Rita Z Cherrywood | Autor: Larysa Iwanowa Awyżeń

„Wszystkie miejsca poza człowiekiem to już nie są te miejsca. Jedyne miejsce człowieka jest tylko w nim. Niezależnie, czy jesteśmy tu, gdzie indziej czy gdziekolwiek. Teraz czy kiedykolwiek. Wszystko, co na zewnątrz, to jedynie złudzenia, okoliczności, przypadki, pomyłki. Człowiek jest sam dla siebie zwłaszcza tym ostatnim miejscem.” Wiesław Myśliwski

Rita jest dojrzałą kobietą, która niestety musi przejść na emeryturę. Do tej pory uczyła gry na instrumencie i cieszyła się z tej pracy, ale postanowiła zmienić coś w swoim życiu. Przypadek sprawił, że pojawiła się w jej życiu pewna alternatywa – zastanawia się, czy nie wyjechać za granicę jako opiekunka ludzi starszych. Postanawia przedyskutować sprawę z mężem i po wspólnych ustaleniach dochodzą do wniosku, że jest to dobry pomysł. Jednak pojawiają się pewne problemy, a mianowicie wiek Rity, a także jej znajomość języka. Gdy była młoda angielski był jej wielką pasją, jednak po upływie lat, w których brakowało praktyki, kobieta boi się. Przypomina sobie jednak, że jej sąsiadka jest filologiem i postanawia udać się do niej z prośbą o pomoc. Kobieta chętnie przystaje i Rita zaczyna pobierać u niej lekcje angielskiego, aby przypomnieć sobie podstawowe zwroty, gramatykę. Między czasie dostaje ona odpowiedź od firmy, której nie przeszkadza jej wiek, więc z wielką radością udaje się na rozmowy kwalifikacyjne. Przechodzi je pomyślnie i nadchodzi czas wyjazdu. Ma mieszane uczucia, ale wie, że tak trzeba zrobić. Czy uda jej się zaklimatyzować w Wielkiej Brytanii? Ponadto na emigracji dowie się, że jej matka jest bardzo chora. Czy będzie miało to wpływ na jej decyzje?

Larissa Awiżeń w powieści „Rita z Cherrywood” utożsamia główną bohaterkę ze swoją osobą. Opisuje ona historię swego życia i uczucia jakie jej na danym etapie towarzyszyły. Główna bohaterka jest osobą, która chce dążyć za marzeniami, bez względu na to, ile ma lat. Niestety los bywa przewrotny. Rita urodziła się w Rosji, gdzie miała wspaniałe dzieciństwo. Jednak lata osiemdziesiąte i dziewięćdziesiąte nie były kolorowe w krajach Europy środkowej i wschodniej, zatem i jakość życia drastycznie spada. Jednak bohaterka, tak jak i autorka w swoim życiu, nieustannie emigruje.

Sięgając po powieść Larissy Awiżeń nie miałam żadnych wyobrażeń na jej temat. Po rozpoczęciu lektury straciłam zapał. Język powieści jest nieskomplikowany, rozdziały bardzo krótkie, ale nie czułam pociągu do tej książki i nie przeczytałam jej zbyt szybko mimo, że lektura ta nie jest zbyt obszerna. Autorka opisuje zawiłe losy swojego życia, pojawiają się retrospekcje, ale nie ma tutaj efektu wow. Jest ona jedną z wielu kobiet, której ścieżki niekiedy bardzo mocno zmieniały kierunek, ale nic poza tym. Jedyne co jest warte uwagi i może zaciekawić, to opis zmian sytuacji na Ukrainie i Estonii, którym Larissa Awiżeń poświęca pewien fragment książki. Ponadto znajdziemy tutaj także opis życia emigrantów na Wyspach, ich stosunku do rodaków, których spotykają w tej samej pracy. Książka mnie osobiście nie przypadła do gustu, ale myślę, że znajdzie się wiele osób, którzy lubią spokojną lekturę autobiograficzną, skupiającą się na opisie życia codziennego pewnej pani po pięćdziesiątce, jednak według mnie, jest wiele osób o barwniejszym i bardziej zaskakującym życiu, ale jak wiemy, zdania zawsze są podzielone.