Czerwony Parasol | Autor: Wiktor Mrok

Tatiana ma 17 lat. Jest grzeczną dziewczyną z dobrego domu. Wiedzie szczęśliwe życie. A przynajmniej tak było do dnia, w którym ktoś zamordował jej rodziców i siostrę. Dziewczyna wie, że nie ma czasu na rozpaczanie i musi uciekać, by ratować swoje życie. W skrytce odnajduje pendrive’a i tajemnicze ampułki, które zabiera ze sobą. Jak Tatiana odnajdzie się w nowym świecie? Czy znajdzie kogoś, kto pomoże jej przetrwać najtrudniejsze chwile?

"Czerwony Parasol” to oparta na faktach historia, wyciągnięta z tajnych akt służb specjalnych. Według wydawcy ma od początku do końca utrzymać czytelnika w napięciu. Czy faktycznie tak się dzieje? No tu bym się kłóciła. I od razu zaznaczam, że nie uważam tej powieści za paść, tylko moim zdaniem ma swoje wady, o których powiem za moment.

Początek książki dłuży się niemiłosiernie. Kilka razy miałam ochotę, żeby wyrzucić książkę przez okno. Ewentualnie przyciąć komara w trakcie lektury. Jedno z dwóch. Tak było do momentu, aż pojawiła się Tatiana. Wcześniej nie bardzo ogarniałam to, co się działo. Później już na szczęście było lepiej.

Jeśli chodzi o Tatianę. Nieco obawiałam się tego, że będzie przekombinowana i autor zrobi z niej coś na wzór Czarnej Wdowy Marvela, tyle że w wersji dla nastolatków. Udało się jednak tego uniknąć. Dziewczynę da się polubić. Podziwiam ją za to, w jaki sposób podeszła do tragedii, która spotkała jej bliskich. Nie powiem, miałam momenty, kiedy nie nadążałam za jej tokiem myślenia, ale koniec końców nawiązałam z nią nić porozumienia i zaczęłam jej kibicować.

Nieco zgrzytał mi za to wątek miłosny. I tu nawet nie chodzi o to, że nie jestem fanką takowych i zdecydowanie bardziej wolę, kiedy na kartach powieści leje się krew, a nie latają serduszka. Nie samą zbrodnią człowiek żyje, to fakt, ale tutaj jakoś mi średnio ta historia miłosna pasowała do całości. Moim zdaniem spokojnie można było sobie podarować ten wątek i nikt z tego powodu by nie umarł, ale wy możecie myśleć na ten temat coś innego.

Od razu mówię, że nie jest to powieść dla każdego. Raz – to dość ciężki kaliber i książka nie należy do najłatwiejszych w odbiorze. Dwa – początek może odstraszyć wielu czytelników. Trzy – jeśli przeszkadzają wam wątki miłosne w tego typu lekturze, możecie być nie do końca usatysfakcjonowani w trakcie czytania. Jeśli zdecydujecie się na sięgnięcie po tę książkę, bo lubicie szpiegowskie klimaty i początek was nie pokona – myślę, że powieść może się wam spodobać, chociaż głowy nie daję. Powieść może i jakoś specjalnie nie rzuca na kolana, ale da się ją przeczytać.

Widziałam bardzo skrajne opinie na jej temat. Od zachwytów po rozczarowania. Ja sama plasuję się gdzieś po środku. Autor ma potencjał, ale moim zdaniem chciał w tej powieści zawrzeć za dużo i momentami nie wychodziło mu to na dobre. Nie pogniewałabym się, gdyby skupił się bardziej na tej kryminalnej warstwie, a wątek miłosny porzucił.

Mam mieszane uczucia po lekturze, ale nie chcę nikomu jej odradzać. Wiecie, co ewentualnie może sprawić problem i najlepiej będzie, jeśli sami zadecydujecie, czy chcecie poznać Tatianę i przekonać się, co wydarzyło się w życiu jej oraz jej bliskich.