Uczeń I Śmierć | Autor: J.D. Robb

Jeśli za wszelką cenę chcemy osiągnąć jakiś cel, szukamy sobie nauczyciela, a gdy ambicje są mocno wygórowane, prawdopodobnym jest, że uczeń przerośnie mistrza.

Zimą w Central Parku ludzie chętnie wybierają się na lodowisko. Jednak w 2061 roku dochodzi tam do tragedii. Na tafli lodu ginie łyżwiarka, lekarz oraz nauczyciel. Całkiem przypadkowi ludzie, których morderstwem zajmuje się Eve Dallas. Panią porucznik wspiera w działaniach jej mąż miliarder, który jest byłym złodziejem, a prócz tego specem od informatyki. Wdraża on system, który pozwala odnaleźć miejsce, z którego doszło do masakry. Niestety skala wydarzenia stawia na nogi cały komisariat. Wszyscy starają się dowiedzieć, kim jest morderca. Wiedzą jedynie, że jego umiejętności są duże. Mijają dwadzieścia cztery godziny od pierwszego zamachu, gdy dochodzi do drugiego, w którym ginie dużo więcej osób. Powielając poprzednie procedury, odnajdują budynek, z którego strzelał snajper i w tym miejscu dopisuje im szczęście. Jeden z pracowników jest człowiekiem inteligentnym o wręcz fotogenicznej pamięci i dzięki niemu policja tworzy portrety pamięciowe. Okazuje się, że zabójców jest dwóch – starszy mężczyzna i jego córka. Jak odkrycie tych szczegółów wpłynie na śledztwo? Czy para zaatakuje kolejny raz?

„Uczeń i śmierć” to jedna z powieści cyklu „Oblicza śmierci” napisanych przez Norę Roberts, która wydaje serię pod pseudonimem J. D. Robb. Po powieści kryminalne sięgam jedynie od czasu do czasu, ale jeśli się już na nie skuszę, lubię gdy trzymają mnie one w napięciu. W tym przypadku zawiodłam się. Akcja powieści ciągnie się niemiłosiernie. Już przed połową znamy morderców, powoli dochodzimy do tego jaki był ich motyw. Do tego od samego początku w akcje wplecione są nowinki techniczne, co nie zaskoczy czytelnika gdy zda sobie sprawę, że historia dotyczy przyszłości. Język powieści nie jest wyszukany, jedynie kilka nazw przedmiotów jest wymyślonych, ale znaczenie jest oczywiste z kontekstu. Wątek jest tak naprawdę jeden, wszystko wokół niego się kręci, natomiast każda z postaci jest idealna – wspaniała pani porucznik, nieskazitelny mąż, który mimo iż był złodziejem wspaniale odnajduje się w szeregach policji, każdy z kim Eve współpracuje jest ekspertem najwyższej klasy w swojej dziedzinie, piękne lecz nie do końca prawdziwe.

Sięgałam po tą powieść z wielkimi nadziejami, gdyż czytając jej opis stwierdziłam, że będzie ona świetną odskocznią, aczkolwiek bardzo się zawiodłam. Powieści kryminalne według mnie, powinny zasiać ziarno niepokoju, trzymać czytelnika w niepewności oraz wzbudzać jego ciekawość i wyobraźnię, natomiast tutaj było wręcz przeciwnie. Profil zabójcy, jego motywy ukazują się stosunkowo szybko, akcja jest przewidywalna, nie rodzi pytań, gdyż odpowiedź na wątpliwości pojawia się natychmiast. Do tego wątek wspaniałego małżeństwa, który pojawia się zbyt często. Ponadto nie przepadam za powieściami, których akcja rozgrywa się w przyszłości, a niestety w opisie nie ma żadnej wzmianki o czasach, w jakich rozgrywa się akcja, co również uważam za minus. Plusem powieść jest jej język, który pozwala na szybkie przebrnięcie przez powieść. Sami bohaterowie to ludzie ambitnie, którzy znają się na swojej robocie. Pozycję mogę polecić osobom, które nie lubią poczucia niepewności i nie chcą być trzymane w niepewności przez długi czas. Osobiście nie podobała mi się ta lektura i nie uważam tego za klasykę gatunku.