Pieczęcie Bogów Szlak Wędrowca | Autor: Rafał Patola

Magiczny fantastyczny świat, rubaszny elf w roli głównej, długa podróż śladami zapisów tajemniczego dziennika i moc przygód po drodze - czyż można chcieć czegoś więcej od powieści fantasy...? Cóż, zapewne tak..., ale powyższy zestaw atutów z pewnością wystarczy do tego, by zainteresować się tą książką i zagłębić w jej lekturę! I tak też uczyniłam, otwierając pierwszą stronę debiutanckiej powieści Rafała Patoli pt. "Pieczęcie bogów. Szlak Wędrowca"... 

Lektura tej książki przenosi nas swoją fabułą do magicznego świata wyspy Ardenii, w której to współegzystują ze sobą najrozmaitsze gatunki i nacje. Tam oto poznajemy naszego głównego bohatera tej historii - Elfa o imieniu Crismo. Ten odważny, ale też i lubujący się we wszelkiego rodzaju rozrywkach Elf, odnajdzie oto pewnego razu tajemniczy dziennik, którego treść zachęci, a po części także i zmusi Crisma, do podjęcia długiej, obfitującej w barwne przygody, walkę i romanse, wyprawy po krańcach wyspy Ardenia. Jak się wkrótce okaże, podróż ta na zawsze odmieni już życie i los Crismo, który wplączę się w niezwykle groźną i skomplikowaną grę na najwyższych szczeblach władzy...

Debiutancka powieść Rafała Patola, stanowi sobą najbardziej klasyczną z klasycznych odsłon awanturniczej literatury fantasy, w której to magia, fantastyczne stworzenia i barwna przygoda z mieczem w ręku, współegzystują z intrygującą relacją o funkcjonowaniu średniowiecznego królestwa, w którym to polityka i dworskie intrygi decydują o wszystkim. Znajdziemy tu elementy znane nam chociażby z twórczości Tolkiena, Ursuli Le Guin, czy też naszego Andrzeja Sapkowskiego, co bynajmniej nie świadczy źle o autorze, lecz wręcz przeciwnie. Otóż korzysta on tu ze sprawdzonych i dobrych wzorców, które poddaje własnej modyfikacji i obróbce względem swojego pisarskiego stylu. Oczywiście, prawem debiutu jest to, iż nie wszystko wychodzi idealnie i tak, jak powinno, ale jak na pierwszy raz, jest całkiem udanie i obiecująco na przyszłość.

Sama fabuła prezentuje się dobrze, intrygująco i trzyma nas w napięciu przez cały czas naszego spotkania z tą książką. Spotkania, opartego na śledzeniu losów głównego bohatera i jego kompanów, których przychodzi poznać mu podczas podróży. To liczne sceny walki, pościgi, konfrontacje ze złymi ludźmi, ale także i swoiste śledztwo naszego Elfa, odkrywające krok po kroku sekrety odnalezionego dziennika i prawdy o skarbach, jakie wedle tych słów można odnaleźć. Nie zabrakło tu także barwnej polityki, potężnej dawki erotyki, mocnego języka i bardzo rubasznego humoru, który wypełnia karty tej historii. Co do minusów, to są to przede wszystkim pewne dłużyzny w tekście, które nie wnoszą nic ważnego i konkretnego w całą tę opowieść, jak i również nie zawsze logiczne wyjaśnienie pewnych zachowań bohaterów, którzy czasami postępują po prostu  - dziwnie...

Skoro mowa o bohaterach, to tutaj również można powiedzieć o nich: "iż jest dobrze, ale mogłoby być jeszcze lepiej". Nasz Elf Crismo jest ciekawy, interesujący pod względem charakteru i osobowości, budzący naszą sympatię już od pierwszych stron, ale jednak i chyba za mało wyrazisty. Trudno bowiem powiedzieć o nim, iż jest twardym, odważnym i bezwzględnym wojownikiem, jak i też nie można go nazwać z pewnością inteligentnym, rozsądnym i kulturalnym myślicielem. Stanowi coś "pomiędzy" tymi dwoma obrazami, co w mej ocenie nie wychodzi tej postaci na dobre. Niemniej ogólnie rzecz biorąc, sprawa z Crismo ma się tak, podobnie zresztą jak i bohaterami z drugiego planu, choćby z rubaszną Aisaną i odważnym Laziarem na czele, iż ciekawi nas ten bohater i z wielką przyjemnością towarzyszymy mu podczas jego ekscytującej podróży przez strony tej opowieści...

Co do magicznego świata Ardenii, to sprawa ta ma się bardzo dobrze. Owszem, początkowo mamy pewien problem w odnalezieniu się w gąszczu tych wszystkich nazw krain, grodów i miast, ale po pewnym czasie nie stanowi już to dla nas żadnego utrudnienia. Sama świat tej wyspy jawi się niezwykle efektownie, tak za sprawą opisów jego krajobrazu, jak i relacji o życiu, kulturze i sposobie bycia jego mieszkańców. To Elfy, Entowie, Driady, Orkowie, Gobliny i wiele innych nacji, które prezentują się tu niezwykle barwnie i ciekawie. Wiele dobrych słów trzeba powiedzieć także o polityczno-społecznym systemie tego świata, który poznajemy tu niemalże od podszewki, a co za tym idzie rozumiejąc go jeszcze lepiej z każdą przeczytaną stroną. Rzeczywistość ta ma swój niepowtarzalny klimat i urok, któremu nie sposób jest się tu oprzeć.

Książka ta dostarcza nam swoją lekturą przedniej rozrywki, silnych emocji, pokaźnej porcji mocnych wrażeń, jak i też gwarantuje oderwanie się od naszego zwykłego i szarego świata, przenosząc nas sobą do pięknej, magicznej krainy Ardenii. I oczywiście, znajdziemy tu drobne potknięcia, pewne niedostatki i nie do końca wykorzystany potencjał, jak tkwi w tej opowieści. Niemniej, jak na debiutanckie dzieło, jest całkiem dobrze. I choć być może nie zaliczę tej pozycji do czołówki światowych i polskich powieści spod znaku fantasy, to z wielką przyjemnością poznam dalsze losy bohaterów tej historii, jak i zupełnie nowe opowieści Rafała Patoli, które to z każdą kolejną z pewnością będą tylko lepszymi.

Powieść "Pieczęcie bogów. Szlak Wędrowca", to klasyczne, barwne i interesujące spojrzenie na literaturę fantasy. Spojrzenie oferujące sobą wiele, ale też i podkreślające fakt debiutu pisarskiego tego autora, przed którym jest wciąż wiele pracy i nauki. To książka dla wiernych i zdecydowanie dorosłych miłośników literatury fantasy, którzy to nie tylko będą się świetnie bawić przy jej lekturze, ale też i dostrzegą oraz docenią jej duży potencjał, gdyż opowieść ta na to z pewnością zasługuje.