Po Prostu Ja | Autor: Jean Ure

Kojarzycie serial animowany pod tytułem Normalny Norman - o chłopcu, który żyje w rodzinie superbohaterów, ale sam nie posiada żadnych niezwykłych mocy? Gdyby Norman chciał porozmawiać z kimś, kto byłby w stanie zrozumieć jego niełatwe położenie, powinien by wybrać Peachy McBride - bohaterkę książki Po prostu ja autorstwa brytyjskiej pisarki Jean Ure.

Peachy doskonale wie, jak wygląda życie w czyimś cieniu, bo stale słyszy o osiągnięciach swoich utalentowanych sióstr i braci. Jest cichutkim, niemal przezroczystym kaczątkiem w rodzinie hałaśliwych, powszechnie podziwianych łabędzi. Jeśli można powiedzieć, że osiągnęła mistorzostwo w jakiejś dziedzinie, to ową dziedziną jest dostosowywanie się do cudzych wymagań. I choć wielu rówieśników mogłoby Peachy pozazdrościć - w końcu ma własny pokój i szafę pełną ubrań, mieszka w dobrej dzielnicy, a jej ojciec jest lokalną gwiazdą - dziewczynka nie czuje się wybranką losu. Bo ileż można słuchać, samej nie będąc wysłuchiwaną, ileż można przytakiwać, poddawać się, przełykać słowa cisnące się na język. W życiu Peachy wreszcie przychodzi czas na zmiany, na walkę o własną życiową przestrzeń.

Po prostu ja to lekka, sympatyczna opowieść o odkrywaniu swojego powołania, identyfikowaniu swoich zalet, akceptowaniu wad i o tym, jak wielkie znaczenie ma zdrowy egoizm. Główna bohaterka jest początkowo typową szarą myszką - bezwolną ofiarą losu, marionetką poruszaną przez innych, istotą, która głęboko skrywa swoje prawdziwe emocje w obawie, że ich wyjawienie mogłoby kogoś urazić. Zawsze czuje się nie na miejscu, nigdy nie jest wystarczająco dobra, by zasługiwać na własny szacunek, rozpaczliwie próbuje spełnić cudze oczekiwania. Autorka pozwala nam obserwować powolną metamorfozę nieśmiałej, uległej Peachy w dziewczynkę świadomą swojej wartości, która całkiem wyraźnie widzi swój życiowy cel. I choć jestem o piętnaście lat starsza od głównej bohaterki, jej potyczki z domową i szkolną rzeczywistością skutecznie przykuły moją uwagę, zapewniły mi kilka godzin rozrywki i nie ulotniły się z mojej głowy zaraz po zakończeniu czytania.

Powieść Jean Ure to wspaniała propozycja dla nastolatek, zwłaszcza tych, które zmagają się z podobnymi problemami, co główna bohaterka - nie potrafią wypowiadać na głos swoich potrzeb, czują się mniej zdolne, mniej interesujące, mniej ważne niż ich rówieśniczki. Myślę, że warto by sięgnęli po nią także rodzice - ku przestrodze. Zarówno matka, jak i ojciec głównej bohaterki bardzo ją kochają, a jednak nie umieją postawić się w jej sytuacji, zrozumieć jej skomplikowanych uczuć. Zapewne nie uwierzyliby, gdyby ktoś powiedział im, że czasem ranią swoją córkę - przecież chcą tylko jej dobra, są mądrzejsi, bardziej doświadczeni, więc starają się ustrzec ją przed popełnianiem błędów. Peachy odbiera ich starania nieco inaczej. Warto przypomnieć sobie, jak wygląda świat z nastoletniej perspektywy, w jaki sposób myśli człowiek, który dopiero zmierza ku dorosłości.

Książka o kilku miesiącach z życia Peachy McBride to pierwszy tekst Jean Ure, który miałam okazję przeczytać, ale chętnie sięgnę po następne. Sposób, w jaki pisarka opowiedziała stworzoną przez siebie historię, bardzo przypadł mi do gustu - skonstruowane przez nią postaci są interesujące i opisane z humorem, a język powieści jest naprawdę przyjemny.

Jeśli szukacie wartościowej książki, która przy okazji będzie ładnie prezentować się na półce, Po prostu ja na pewno spełni Wasze oczekiwania. Świetnie nadaje się na prezent, na przykład pod choinkę.