Imperium Achai Tom 1 Virion. Wyrocznia | Autor: Andrzej Ziemiański

Być może natknęliście się kiedyś na Achaję lub serię Pomnik cesarzowej Achai. Oba tytuły to dzieła przynoszące niewątpliwą sławę Andrzejowi Ziemiańskiemu. Tak, zgadza się. Nasi rodzimi autorzy potrafią zaskakiwać swoim warsztatem, a już na pewno wspomniany Pan. Jego dorobek z uniwersum Achai to do tej pory osiem książek. Tej jesieni nadszedł czas na premierę kolejnego dzieła, jakim jest „Virion. Wyrocznia”. To o nim trochę wam teraz opowiem.

Dla każdego fana znanego w polskiej fantastyce uniwersum zakończenie najpierw trylogii, a później serii było nie lada ciosem. Gdy nadchodzi koniec czegoś, co uwielbiamy, niewątpliwie wiąże się to ze smutkiem i poczuciem żalu. Jednak w przypadku dzieł Ziemiańskiego, nasza rozpacz dobiegła końca. Autor wydaje się być mocno przywiązany do wykreowanego świata, ponieważ nie chce go łatwo opuścić. Tym razem przygotował dla nas historię młodego szermierza.

Virion to znany niektórym bohater z trylogii Achai. Dzięki „Wyroczni” możemy poznać jego losy od dzieciństwa i zobaczyć co go ukształtowało. Jako syn zamożnych obywateli nie zna się na szermierce. Co gorsza, do nauki też nie jest zapalczywy. Ot zbuntowany nastolatek. Pewnego dnia zachodzi jednak w nim zmiana i młody chłopak staje się zabójczą maszyną. Pozostaje pytanie co do tego doprowadziło.

Kwestia, która nasuwa się podczas sięgania po nowy tytuł z jakiegoś uniwersum pozostaje niezmienna. Czy można przeczytać „Viriona” jako pierwszą książkę autora lub po prostu nie znając pozostałych tytułów opierających się na Cesarstwie? Moim zdaniem nie ma ku temu przeciwwskazań. Ziemiański bardzo dokładnie i powoli wprowadza czytelnika w swój świat, dzięki czemu osoby, które już czytały jego książki mają małą powtórkę, a nowicjusze solidny wstęp.

„Wyrocznia” jako pierwszy tom nowej serii jest rozbudowanym wprowadzeniem do nowej „epoki”. Autor w tej części zawarł bardzo dużo opisów, ich liczba przewyższa akcję. Niewątpliwie jest to zabieg mający na celu dokładne przygotowanie podstaw i gruntu pod następne tomy, w których mam nadzieję akcja będzie pędzić i nie będzie możliwości, aby choć na chwilę zwolniła.

Kreacja głównego bohatera jest dopracowana, podobnie jak i świata przedstawionego. Powiadają, że diabeł tkwi w szczegółach, można więc spokojnie powiedzieć, iż tutaj nie ma podstaw do obaw. Młodzieniec momentami niezdarny, lecz wzbudzający sympatię okazuje się być znakomitym bohaterem.

Spotkałam się ze stwierdzeniem, iż twórczość Ziemiańskiego albo się uwielbia, albo nienawidzi. Nie umiem dopasować siebie do żadnej z tych dwóch kategorii, ponieważ pomimo, iż książka mi się podobała, to nie mogę powiedzieć, że uwielbiam twórczość autora. Z drugiej strony nie ma też mowy o żadnej nienawiści. Wychodzę z nietypowego założenia – jako, iż na naszym rynku nie ma wiele dobrych polskich pozycji, ani fantastycznych, ani tak ogólnie, nie należy więc dobrej książki kategoryzować jako „nienawidzę” tylko dlatego, że nie była niesamowita. Uważam, że Ziemiański tworzy naprawdę dobrą, polską fantastykę, a wszystko co polskie należy wspierać. Nie obawiajmy się, sięgajmy po dzieła naszych rodaków i chwalmy je na tyle, na ile zasługują.

Virion - szermierz natchniony, który wraz dwudziestoma innymi straceńcami pokonał legion Moy - raptem tysiąc doświadczonych weteranów.
Jak chłopak z dobrego domu został bezlitosną maszyną do zabijania?
Morderstwo, więzienie i ucieczka przed bandą łowców to chyba jeszcze nie powód, żeby tak się stoczyć. A może od początku ktoś na górze zaplanował, że jego przeznaczenie to droga miecza i stosy trupów?
Poznajcie historię najsłynniejszego szermierza Cesarstwa.
Powrót do czasów Achai nie mógł być bardziej emocjonujący.

Andrzej Ziemiański – polski autor powieści fantasy. Ukończył architekturę na Politechnice Wrocławskiej. Po studiach pracował przez rok na Politechnice, a następnie przeniósł się do Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Oprócz tego prowadził przedmiot creative writing na Uniwersytecie Wrocławskim.

Jako autor zadebiutował opowiadaniem „Zakład zamknięty” w wydawanym przez Politechnike Wrocławską magazynie Sigma. W kolejnych latach pisał również pod pseudonimem artystycznym Patrick Shoughnessy i wydał powieść „Przesiadka w przedpieklu”.

Największą popularność przyniósł mu cykl powieści science-fiction „Achaja”, który sprawił, że stał się jednym z najpopularniejszych polskich pisarzy tego gatunku.