Zemsta I Przebaczenie Tom 5 Bezkres Nadziei | Autor: Joanna Jax

Koniec wojennego piekła, początkiem powojennego koszmaru... To historyczna prawda z życia milionów naszych rodaków, którzy to po przetrwaniu II wojny światowej, musieli zderzyć się z nową, socjalistyczną i przerażająca rzeczywistością w swoim życiu. Taki los dotknął również bohaterów bestselerowego cyklu powieściowego Joanny Jax pt. "Zemsta i przebaczenie", którego to już piąta odsłona - "Bezkres nadziei", ukazała się właśnie nakładem Wydawnictwa Videograf. 

Fabuła tej opowieści przenosi nas sobą do powojennej rzeczywistości Polski i Europy, kiedy to padają ostatnie strzały, ludzie rozpoczynają długą wędrówkę do swych domów, miasta podnoszą się ze zgliszczy, zaś na najważniejszych szczytach politycznej władzy, ważą się tragiczne losy Rzeczypospolitej... Koniec wojny wkracza także w życie doskonale znanych nam bohaterów tego cyklu - Hanki, Alicji, Juliana, Emila, Igora, Waltera, których to życiowe ścieżki raz jeszcze rozchodzą się w najróżniejszych kierunkach... Niektórzy z  nich wciąż walczą o życie, inni próbują rozpocząć je od nowa na zgliszczach Warszawy, Lwowa, lub też w dalekim Londynie, zaś jeszcze innym przyjdzie zmagać się z demonami przeszłości i konsekwencjami swoich wojennych wyborów...

Najnowsza odsłona tej obyczajowo-wojennej sagi powieściowej, kontynuuje sobą wspaniałą i niezwykle poruszającą opowieść o losach kilkorga głównych bohaterów, ukazanych na tle wielkich i zarazem jakże tragicznych wydarzeń historycznych. I tak wraz z lekturą kolejnych stron tej książki, podażami wraz z tymi postaciami szlakami powojennej Europy i powojennej Polski, docierając do zniszczonych miast, miasteczek i wsi, gdzie to rozpoczyna się nowa walka o przetrwanie i lepsze życie. Walka, w której szczęk oręża zastępuje słowo, spryt, odwaga, ale także i niestety ludzka podłość i podstęp, każące donosić na swoich sąsiadów i rodaków nowej władzy, sowieckiej władzy... Jednak i w tym ponurym świecie wciąż jest miejsce na miłość, pożądanie i zazdrość, kierujące losami ludzi i ich nowym, nie do końca wymarzonym i upragnionym, życiem...

Fabuła tej opowieści prezentuje się niezwykle barwnie, inteligentnie i spektakularnie, fundując nam sobą moc emocji i silnych przeżyć, wobec których to nie sposób przejść obojętnie. Podobnie jak miało to miejsce w przypadku poprzednich tomów cyklu, tak i tym razem towarzyszymy tu naprzemiennie poszczególnym bohaterom tej historii, raz po raz zmieniając lokacje i perspektywy osobowe. Tym samym też dzieje się tu bardzo wiele, nieustannie zaskakująco, jak i też wielce różnorodnie, gdy oto z jenieckiego obozu trafiamy wprost w ruiny Warszawy, bądź też na londyńskie ulice... I choć siłą rzeczy, tym razem miejsce spektakularnej akcji zastępują przede wszystkim emocje i wątki obyczajowe, to w żadnej mierze nie można mówić tu o jakiejkolwiek stagnacji, gdyż życie i losy bohaterów tej opowieści są tak skomplikowane i złożone, iż samo poznawanie ich kolejnych codziennych dni, stanowi nie lada wydarzenie i przeżycie dla czytelnika... Całość zaś puentuje niezwykle mocny finał, którego nie sposób zapomnieć...

Spotkanie z piątym tomem cyklu "Zemsta i przebaczenie", to również niezwykłe spotkanie z jego nietuzinkowymi bohaterami. Bohaterami na pozór wciąż tymi samymi, jednak tak naprawdę zupełnie innymi, gdyż odmienionymi przez wojnę, jej koszmar i decyzje, do jakich ona ich zmusiła... Julian, Hanka, Emil i Alicja to już o wiele bardziej dojrzali, doświadczeni, mądrzejsi, jak i też siłą rzeczy zmęczeni życiem ludzie, którzy nie przypominają już tych pełnych idei, marzeń i naiwności młodzieńców... Najdobitniej widać to na przykładzie Hanny i Alicji, które chyba też przeżyły największy koszmar wojny, zmieniający je już na zawsze. Najciekawiej zaś jawi się tu wciąż postać nieokrzesanego Emila, czyli człowieka o wielu twarzach i naturach, będącego nadal wielką zagadką...

Powieść ta stanowi także niezwykle barwny portret powojennej Polski, który to z jednej strony zachwyca nas swoją szczegółowością, plastycznością i realizmem, z drugiej zaś poraża ogromem zniszczeń. To nie tylko obrócone w gruz miasta, zniszczone drogi, tysiące bezimiennych grobów dookoła, ale także i tragiczna codzienność ludzi, którzy nie mając nic, starają się ze wszystkich sił zacząć od nowa swoje życie... Obraz ten obejmuje swoim zakresem także i brutalną politykę polskich, a de facto tylko i wyłącznie sowieckich władz, zamieniających codzienność tak bardzo zmęczonych i poturbowanych wojną ludzi, w kolejne piekło. I wreszcie ostatni z elementów tego świata - czyli polityka wielkich i mniejszych graczy owej sceny, obserwowana tak z perspektywy Polski, jak i innych państw Europy. Tym samym otrzymujemy tu kolejną niezwykłą, literacką lekcję historii z ludzkimi dramatami jednostek w tle, która to mówi nam o tamtych czasach o niebo więcej, aniżeli suche, podręcznikowe fakty...

Lektura powieści "Bezkres nadziei", to czytelnicza uczta z najwyższej półki literackiej. Uczta, na którą składają się takie dania, jak logiczna i nieprzewidywalna fabuła wydarzeń, spotkania z wyjątkowymi i niejako poznawanymi zupełnie od nowa postaciami, wielkie emocje, piękny język oraz dbałość o wiarygodność historiograficzną. Całości dopełnia zaś niezwykle barwny opis tego dawnego świata i jego codzienności, który przywołuje na nasze oblicze smutek, nierzadko łzy oraz złość na historię..., ale również i pewny płomyk nadziei. Nadziei, która zgodnie z tytułem tej opowieści, nigdy się nie kończy i pozwala przetrwać to, co najtrudniejsze... To piękna, wzruszająca i porywającą sobą bez reszty opowieść, która zachwyci każdego miłośnika tego pięknego cyklu Joanny Jax, jak i też ambitnej literatury obyczajowej. 

Piąty tom cyklu "Zemsta i przebaczenie" II wojna światowa dobiega końca. Europa podnosi się ze zgliszcz i czuć powiew wolności. Jednak nie dla wszystkich oznacza to koniec kłopotów, a z biegiem czasu następuje głęboki podział nowego świata. Los rozdziela czwórkę bohaterów i każdego z nich stawia przed trudnymi wyborami i wyzwaniami, a brzemię wojny odciska na ich życiu bolesne piętno. Czy uda się pokonać rosnące mury, a miłość i przyjaźń wygrają z nienawiścią i egoizmem, gdy ludzkie ścieżki wyznacza historia? Ucieczki nazistów, stalinowskie rządy, kołymskie gułagi i walka o władzę, a gdzieś pomiędzy toczące się życie zwykłych ludzi.

Koniec wojny to ogromne poczucie ulgi dla tych, którzy ją przeżyli i nadzieja na powrót do w miarę normalnego życia, codziennych przyzwyczajeń. Ale koniec wojny zwykle nie jest końcem dramatów, gdyż to właśnie powojenna rzeczywistość uzmysławia ludziom faktyczny i wyraźny obraz poniesionych strat. Zrujnowane miasta, stracone majątki, zabici, zaginieni lub zamordowani w obozach bliscy, to wszystko pozostaje długo w sercach i świadomości ludzi. Taki obraz następstw wojny pokazała Joanna Jax w V części sagi "Zemsta i przebaczenie. Bezkres nadziei".

Czwórka głównych bohaterów, których losy czytelnicy śledzili w poprzednich częściach, zostaje rozdzielona i każdy z nich w pojedynkę próbuje sprostać wyzwaniom, jakie postawił przed nimi trudny do przewidzenia los. Dla jednych życie zaczęło kwitnąć na nowo, jak choćby dla Emila Lewina, który w nowej rzeczywistości poczuł się jak ryba w wodzie, dla innych nie jest tak łaskawe, kolejny raz fundując im najpodlejszy scenariusz. Miłość i przyjaźń, oddanie i wierność zasadom moralnym, mają zatem znów okazję zwyciężyć z gorszym i upodlonym obliczem człowieka, gdzie nienawiść, pazerność i zwykły ludzki egoizm są na porządku dziennym. Bohaterowie muszą dokonywać dramatycznych niekiedy wyborów, często wbrew sobie, aby tylko przeżyć, ocalić kochane osoby, spełnić marzenia. Czy tkwiąca w ich sercach i trzymająca przy życiu nadzieja, potrafią zmienić ich losy, przywrócić miłość, bliskość i zaufanie?

Z ogromnym przejęciem śledziłam koleje życia Alicji, której los nie oszczędził najokrutniejszych przeżyć i doświadczeń, wspierałam Sergiusza w jego niezłomnej miłości do ukochanej, trzymałam kciuki za Igora, który darząc wielką miłością Hankę, potrafił od niej odejść, aby mogła ona spełnić swoje marzenia i zapewnić dzieciom przyszłość.

Książka wspaniała, pełna wzruszeń, zmuszająca do refleksji, wprowadzająca nas w trudną powojenną rzeczywistość, którą nie tak wyobrażali sobie znękani wojną Polacy. Mam nadzieję, że autorka nie pozostawi naszych bohaterów rozrzuconych po całym świecie i w kolejnej części pozwoli im na szczęście, miłość i spełnienie.

"Każdy człowiek będzie nosił w sobie bliznę do końca swojego żywota, i nawet jeśli świat się kiedyś opamięta, te blizny pozostaną w ludzkich duszach na zawsze ".

Pani Joanna ma niezwykły dar snucia opowieści i sprawia, że człowiek ma wrażenie jakby się znalazł na kartach powieści. To niezwykły dar pisania, który powoduje, że człowiek ciągle czuje niedosyt i chciałoby się czytać jeszcze i jeszcze. Autorkę szanuję przede wszystkim za to, ze z niezwykłym pietyzmem przygotowuje sie do napisania każdej swojej książki. To czuć na niemal każdej stronie jej powieści. Joannę Jax pokochałam najpierw za “Sagę von Becków” a zaraz potem przepadłam z kretesem w kolejnej “Zemsta I przebaczenie”. Szkoda, że juz niebawem będę zmuszona pożegnać sie z bohaterami tej sagi, gdy ukaże sie 6 tom. Oj, serce boli na sama myśl o rozstaniu. Nic nie może wiecznie trwać. Niestety.

Niezbyt często sięgam po serie, ciężko jest mi docenić historie wielotomowe, nie lubię czekać na kontynuacje. Są jednak takie książki, dla których aż chce się zrobić wyjątek. Książki, które intrygują tematem, zapadają w pamięć, skłaniają do refleksji i nie pozwalają się oderwać aż do ostatniej strony. Taką powieścią okazała się dla mnie pierwsza część serii Zemsta i Przebaczenie- Narodziny gniewu. Wraz z nią zupełnie przepadłam i wciąż liczyłam na więcej.

Z każdą kolejną częścią tej serii na nowo przekonuję się, że Joanna Jax nie zawodzi. Z wielkim upodobaniem stawia sobie poprzeczkę coraz wyżej, umiejętnie jednak unikając wszelkich potknięć. Nie pozwala sobie na błędy, nie osiada na laurach. Wręcz przeciwnie- dba, by każdy szczegół tej historii zajmował odpowiednie miejsce, całość jest przemyślana, dopracowana i pięknie napisana. Ciężko do czegokolwiek się przyczepić, bo zwyczajnie ciężko znaleźć coś, co by w tej opowieści nie pasowało. To jedna z tych historii, którymi trzeba się cieszyć, dzielić i o których warto rozmawiać.

Z wielką niecierpliwością zagłębiałam się w kolejną część tej serii, choć stale towarzyszyło mi przykre przekonanie, że wraz z następnymi rozdziałami zbliżam się do nieuchronnego zakończenia. Koniec wojny w przypadku naszych bohaterów stał się okazją do nowych początków, choć niestety historia szybko pokazała, że nie będą one ani łatwe ani przyjemne. W piątej części swej serii Jax pokazuje następstwa kilku lat walk i okropieństw, których uczestnikami i świadkami stali się powieściowi bohaterzy. W bardzo przejmujący i obrazowy sposób oddaje na kartach powieści całe zło, jakie zagościło na świecie i w ludzkich sercach.

Nowa książka to nowe wyzwania przygotowane dla książkowych postaci. Tym razem autorka postanowiła je rozdzielić, sprawiając, że każdy z nich musi zacząć szukać szczęścia na własną rękę. Jednym przychodzi to łatwiej, drudzy mają problem, by odnaleźć się w nowych okolicznościach. Niełatwo się o tym czyta, choć lektura intryguje i sprawia, że nie mamy chęci się od niej oderwać. Jax kolejny raz udowadnia, że nie brakuje jej pomysłów, a przygotowanie do spisania tej historii, pozwala tworzyć niezwykłe scenariusze. Autorka nigdy nie oszczędzała swoich bohaterów i tym razem również pozwoliła, by pod nogi padały im kłody. Mam wrażenie, że dzięki temu jej opowieść wydaje się prawdziwsza, nabiera znamion realizmu, pozwala czytelnikowi identyfikować się z postaciami, skłania, by uważniej śledzić ich losy.

Jak w niezwykły sposób przedstawiła powojenną rzeczywistość. Szczerze, bezkompromisowo i na temat. Książkowe obrazy wywołują w czytelniku niepokojące odczucia, sprawiając, że na kilka godzin stajemy się świadkami tych wydarzeń. Za sprawą plastycznych opisów i wiarygodnych relacji możemy uczestniczyć w życiu bohaterów, stanąć obok nich w najpiękniejszych i najsmutniejszych chwilach ich życia. Ta historia sprawia, że mamy chęć naprawdę się zaangażować, czytamy szybko i niecierpliwie, nie pozwalamy sobie na oddech. Nie pozostajemy obojętni wobec bohaterów, zajmujemy stanowisko w kwestii mających tam miejsce wydarzeń.

Jax pisze tak szczerze, realistycznie i pięknie, że potrafi bez problemu przekonać każdego. I nie ma w tym miejscu znaczenia, że to tematyka, która może się komuś nie podobać, czy kogoś nie interesować. Jej historie po prostu chce się czytać, ma się chęć robić dla nich wyjątki. Poznawać realia, obcować z bohaterami, brać udział w wydarzeniach opisanych na kartach powieści. Fantazjować, marzyć, mieć nadzieję, po ludzku się cieszyć czy denerwować, pozwolić, by ponosiły emocje. Niewiele powieści daje czytelnikowi takie możliwości. Dlatego szkoda nie spróbować.