Otchłań Księga I | Autor: Peter V. Brett

Cykl demoniczny zachwycił mnie od samego początku. „Malowany człowiek”, który zrobił furorę w wielu zakątkach świata, był tylko wstępem do wspaniałej przygody, jaką zapewniła mi lektura całego cyklu. Mroczność i tajemniczość fabuły jest cudowna i działa jak narkotyk. Każdy kolejny tom pochłaniał mnie  i wciągał w krainę, gdzie ludzkość walczy z demonami, a spokojne życie jest właściwie tylko w sferze marzeń mieszkańców. Ostatnio Fabryka słów wypuściła na rynek księgarski piątą część cyklu pt. "Otchłań".  Już sama okładka powoduje w moim czytelniczym jestestwie ślinotok... 

"Otchłań" jest żywą kontynuacją losów bohaterów znanych z poprzednich części. Nie ma wstępu i wprowadzenia, więc jeżeli ktoś nie zna wcześniejszych tomów, to sobie nie poczyta.  Dodam, że zazdroszczę tym, którzy nie znają wcześniejszych tomów - wszystko przed nimi... Ci natomiast, którzy sięgają po książkę z nadzieją na szybką kontynuację akcji, wpadną w wir wydarzeń po szyję i uwolnią się dopiero na ostatniej stronie. Mnogość wątków i bohaterów powoduje, że podczas lektury nie ma czasu na nudę.

Cel jest jeden - pokonać demony. Aby to było możliwe konieczna jest podróż do Otchłani gdzie powstaje (a właściwie wyraja się) ogromna armia tworzona przez matkę Demonów. Część bohaterów, (których znamy doskonale z poprzednich części) robi wszystko, aby dostać się do gniazda demonów i zadać ostateczny cios nękającym ludzkość potworom. Ten wątek wydaje się najważniejszy i prowadzący całą fabułę powieści, ale w tak rozbudowanej sadze równie ważne są losy wszystkich pobocznych bohaterów: Leesha wraca do Zakątka, a narodziny dziecka niosą za sobą nie tylko radość, ale i kolejne troski, Ragen i Elissa muszą walczyć z oskarżeniami o spisek, Hasik tworzy Klasztor Eunuchów i nadal przetrzymuje Abbana. Opisywanie losów kolejnych bohaterów można by jeszcze kontynuować, ale nie będę tego czynić, nie chcąc zdradzić zbyt wiele. Dodam tylko, że losy poszczególnych osób często splatają się ze sobą, a całość tworzy wyjątkową mozaikę wydarzeń. Sporą frajdę (i też trochę niespodziankę) sprawił mi wątek mówiący o Naznaczonych Dzieciach. Jest on szalony i taki trochę pierwotny, dzięki czemu świetnie nadaje klimat całej powieści. 

Otchłań zachwyca świetną fabułą i lekkością pióra autora, które możemy podziwiać dzięki świetnemu tłumaczeniu Marcina Mortki. Przez treść czytelnik płynie jak po aksamicie i jedyne, co może go zatrzymać to wydarzenia i perypetie bohaterów. Nie ma tu niepotrzebnych słów, a akcja płynie wartko. Jedynym mankamentem są obco brzmiące słowa właściwe tylko i wyłącznie dla tego cyklu. Jest ich dość sporo, a po dość długim oczekiwaniu na kontynuację miałam problem z przypomnieniem sobie, do czego one się odnoszą. Z „Sharak ka”, czy „Alagai'ting ka” nie miałam problemu, ale kilka mniej używanych nazw wzbudziło we mnie niepewność. 

Żeby nie było, że tylko chwalę - wady również są, a właściwie jedna. Cykl demoniczny został dość sztucznie podzielony na części. Każdy tom, który powinien funkcjonować jako jedność, został przez Wydawnictwo podzielony na dwa tomy. Wprawdzie Fabryka Słów jak zawsze stanęła na wysokości zadania i książki wydane są przepięknie, ale zawsze po skończeniu pierwszej części każdego kolejnego tomu zawsze czułam niedosyt. Przy „Otchłani” jest tak samo. Czytając czułam, że ten tom to tylko preludium do czegoś większego. Na zakończenie autor pozostawił czytelnika z mnóstwem pytań i wątpliwości. I cóż pozostaje czekać... 

Rewelacja.