Ścieżki Chwały | Autor: Jeffrey Archer

Najnowsza książka Jeffrey’a Archera może powodować wiele odczuć w zależności od tego czy jesteście fanem tego autora. Znany bowiem dotąd z powieści sensacyjnych wypełnionych nieoczekiwanymi zwrotami akcji brytyjski pisarz, który zyskał sławę dzięki ,,epizodowi więziennemu” - Archer został skazany na 4 lata więzienia za składanie fałszywych zeznań i nadużycie prawa w sprawie o zniesławienie z 1987 roku, ale odsiadkę przekuł w literacki sukces, czego dowodem było wydanie ,,Dziennika więziennego” i powieści ,,Synowie fortuny”. Tym razem znacząco odstępuje od literatury, do której przyzwyczaił miliony swoich czytelników. ,,Ścieżki chwały” to powieść zupełnie odmienna, po prostu ,,nie-archerowska”. Zatem czy warto po nią sięgnąć?

Głównym bohaterem opowieści, którą w iście gawędziarskim stylu snuje autor, jest George Mallory. To człowiek, o którym raczej nikt, oprócz osób zafascynowanych alpinizmem, nie słyszał. A szkoda, bo jest to postać ciekawa i warta poznania! Otóż Mallory zapisał się na kartach historii jako jeden z najwybitniejszych, a zarazem najbardziej charyzmatycznych zdobywców górskich szczytów XX wieku. Swoją miłością do gór i wytrwałością mógłby stanowić doskonały przykład człowieka, który nie obawia się niczego i uparcie dąży do celu. Już za życia stał się legendą, która zyskała na jeszcze większym znaczeniu po jego śmierci w drodze na szczyt Mount Everestu.

Opowieść o determinacji Mallory’ego to pasjonująca sfabularyzowa biografia, którą czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem. Momentami przypominała mi książki Iringa Stone’a, które bardzo lubię. Powieść już od pierwszej strony wciąga czytelnika naturalnością i wprawą z jaką Archer opisuje głównego bohatera. W ten sposób czytelnik już od pierwszych stron zaczyna lubić tę postać, do takiego stopnia, że przeżywa wraz z nią wszystkie chwile radości oraz smutku. Mimo, że od początku wiadome są losy Mallory’ego kończące się tragiczną, ale i niemalże bohaterską śmiercią, to w tym kulminacyjnym momencie jakim jest jego śmierć, czytelnik jest niezwykle przejęty, a w jego oczach kręcą się łzy. Nawet po zakończeniu lektury z trudem jest opanować emocje, a fascynujące losy himalaisty na długo zostają z nami.
Jeffrey’owi Archerowi należą się zatem słowa uznania i podziękowania za to, że mimo znacznego odbiegania od dotychczasowego typu literatury, którą uprawiał, udało mu się zarazić entuzjazmem do alpinizmu swoich wiernych czytelników. Głównymi zaletami tej ciekawej książki są przede wszystkim świetnie skonstruowana fabuła, ciekawe dialogi, nietuzinkowe postaci z dalszego planu oraz charakterystyczna dla Archera narracja. Ogromnym atutem ,,Ścieżek chwały” jest przede wszystkim oparta na faktach opowieść o człowieku, który całe swoje życie poświecił jednej pasji. Z wytrwałością starał się zrealizować postawiony sobie cel i uparcie dążył do jego zrealizowania. Jego losy to idealny przykład człowieka, w którego powodzenie wierzyło niewielu, a który dzięki poświęceniu i determinacji starał się udowodnić, że dla człowieka chcącego nie ma rzeczy niemożliwych. George Mallory stał się ,,duchowym bratem” słynnych ludzi, którzy zmieniali świat. Jego miejsce w historii jest obok Francisa Drake’a, Charlesa Lindbergha, Edmunda Hillary’ego i Neila Armstronga. Dodatkowym urozmaiceniem książki jest posłowie, w którym pisarz zawarł informacje o prawdziwych losach opisywanych przez siebie bohaterów.

Z ogromną przyjemnością polecam najnowszą powieść Jeffrey’a Archera ,,Ścieżki chwały”. Mimo, że jestem osobą całkowicie nie mającą pojęcia o himalaizmie, to tematyka oraz umiejętność autora do tworzenia specyficznego nastroju sprawiły, że nie tylko dowiedziałam się na ten temat wielu rzeczy, ale i zaczęłam darzyć większym szacunkiem wspinaczy, którzy wielokrotnie narażają życie dla swojej pasji. Losy Malloory’ego, skromnego nauczyciela historii, który marzył o zdobyciu Mount Everestu, stały się dla mnie fascynującą opowieścią o człowieku, który przełamywał bariery i chciał udowodnić, że warto podążać marzeniami.