Węzeł Prawdy | Autor: Iwona Wej

Nie wyobrażałam sobie, bym mogła nie sięgnąć po “Węzeł prawdy” po wszystkich ciepłych słowach, jakie usłyszałam na temat tej powieści. Jako wielbicielka mocnej, ciężkiej, mrocznej i brutalnej tematyki, nie mogłam pozostać obojętna wobec tak chwalonego tytułu. Czy rzeczywiście okazał się taki wartościowy? Czy jednak coś można by w nim poprawić?

Najnowsza książka Iwony Wej to obraz niezwykle zapadający w pamięć i docierający do najgłębszych zakamarków czytelniczego umysłu. Ta historia wwierca się w naszą głowę i nie pozwala tak zwyczajnie przejść nad nią do porządku dziennego. Niepokojącą angażuje nas w ten dziwny świat, by wciąż o nim myśleć jeszcze na długo po zakończeniu lektury. Już pierwsze strony dają nam do zrozumienia, że nie będzie to lekka i przyjemna lektura, zaś idealna dla osób o mocnych nerwach i dużych oczekiwaniach względem kryminałów i thrillerów. Ciężko mi tę lekturę do czegokolwiek porównać, choć liczba przeczytanych książek, podobnych gatunkowo, na moim koncie wciąż rośnie.

„Węzeł prawdy” rozpoczyna się mocnym uderzeniem i już do końca trzyma nas w objęciach niepewności i lęku. Podczas lektury w parze idę zaciekawienie oraz popłoch i pewna obawa. Ten tytuł mocno działa na wyobraźnię, a ci, którzy nie potrafią jej na czas wyłączyć mogą powrócić myślami do koszmarów pod łóżkiem, strachu przed zgaszonym światłem czy pójściem w nocy do łazienki. W czasie mierzenia się z kolejnymi rozdziałami czytelnikowi towarzyszy ogrom ambiwalentnych emocji, których nie sposób poskromić. Duszna atmosfera przepełniona napięciem przykuwa nas do fotela i nie pozwala ani na chwilę odłożyć tego tytułu, jeśli nie jest to absolutnie koniecznie.

Szczerze przyznam, że mimo pozytywnych rekomendacji, obawiałam się zbudowania fabuły wokół wątku tajemniczej organizacji i oparciu jej w bardziej zasadniczy sposób na tematyce wiary w Boga. To takie kwestie, które wywołują we mnie niepewność i strach przed tym, że jednak rozwój akcji może pójść w niepożądaną przeze mnie stronę. Nieznane nazwisko autora dodatkowo pogłębia to uczucie niepewności i znanej każdemu miłośnikowi książek czytelniczej obawy. A jednak kolejny raz przekonałam się, że nie było powodu, by przedwcześnie się martwić. Tematy te, nie dość, że okazały się niezwykle interesujące, to jeszcze sprawiły, że mogłam na pewne sprawy spojrzeć nieco inaczej. W tej powieści bowiem nic nie jest po prostu dobre lub złe albo białe lub czarne. Wszystko łączy się w spójny, aczkolwiek zaskakujący sposób, by raz po raz tworzyć mętlik w umyśle czytelnika.

Warto dodać, że „Węzeł prawdy” to debiut Iwony Wej. Debiut szalenie zaskakujący, obiecujący więcej, skłaniający nas do wyczekiwania na kolejny tytuł, który wyjdzie spod pióra. Nie pamiętam, kiedy ostatnio miałam przyjemność czytać tak dopracowaną i świetnie zrealizowaną powieść stworzoną przez nowicjusza. Wej pisze interesująco, angażuje nas w opowieść, skłania do refleksji, nie pozwala przejść obojętnie obok książkowych bohaterów. Od początku trzyma w napięciu, nakłania do zgadywania, jakie asy trzyma jeszcze w rękawie, a kończeniem zupełnie rozkłada czytelnika na łopatki.

„Węzeł prawdy” to tytuł, który sprawi wiele frajdy wielbicielom mocnych książkowych przygód. To tytuł, który może zaspokoić nawet największe apetyty czytelnicze na takie pełne napięcia historie. Ciężko tę powieść do czegokolwiek porównać i ciężko do czegokolwiek się przyczepić. Pani Iwona zaskoczyła mnie mocnym wejściem na rynek wydawniczy i ustawiła sobie poprzeczkę bardzo wysoko. Mam nadzieję, że dalej będzie jeszcze lepiej i jeszcze mroczniej.