Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Okładka wydania

Jak Zatrzymać Czas

Kup Taniej - Promocja

Additional Info


Oceń Publikację:

Książki

Fabuła: 100% - 1 votes
Akcja: 100% - 1 votes
Wątki: 100% - 1 votes
Postacie: 100% - 2 votes
Styl: 100% - 1 votes
Klimat: 100% - 1 votes
Okładka: 100% - 1 votes
Polecam: 100% - 1 votes

Polecam:


Podziel się!

Jak Zatrzymać Czas | Autor: Matt Haig

Wybierz opinię:

Justyna

Z filmami i książkami o tematyce podróży w czasie jest różnie – trzeba pilnie czytać czy oglądać żeby nie zgubić wątku i samemu się zapętlić, a czasem twórcy tak komplikują że odbiór staje się po prostu trudny. Klasykiem gatunku jest „Ciekawy przypadek Benjamina Buttona”, film z 2008 roku, w głównej roli Brad Pitt i Cate Blanchett (kto nie widział niech koniecznie nadrobi!). Bazą dla filmu było opowiadanie F. Scotta Fitzgeralda o tym samym tytule. Matt Haig w swojej książce „Jak zatrzymać czas” zabiera nas w podróż na przestrzeni wieków, gdzie z głównym bohaterem będziemy obserwować występy Szekspira, popłyniemy w morze z kapitanem Cookiem czy uściśniemy rękę Fitzgeraldowi właśnie.

 

„Życie polega na zmianach. Zmiany są jedyną stałą rzeczą jaką znam.”

 

Estienne Thomas Ambroise Christophe Hazard (obecnie znany jako Tom Hazard) urodził się 03 marca 1581 roku. Gdy go poznajmy ma 439 lat, choć wygląda na 41-latka. Cierpi na rzadką i niespotykaną przypadłość, dzięki której się nie starzeje. Jest członkiem Stowarzyszenia Albatrosów, które założył w 1867 roku Hendrich Pietersen. Albatros – bo żyje długo. Stowarzyszenie zrzesza ludzi, którzy tak jak Tom mogą poszczycić się długowiecznością. Każdy z członków dostaje zadanie do wykonania, aby odnaleźć i zwerbować kolejnych. Działają w cyklach ośmioletnich, po których upływie dostają nową tożsamość i trafiają w nowe miejsce na świecie. Podstawą zasadą dla każdego członka jest fakt, że nie mogą związać się z żadnym człowiekiem, a miłość jest zakazana. Miłością życia Toma jest Rose Claybrook, która umiera na zakaźną chorobę, ich córka Marion przepada. Celem Toma jest odnalezienie Marion, nie wie gdzie jej szukać, wie jedynie że odziedziczyła tą samą przypadłość. Stowarzyszenie ma mu w tym pomóc, Pietersen zarzeka się, że sam organizuje akcję poszukiwawczą.

 

„Miłość to ból. Łatwiej jest bez niej.”„Ludzie, których kochasz, nigdy nie umierają.”

 

Choć samo streszczenie treści może zabrzmieć lekko absurdalnie to książka jest naprawdę świetna. Toma poznajemy w momencie kiedy trafia do jednej z londyńskich szkół i ma objąć posadę nauczyciela historii. Nie dziwi, że dzięki niemu nauczana historia żyje skoro sam był świadkiem wielu wydarzeń w miejscach, o których opowiada. W nowym miejscu pomaga mu się zadomowić Camille, nauczycielka francuskiego, która jak twierdzi już gdzieś go spotkała, bo ma dar rozpoznawania ludzi. Dzięki Tomowi przenosimy się w czasie od współczesnego Londynu, po Sri Lankę, Thaiti, Los Angeles, po XVI w. Anglię, i wiele innych miejsc. Podróż dookoła świata bez wychodzenia z domu, a dodatkowo podróż przez wieki.

 

„Przeszłość nie jest jakimś odosobnionym miejscem. W każdym momencie gotowa jest wkroczyć do teraźniejszości.”

 

„Jak zatrzymać czas” wciąga od pierwszej strony. To jedna z TYCH powieści, które chcesz skończyć ale nie chcesz skończyć czytać. Toma Hazarda od razu się lubi. Bardzo pozytywny człowiek, choć lekko fajtłapowaty, który z pokorą przyjmuje to, co zgotował dla niego los. Miłym akcentem jest pies Toma – Abraham, zaadoptowany w starszym wieku pies rasy akita, który staje się nierozłącznym towarzyszem i świadkiem wielu wydarzeń. To piękna opowieść o życiu i przemijaniu, o wielkiej miłości, poszukiwaniu siebie i szczęścia. Akcja toczy się szybko, nie ma zbędnej treści. Fabuła poprowadzona rezolutnie, bez zbędnych upiększeń i dziwnych zwrotów. Tak, to książka która daje do myślenia, która po lekturze zajmuje myśli, do której chce się wrócić.

 

„W końcu nie jesteśmy tylko tym, kim się urodziliśmy. Jesteśmy tym, kim się stajemy. Jesteśmy tym, co robi z nas życie.”

 

Przyznaję, że miałam obawy przed skomplikowanym przemieszczaniem się w czasie, że będzie to niejasne, zgubię wątek. Tymczasem sama podróż w czasie to wspomnienia Toma, a bazą staje się jego dziwna przypadłość. Powieść ta porusza, absorbuje, niekiedy zaskakuje, jest nieoczywista i czarująca. Cała książka to zbiór mądrych przemyśleń, czasem podanych wprost, a czasem wynikających z treści. Te kilka cytatów niech będzie tego dobrym przykładem.

 

Czy Tom odnajdzie zagubioną córkę? Czy odniesie sukces jako członek Stowarzyszenia? Czy odnajdzie spokój i miłość? Czy długowieczność to klucz do szczęścia czy przekleństwo? Przekonajcie się sami, warto!

Joasiaaa

Lęk przed nieuchronnym upływem czasu tkwi głęboko w każdym człowieku. Boimy się starości i związanej z nią słabości. Boimy się śmierci i tego, co następuje po niej. Nienagannie i z uśmiechem ukrywamy pojawiające się kącikach oczu zmarszczki, dziękując w duchu naszemu zaprzyjaźnionemu chirurgowi plastycznemu i jego godnym pozazdroszczenia umiejętnościom. Jednak przed czasem nie można uciec. Czas i tak nas dogoni, żłobiąc w skórze kolejne zmarszczki, odbierając nam resztki energii i wigoru.

 

Tom Hazard, wbrew ogólnemu trendowi, ma za dużo czasu. Od setek lat mężczyzna skrywa głęboko w sobie przerażający sekret Choć z pozoru wygląda na przeciętnego czterdziestokilkulatka, w rzeczywistości żyje już od setek lat, zmieniając co jakiś czas swoją tożsamość. A wszystko po to, by w trosce o własne bezpieczeństwo, ukryć swoją przypadłość. Mężczyzna, jako nastolatek, przestał się starzeć, a mówiąc ściślej, jego organizm starzeje się bardzo, bardzo powoli – w ciągu piętnastu lat zaledwie o jeden rok.

 

Ta nieodkryta i tajemnicza choroba zaczęła wzbudzać zainteresowanie otoczenia, w którym wychowywał się Tom. W czasach powszechnej egzekucji oraz palenia czarownic na stosie, w czasach zabobonów, ciemnoty ludzkiej, wiary w magię i siły nieczyste, rodzina chłopca zaczęła być piętnowana i prześladowana przez jego dziwną przypadłość, a matka chłopca nieprzypadkowo została oskarżona o czary. Śmierć ukochanej matki stała się dla nastoletniego chłopca ogromnym ciężarem, uświadamiając mu z całym impetem o niebezpieczeństwie i przekleństwie jego przypadłości. Zmuszony do nieustannego zmieniania miejsca pobytu, Tom próbuje żyć tak, by nie wzbudzać nadmiernego zainteresowania otoczenia.

 

W końcu młodzieniec dołącza do sekretnego Stowarzyszenia Albatrosów, zrzeszających ludzi podobnych do niego – alb, które mimo upływu czasu, pozostają wciąż młode i silne. Grupa ta ma na celu utrzymać w tajemnicy istnienie choroby długowieczności, wspierając swoich członków i gwarantując im dostatnie, choć niepozbawione wad, życie. Jednak w chwili, gdy Tom przyłącza się do stowarzyszenia, jego życie zaczyna tracić na intensywności: kolorowe barwy codzienności szarzeją, a zasady sekretnej grupy zaczynają mężczyznę mocno uwierać. W końcu nadrzędną ideą stowarzyszenia jest życie w pojedynkę, bez ulegania miłosnym uniesieniom i romantycznym porywom serca. Wszystkie zasady stają się dla Toma mało istotne w chwili, gdy poznaje w Londynie piękną nauczycielkę, która zdaje się nadmiernie zainteresowana jego postacią…

 

Nostalgiczna, melancholijna, mocno filozoficzna książka o istocie czasu, o człowieku i jego naturze, w końcu i o życiu w ogóle – tak w paru słowach można opisać powieść „Jak zatrzymać czas” Matta Haiga. Autor stworzył niebanalną, a przy tym niesamowicie subtelną opowieść, obnażającą ludzkie przywary, zmuszającą do refleksji nad kondycją świata, nad istotą czasu, który zamyka się jak krąg. Zapatrzeni w przyszłość, nie zauważamy piękna teraźniejszości. Niepogodzeni z przeszłością, nie potrafimy udźwignąć tego, co tu i teraz. Już dawno żadna książka beletrystyczna nie stanowiła tak dużego źródła niesamowitych cytatów. Autor maluje wręcz słowem, tworząc piękne literackie kolaże i obrazy.

 

Tom, z racji swojego wieku, przeżył ogromny kawał historii. Dzięki wplecionym w powieść migawkom z życia bohatera, możemy doświadczyć bogactwa jego przygód. Mamy niesamowitą okazję poznać mężczyznę w chwili, gdy występował u boku słynnego Szekspira na londyńskiej scenie teatralnej, w czasach, gdy teatr bez względu na status społeczny stanowił największą rozrywkę mieszkańców, w czasie, gdy przemierzał niebezpieczne wody z kapitanem Cookiem czy w końcu, gdy przy trunku miło gawędził z zdziecinniałym Fitzgeraldem o jego najnowszej opowieści. Te wszystkie historyczne sceny u boku doskonale nam znanych postaci, choć stanowią jedynie ułamek opowieści, składają się na niezwykłość całej książki.

 

Autor sprawnie przeplata z sobą teraźniejszość i przeszłość bohatera, dzięki czemu czytelnik otrzymuje pełen obraz historii jego życia, pierwszoosobowa narracja bezwzględnie zaś obnaża tkwiące głęboko w sercu Toma uczucia, jego myśli i opinie, które przez wieki zdążył w sobie wyrobić. Nieprzypadkowo więc od pierwszych stron kibicujemy bohaterowi, z pełnym zaangażowaniem śledząc jego losy. Prostolinijność i dobroć Toma widoczna jest w jego gestach i codziennych zachowaniach. To bezsprzecznie człowiek o dobrym sercu, którego największym przekleństwem jest czas i tęsknota za tym, co minęło. 

 

Jak zatrzymać czas” to piękna, mocno refleksyjna powieść. Inteligentna i przejmująca. Niezapomniana i wyjątkowa. W mojej opinii historia powinna doczekać się wspaniałej ekranizacji z gwiazdorską obsadą. Zdecydowanie polecam.

 

Komentarze

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial