Jak Się Modlić | Autor: Praca Zbiorowa

Jeden z uduchowionych filozofów Søren Kierkegaard pisał, iż „modlitwa nie zmienia postanowień Boga, ale zmienia tego kto się modli”. Modlitwa czyli intymna, osobista rozmowa z Bogiem powinna być wpisana w codzienny grafik każdego chrześcijanina. Jednak ile razy pośpiech, zmęczenie, znużenie czy nawet zobojętnienie przeważyły nad potrzebą duchowej refleksji. Sama szukam sposobu aby nie rezygnować z modlitwy, znaleźć czas na medytację, pobycie z Bogiem, dialog metafizyczny. Przewodnik wydawnictwa „Rafael” „Jak się modlić?” miał być odpowiedzią na poszukiwanie modlitwy, niestety okazał się publikacją skrótową, naładowaną typowymi, moralizatorskimi sloganami, znanymi z kazań. Brakuje tu pomysłów na motywację do modlitwy, poszukiwanie właściwiej formy rozmowy z Bogiem. Gdyby autorzy pokusili się o rozwinięcie niektórych kwestii i odniesienie ich do naszej codzienności, na pewno książka zyskałaby na stylu i czytelności.

„Jak się modlić? Praktyczne przygotowanie do rozmowy z Bogiem” jest podzielone na krótkie rozdziały, prezentujące kolejno zagadnienia związane z etapami modlenia się. Autorzy przewodnika wplatają cytaty z Biblii w tok wywodu, który ma uzmysłowić czytelnikowi, jaka moc drzemie w codziennej i pokornej rozmowie z Bogiem. W tym aspekcie ogromne znaczenie ma czas i jego rozumienie w kontekście spotkania z Ojcem. Musimy zdawać sobie sprawę, że medytacja wymaga poświęcenia, porzucenia pośpiechu, zagmatwanych myśli i pędzących sekund. Nie jest to łatwe i szkoda, że autorzy nie wspominają jak należy wypracować sobie własny plan modlitwy, jak próbować walczyć z pochłaniaczami czasu, i w jaki sposób osiągnąć wyciszenie, skupienie w chaosie dnia. W przewodniku odnajdziemy także postawę dziecka, którą warto przyjmować w trakcie modlitwy. Całkowite zaufanie Bogu, oddanie mu swoich trosk, bycie szczerym i wierność, to fundamenty wspierające nasze rozmowy z Ojcem, elementy niezbędne do prawdziwego dialogu w tonie bezgranicznej przyjaźni. Aby modlitwa miała swą siłę, powinna nieść przebaczenie, pokorę, skruchę. Może mieć formę prośby czy ochrony przed złem. W dalszych rozdziałach przeczytamy o kontemplacji, adoracji, podziękowaniu, które również powinny być stałym elementem naszej modlitwy. Wdzięczność za wszelkie dobro ale i cierpienie buduje w nas przeświadczenie, że tylko dzięki bożej miłości możemy przezwyciężyć wszelkie życiowe upadki.

Praktykowanie modlitwy może odbywać się na wielu poziomach i drogach. Najlepszym nauczycielem i przewodnikiem w medytacji jest Jezus, zgłębianie jego słów, wsłuchiwanie się w Eucharystię, lektura Pisma św., rozważanie Męki Pana. Otwiera On przed nami kolejne etapy modlitwy. Publikacja „Jak się modlić?” przypomina również o wstawiennictwie Maryi Panny, świętych, czy często zapomnianych i traktowanych marginesowo – aniołów. Nasza modlitwa składa się zarówno ze słów, myśli jak i gestów i odpowiedniej postawy symbolizującej szacunek i pełne oddanie Bogu. Dopełnieniem osobistej, indywidualnej medytacji jest modlitwa we wspólnocie Kościoła i rodzinie.

W zakończeniu autorzy poradnika zaznaczają, że modlitwa nie zawsze będzie idealna. Będziemy musieli o nią zawalczyć, aby przybierała coraz pełniejszy kształt. Jednak na tym też polega wiara, aby pomimo upadków podążać ku Bogu, odnajdować siłę w Jego obecności i słowach. „Jak się modlić?” według mnie nie spełnia swojej tytułowej roli czyli nie wskazuje jak odpowiednio przygotować się do rozmowy z Bogiem. Nie są to praktyczne wskazówki, ale bardziej zbiór teologicznych prawd, pisanych bardzo oficjalnie i teoretycznie. Publikacja ma swoje plusy – pokazuje podstawowe wyznaczniki modlitwy chrześcijanina, fundamenty, które budują więź z Bogiem. Więcej jednak jest w tych przesłaniach patosu i dogmatów niż refleksji i życiowej nauki. Niestety nie odnalazłam tutaj odpowiedzi i inspiracji jak polepszyć swoją modlitwę, jak pogłębić jej formę, i w jaki sposób bardziej przeżywać osobisty dialog z Bogiem.