Bereszith Czyli Księgi Rodzaju (Genesis) Wierszem / Przez Harry'ego Dudę | Autor: Harry Duda

Bereszith czyli Księgi Rodzaju (Genesis) została przetłumaczona i spisana wierszem przez Harry’ego Dudę. Skąd wzięła się ta nazwa? Pierwsza księga Starego testamentu to Księga Rodzaju, po hebrajsku Bereszith z greckiej i łacińskiej nazwy znana jako Genesis. Jej spisanie było przypisywane Mojżeszowi. Została ona złożona w całość z kilku źródeł, więc zdarzają się w niej pewne nieścisłości. Księga Rodzaju jest księgą historyczną, spisaną chronologicznie, zachowuje ciąg przyczynowo-skutkowy. Niektóre zawarte w niej fragmenty mają pewne wspólne pierwiastki z kulturą Wschodu. Pokazuje, że człowiek jest niezmienny, zachowuje się tak samo, zmieniają się tylko czasy, w których przyszło mu żyć.

Podejrzewam, że większość z was doskonale zna treść tej księgi. Nie mam zamiaru jej streszczać, to mija się z celem. Mogę tylko powiedzieć, że znajdziecie tu na przykład historie dotyczące Noego, Abrahama czy sprzedanego przez braci Józefa. Jeśli jesteście ludźmi wierzącymi, powinniście o nich słyszeć.

Jestem absolwentką filologii polskiej i na studiach przerabiałam wszystkie możliwe przekłady Pisma Świętego. Jednak nie widziałam nigdy tekstu podobnego do tego. Nikt jeszcze nie spisał tych słów trzynastozgłoskowcem w formie wiersza. Z czymś takim spotykam się po raz pierwszy. Jak tłumaczył to autor, ten zabieg ma pokazać piękno Biblii.

Harry Duda nie dodał niczego od siebie. Po prostu przełożył słowa Pisma Świętego. Nic nowego więc tutaj nie znajdziecie, więc jeśli myślicie, że autor postanowił puścić wodze fantazji i napisał doskonale znane nam historie na nowo, muszę was rozczarować. To są opowieści z Księgi Rodzaju, tyle że napisane wierszem.

Trudno jest mi powiedzieć, komu przypadnie do gustu ta publikacja. Muszę powiedzieć, że autor wykonał kawał dobrej roboty i pewnie włożył w to sporo pracy. Napisanie Księgi Rodzaju wierszem jest sporym wyzwaniem. Nie każdemu czytelnikowi taka forma wypowiedzi może przypaść do gustu. ja powiem szczerze, że mnie średnio ta publikacja do siebie przeczytała. Nie chcę, żebyście pomyśleli, że książka jest źle napisana, ale niespecjalnie przepadam za poezją. Raczej trzymam się od niej z daleka. Dlaczego więc sięgnęłam po tę publikację? Z ciekawości. Chciałam się przekonać, w jaki sposób autor podszedł do sprawy i jak wyjdzie mu spisanie Księgi Rodzaju wierszem.

Momentami miałam problem z czytaniem i musiałam robić sobie przerwy. Raczej nie da się przeczytać tej książki na raz. W pewnym momencie mnogość bohaterów może przytłoczyć. Nie musicie jednak obawiać się tego, że autor wprowadził nowe postaci. O ile dobrze kojarzę tych ludzi, nie pojawił się nikt, o kim by mi nie było wiadomo.

To bardzo wymagająca lektura. Czyta się ją nieco trudniej niż dobrze nam znane Pismo Święte. Poezja zawsze była dla mnie trudniejsza od prozy. Zawsze obawiałam się tego, że czegoś nie zrozumiem i przeinaczę słowa autora. W tym przypadku raczej zrozumiałam wszystko. W końcu dobrze znam te historie i nic mnie tutaj nie zaskoczyło.

Sami będziecie musieli zastanowić się, czy chcecie sięgnąć po tę książkę. Moim zdaniem jest to publikacja przeznaczona raczej dla dorosłych czytelników. Nie wiem, czy młodzi czytelnicy będą w stanie podołać tej publikacji, choć nikomu nie będę odradzała czytania. Harry Duda wykonał kawał dobrej roboty i należą mu się wyrazy uznania. Polecam zwłaszcza wielbicielom poezji.