Ofiarologia | Autor: Tomasz CzarnyKarolina Kaczkowska

Horror ekstremalny - to za tymi słowami kryje się specyficzny nurt literacki spod znaku grozy, którego to obraz, rzeczywistość i niesiona treść odwołują się do najczarniejszych, najbardziej przerażających i najtrudniejszych w emocjonalnym odbiorze scen, wątków i historii, jakie tylko można sobie wyobrazić. Do tego gatunku zalicza się właśnie najnowsza książka duetu - Tomasz Czarny i Karolina Kaczkowska, pt. "Ofiarologia", będąca zbiorem kilkunastu opowiadań spod znaku horroru naturalistycznego...

Kilkanaście krótszych, czasami zaś nieco dłuższych form literackich, wypełnianych przemocą, pornografią, perwersją i ludzkim zdegenerowaniem w najbardziej ekstremalnych formach, jakie tylko mogą przyjść na myśl. Porwania i seksualne niewolnictwo z torturami w tle, erotyczne doznania w postaci wyszukanych tortur BSDM, akty rozkoszy kończone kanibalizmem, sadomasochizm prowadzący do samookaleczeń, kalectwa i śmierci, czerpanie przyjemności z kontaktu z ludzkim ekstremenatami... - to tylko niektóre z obliczy tych tekstów i całej tej książki, wobec których to nie można przejść obojętnie, bez cienia niesmaku, zgorszenia i zszokowania. Jeśli bowiem istnieją tylko najbardziej zakazane, ohydne i przerażające tematy tabu z życia człowieka, to z pewnością zostały one opisane właśnie w dziele Tomasza i Karoliny...

Z tym zbiorem jest trochę tak, jak z wizytą u dentysty w celu usunięcia zęba mądrości.... Mniej więcej wiemy czego możemy się spodziewać, przygotowujemy się psychicznie na ból, obiecujemy sobie być twardym..., ale i tak rzeczywistość okazuje się o wiele bardziej przerażająca. Tak też miała się rzecz z lekturą "Ofiarologii", po której to spodziewałam się bardzo mocnej i odważnej literacko rzeczy, ale w najśmielszych snach nie przypuszczałam, że aż tak! Książka ta ubiera bowiem w słowa najgorsze koszmary oraz najbardziej chore i poronione wizje ludzkiej świadomości, a następnie ukazuje je takimi, jakimi są, czyli beż żadnych ułagodzeń, metafor i uproszczeń. I jeśli taka jest opinia czytelnika po spotkaniu z tym dziełem, to chyba można powiedzieć o tym, iż zbiór ten oferuje w 100% to, czego fan horroru ekstremalnego, mógłby i powinien od niego oczekiwać...

Pod względem literackim zawarte tu opowiadania prezentuję się całkiem udanie, oferując sobą intrygujące historie, umiejętnie potęgowane i rosnące z każdym przeczytanym zdaniem napięcie oraz zaskakujący finał. Oczywiście, to zazwyczaj nie nazbyt skomplikowane fabuły z dwoma, góra trzema bohaterami w rolach głównych, ukierunkowane przede wszystkim na akcję, nie pozostawiając miejsca na zbędne dłużyzny tekstowe. Dzięki temu czyta się te opowieści bardzo szybko, oczywiście z uwzględnieniem tego drobiazgu, iż nie zawsze jesteśmy w stanie przebrnąć przez niektóre makabryczne sceny i opisy, zwłaszcza mając co bardziej wrażliwy żołądek...

Kwintesencją literatury grozy jest strach, jaki ta sobą niesie. W tym przypadku rzecz jest o tyle intrygująca, iż w zdecydowanej mierze groza ta opiera się nie na wątkach nadprzyrodzonych - choć oczywiście występują one w tym zbiorze i w niektórych z zawartych tu opowiadań, lecz jednak przede wszystkim na złu ludzkiej natury. Złu, w postaci szaleństwa, chorych żądz i pragnień, nałogów, czy też chociażby poszukiwaniu nowych doznań, które urozmaicą nudę naszych czasów, w których w zasadzie nic już nie jest do końca zakazane... I trzeba tu obiektywnie przyznać, że to działa! Trudno bowiem oprzeć się poczuciu strachu i grozy wobec opisów bestialskich czynów człowieka, który to kryje w sobie tak chore i mroczne oblicze...

Największy, i w zasadzie chyba jedyny zarzut względem tego zbioru jest taki, iż w mej ocenie nie zostały zachowane tu odpowiednie proporcje. Proporcje względem udziału samej fabuły, a ilością makabry, jaka się tu pojawia. Oto bowiem przez pierwsze dwa, trzy, a nawet cztery opowiadania wypełnione krwią, spermą, kałem, wymiocinami i innymi substancjami, jesteśmy jeszcze zdolni przebrnąć bez znudzenia, o tyle potem zaczyna robić się już z tym pewien problem. I nie mam tu na myśli faktu zgorszenia i obrzydzenia tymi scenami, ile po prostu najzwyczajniejszą monotonię i wtórność, która z czasem zaczyna być męcząca... Ileż można bowiem czytać o tych samych kwestiach, które siłą rzeczy nie niosą sobą już takiej porcji wrażeń (nawet tych najbardziej mrocznych), jak powinny...

Zbiór "Ofiarologia" to bardzo reprezentatywna odsłona literatury spod znaku horroru ekstremalnego, która to z pewnością w pełni zadowoli i usatysfakcjonuje wszystkich miłośników tego nurtu. Znajdą tu oni makabrę, perwersję, zło i najmroczniejsze z możliwych wcieleń człowieczej natury, czyli kwintesencję tego rodzaju twórczości. Z pewnością jednak nie jest to pozycja dla każdego czytelnika, który "po prostu" lubi literaturę grozy, gdyż istnieje duże prawdopodobieństwo, iż to co tutaj on odnajdzie, przerośnie go w swojej formie. Jeśli jednak wiemy po co sięgamy i czego możemy spodziewać się po duecie - Tomasz Czarny i Karolina Kaczkowska, polecam jak najbardziej!