Mroczne Postscriptum | Autor: Karolina Wiaczewska

Z racji iż trzy tygodnie temu zostałam świeżo upieczoną, szczęśliwą matką, w mej egzystencji zaszły niebotyczne zmiany w niemalże całej dotychczasowej egzystencji. Mój czas wolny, który poświęcałam literaturze został znacznie skrócony. W związku z tym, zaczęłam sięgać po nieco lżejsze niż jak dotąd tomy, które idealnie nadają się na dziesięciominutowe przerwy w macierzyństwie. Jedną z owych lżejszych (głównie pod względem ilości stron) książek, którą miałam przyjemność przeczytać w ostatnich dniach jest książka polskiej autorki Karoliny Wiaczewskiej wydana w eleganckiej i minimalistycznej formie za pośrednictwem wydawnictwa Mamiko, pod tytułem: "Mroczne Postscriptum". Godną pochwały jest nie przesadzona szata graficzna tomu. Czarne tło, czerwony labirynt w kształcie koła oraz zaledwie dwa białe punkty składają się na okładkę dzieła. Wszystko to jest zarazem mroczne jak również niezwykle tajemnicze, rozbudzające ciekawość czytelnika.

Ta dziewiędziesięciosześcio stronicowa lektura jest zbiorem dziewięciu krótkich opowiadań zaliczanych do fikcji i prozy psychologicznej, które brzmią następująco: "Przewrotny pakt", "Uwikłany w nią", "Czerwony płaszczyk", "Skruszony bursztyn", "Cudaczna maska", "Larwa", "Dzieło czyjegoś pędzla", "Splątana sieć" oraz "Psi los". Zarówno główny tytuł dzieła Wiaczewskiej jak i nazwy poszczególnych opowiadań cechuje kreatywność, pobudzająca ciekawość czytelnika zagadka i jakże ceniona w dzisiejszych czasach oryginalność. Każdą przedstawioną historię łączy tajemnica. Wątki, które są w nich poruszane to miłość, pragnienie władzy oraz bogactwa, żądza zemsty, a także słabość natury ludzkiej. Autorka przedstawia przede wszystkim różne oblicza zła, jakie mogą tkwić w ludziach oraz obrazuje w jaki sposób życie sprawiedliwie nas z niego rozlicza. Książka ta ma za zadanie skłaniać czytelników do głębokiej refleksji stawiając zarówno bohaterów jak i czytelnika na rozdrożu gdzie musi dokonać wyboru pomiędzy dobrem, a złem.

Pomimo tego, że tematyka książki nie należy do najłatwiejszych, czyta się ją niezwykle lekko oraz w szybkim tempie. Treści nie stanowią większych problemów. Język jakim posłużyła się autorka jest prosty, łatwo przyswajalny. Wykreowani bohaterowie wyróżniają się prawdziwością, nieszablonowością a także różnorodnością, co stanowi dodatkowy plus. Każde pojedyncze opowiadanie zapewnia nam sporą dawkę emocji. Często poruszany jest w nich wątek egocentryzmu.

Karolina Wiaczewska prócz tego, że jest pisarką jest także absolwentką wydziału filozofii. Ukończyła studia na wydziale filozofii Uniwersytetu Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Warszawie. Ponadto Wiaczewska jest śpiewaczką operową. Swój głos kształciła w Polsce oraz Szwajcarii. "Mroczne postscriptum" jest jej drugim dziełem tuż po debiutanskim dziele zatytułowanym: "Kalecznicy". Z jej twórczością spotkałam się po raz pierwszy, mam nadzieję, że nie ostatni.

Książka jest idealna na zimowe wieczory, podczas których możemy pozwolić sobie na chwilę głebokiej refleksji nad światem i samym sobą. Niezwykle dopracowany pod każdym możliwym aspektem, zawierający mnóstwo morałów tomik może nieco przypominać moralizujące bajki, aczkolwiek nie każde opowiadanie Wiaczewskiej kończy się happy endem.

Polecam tą lekturę dorosłym, przede wszystkim każdemu zabieganemu Kowalskiemu, który nie może poświęcić literaturze więcej jak kilka cennych minut dziennie. Wystarczy zaledwie chwilka by zaczerpnąć niebanalnych treści, które są w stanie zatrzymać nas w nieustannej gonitwie oraz uświadamiają nam w dzisiejszym jakże chaotycznym świecie, które wartości powinny stać na czele naszej hierarchii życiowej. Daję "Mrocznemu postscriptum" ocenę prasową w wysokości 6 w skali od 1 do 6. Z niecierpliwością oczekuję na kolejne dzieła Wiaczewskiej!