki Neli Małej reporterki to pozycje, które po prostu muszą się sprzedać! Mam świadomość tego, że duża tu rola odpowiedniej promocji. Daty premier kolejnych pozycji zbiegają się z takimi wydarzeniami jak Boże Narodzenie (wtedy trafiają do księgarń książki, w których Nela opowiada o polarnych zwierzętach) czy Dzień Dziecka, który świętować będziemy za chwilę, a który poprzedziło wydanie trzymanej przeze mnie w ręku „Neli na wyspie rajskich ptaków”. Czy to źle? Na pewno nie! Uważam, że książki Neli są świetne! A jednak po lekturze kolejnej czuję pewien niedosyt…

Kupując dziecku książkę podróżniczą, napisaną przez dziecko (i pewnie cały zespół redaktorów) dla dzieci oczekuję przede wszystkim rzetelnych informacji, ciekawych, zabawnych opisów i zdjęć, które pozwolą rozbudzić wyobraźnię mojego dziecka i jego chęć poznawania świata. To wszystko oczywiście tutaj dostaję, choć… jest tego mało! Mam wrażenie, że w pewnym momencie wydawnictwo postawiło bardziej na formę niż treść. W książce „Nela na wyspie rajskich ptaków” mamy mnóstwo ciekawych zdjęć. Mamy też możliwość, jak w kilku poprzednich książkach, obejrzenia filmów w dedykowanej, darmowej aplikacji. To wszystko zajmuje jednak tyle miejsca na tekst! Widać to zresztą już choćby po ilości opisanych w tym tomie przygód. Jest ich pięć – mniej niż w poprzednich (zwłaszcza tych z początku cyklu) częściach. Czyta się szybko. Podczas wieczornego czytania dziecku lektura całej książki zajęła nam… dwa wieczory! Przy książce liczącej prawie 200 stron to niewiele.

To wszystko sprawia, że daleka jestem od zachwytów nad tą pozycją. Oczywiście wciąż lubię Nelę i jej książki za to, że budzą w moim dziecku chęć poznawania świata, ciekawość, podsycają pasję podróżniczą. Jednak chciałabym, żeby lektura ciekawych pozycji kształtowała też jego literacką wrażliwość, rozwijała zdolności komunikacyjne, poszerzała słownictwo. Tymczasem tych ostatnich rzeczy jest tu stanowczo, moim zdaniem za mało. Mieszane uczucia mam też w stosunku do aplikacji. Z jednej strony wiem, że taka aplikacja jest kolejnym medium, które pozwala poznać otaczający nas świat i bardziej przybliżyć młodemu czytelnikowi opisywane w książce miejsca, zwierzęta czy rośliny. Z drugiej strony – boję się, że w ten sposób odchodzimy coraz bardziej wkierunku kultury wtórnie obrazkowej i, co wydaje się paradoksalne, wręczając dziecku książkę jednocześnie odciągamy jego uwagę od niej. Nie mogę się też oprzeć wrażeniu, że kupując kolejne części opisujące przygody Neli staję się trybikiem w jakiejś ogromnej marketingowej machinie i nie jestem pewna, czy to mi się podoba.

Nie chcę przez to wszystko powiedzieć, że książka „Nela na wyspie rajskich ptaków” jest zła. Dzięki niej sama dowiedziałam się czegoś nowego o rejonie Papui-Nowej Gwinei, który jest fascynującym zakątkiem świata. Bo mimo znacznie okrojonej zawartości treść, która pojawia się w książce jest pełna ciekawych informacji. Mam jednak nadzieję, że podczas wydawania kolejnych tomów wydawca zmieni swoje podejście do tego cyklu.