Dyskwalifikacja | Autor: Tadeusz Paleczny

Powieści sensacyjne mają swój urok. Polega na tym, że nie wiadomo co czytelnik zastanie, odwracając kolejną kartkę. Przynajmniej ja tego oczekuję i w przypadku tej powieści się nie zawiodłam. Bohater nie jest aniołem, można nawet go znienawidzić na początku. Obrzydliwie bogaty, próżny, zakochany we władzy gangster.

Życie Piotra spływa na przyjemnościach. Interesy same się robią, dziewczyna czeka zawsze chętna i gotowa, konto bankowe puchnie z dnia na dzień, na usługach zaufani ludzie, gotowi na pstryknięcie palcami. Do momentu.

Piotr jest zbyt silnym graczem na gangsterskim polu. Mało za uszami nie ma, ale zostaje posądzony o coś, czego nie zrobił. Rywale nie przebierają w środkach i nagle mężczyznę przestaje obchodzić dorobek materialny. Walczy o godność, życie, zresztą nie tylko swoje – okazuje się, że obchodzi go coś więcej niż żółte, drogie BMW.

Poznajemy świat, w którym rządzą władza i pieniądze. Niszę, w której moralność nie ma najmniejszego znaczenia. Świat niedostępny dla przeciętnego zjadacza chleba. Można sobie zerknąć przez kotary i szybko uciekać, o ile życie człowiekowi miłe. Nie mogę wiedzieć albo potwierdzić, że opisane sytuacje mogłyby się wydarzyć naprawdę, ale nie mam też powodu wątpić.

Czyta się bardzo szybko, narracja poprowadzona tak, że nie sposób książkę odłożyć. Nawet nie chodzi o mnogość dynamicznych scen. Dobrze napisane, przejrzyście, ale to nie one są motorem powieści. Aczkolwiek plusem, bo wielu autorów ma problem z opisaniem bijatyki. W tym przypadku – rewelacja. A bijatyki jest sporo i jeśli ktoś nie lubi – zdecydowanie odradzam.

Wbrew pozorom, bohater z bestii zmienia się w rycerza na białym koniu. Mimo przyzwyczajeń, okazuje się, że ma serce tętniące miłością. Najpierw faceta nie lubię, później mu kibicuję i wcale nie przeszkadza mi, że w swoim życiu tak bardzo nawywijał.

Ciekawa powieść pod względem obyczajowym. Odkrywa wszelkie odcienie szarości życia bohatera, który na początku wydaje się być tylko małpką tarzającą się w złocie. Ile wiary w siebie kosztuje człowieka, który ledwo odróżnia przyjaciół od wrogów? Nie wie, kto jest kim. Jest pogubiony tak samo jak zdesperowany. Jedna wielka dwubiegunówka. To dodaje pikanterii.

Mnóstwo postaci, ale w tym przypadku to bardzo dobrze. Równie dobrze można zagrać na loterii, łatwiej wygrać, niż zgadnąć jaką rolę im przypisano. Kto się okaże zdrajcą? Tych niemało – była żona, córka, przyjaciel, wspólnik, kochanka? Kto jest tym złym, który postanowił wymierzyć sprawiedliwość według tylko sobie znanych reguł? Na tym polega magia tej powieści, właśnie w taki sposób powinno się je tworzyć. Nic nie jest oczywiste, każdy bohater to zagadka.

Język nie dla wrażliwców, jest sporo wulgaryzmów, ale w pełni uzasadnionych. Gangster raczej nie powie: ojej!, kiedy ma do skroni przystawianą broń. Piętrowo i dosadnie, czyli tak jakbym to sobie wyobrażała.

Autor zrobił to na tyle zgrabnie, do samego końca nie wiadomo jak się skończy opowieść. Konia z rzędem temu, kto zgadnie. I przecież o to chodzi. Świetne twisty.

Powieść na raz, nie sądzę, żebym miała ochotę do niej wrócić. Przyjemna, szybka rozrywka, ale właśnie tylko rozrywka. Nic nie skłania do refleksji, przemyśleń, nic się w głowie ani duszy nie kotłuje. Po niektórych książkach trudno zasnąć, trudno przestać przeżywać. Ta taka nie jest. Trzyma w napięciu i to solidnie, ale tak naprawdę to wszystko.