Kurs Pozytywnego Myślenia Jestem Dyrektorem Mojego Życia | Autor: Beata Pawlikowska

Beatę Pawlikowską znałam do tej pory jedynie z faktu, że kiedyś była żoną Wojciecha Cejrowskiego. Owszem, wiedziałam, że pisze, ale kojarzyłam ją raczej z cyklem "Blondynka na językach" i książkami podróżniczymi, a że upodobałam sobie już wcześniej książki podróżnicze jej byłego partnera, to nie odczuwałam specjalnej potrzeby, by sięgnąć po kolejne z tej tematyki.

Zupełnie przypadkiem wpadłam na informację o publikacji, którą mam przed sobą, pisząc te słowa. Kurs pozytywnego myślenia - to brzmi nieźle, pomyślałam. Kiedyś byłam straszną pesymistką, ale odkąd w moim życiu zaszły zmiany na plus, staram się szukać pozytywów wszędzie, gdzie to możliwe. Choćby tych najmniejszych, które po zsumowaniu często dają jeden duży pozytyw. Na razie dotarłam do części dziesiątej i jedenastej, co na początku budziło moje wątpliwości - czy połapię się, o co w tym wszystkim chodzi bez dziewięciu wcześniejszych książek? Odpowiedź brzmi: tak. Każda książka stanowi odrębną całość, nie jest więc potrzebna wiedza o tym, co było w poprzednich. Dziś będzie o części dziesiątej, czyli "Jestem dyrektorem mojego życia".

Czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego pomimo braku większych problemów, czasem czujecie, że to wasze życie jest jakieś takie średnie, przeciętne - ot, na pół gwizdka? Albo może mieliście wrażenie, że wszystko, co każdego dnia robicie, nie ma większego sensu, nie sprawia radości? Autorka przypomina, że tym wszystkim, nawet najmniejszym i najbardziej przyziemnym z wykonywanych rzeczy sens nadajemy sami. To od nas zależy, jak podejdziemy do wykonywanej czynności, czy skupimy się na niej należycie, na chwilę zapominając o wszystkim innym. Wtedy nadamy jej sens. Ile razy zdarzyło się nam, że chcąc zaoszczędzić odrobinę czasu, wykonujemy kilka czynności jednocześnie, nie przykładając się w ten sposób za bardzo do żadnej z nich? To nie jest oszczędność czasu. To pierwszy, acz milowy krok właśnie ku tej przeciętności, której chcemy uniknąć. Krok ku stwierdzeniu, że nasze życie takie właśnie jest - średnie, a myśląc o nim w kategoriach średniości, trudno patrzeć optymistycznie w przyszłość. O tym jest tekst pierwszy w tej książce. I po to powstał "Kurs pozytywnego myślenia" - by zwrócić uwagę na niedostrzegane dotąd niuanse, które jednak czynią życie lepszym.

Zaciekawiła mnie forma książki - każdego dnia mamy do przeczytania jeden tekst. Ani mniej, ani więcej - dokładnie jeden. Bez względu na to, czy danego dnia mamy na to ochotę, czy nie. Teksty nie są długie, na ich przeczytanie wystarczy dosłownie 3-5 minut, na refleksję potrzeba już dłuższej chwili, następnie należy zapisać w wyznaczonym miejscu, jak rozumiemy przeczytane słowa. Co mnie ujęło - tego miejsca na nasze zapiski jest całkiem sporo. To daje poczucie, że Czytelnik jest w procesie lektury kimś ważnym, że w pewien sposób współtworzy książkę. Często niestety w publikacjach tego rodzaju zostawione są przykładowo dwie linijki, na których trzeba zmieścić swoje przemyślenia na temat spraw prawdziwie istotnych. Albo więc ktoś oczekuje, że zapisze się je hasłowo, albo...wcale mu na tym nie zależy. Tu jest inaczej, lepiej.

Dla kogo ta książka? Myślę, że trudno określić grupę docelową, bo byłaby ona zbyt szeroka. Chyba po prostu dla każdego, kto czuje, że życie przecieka mu przez palce, za szybko gna do przodu i nie daje chwili wytchnienia choćby na chwilę refleksji.