Rodzina Wenclów Tom 3 Rozgrywka | Autor: Lena Najdecka

Ostatnimi czasy lubię sięgać po gatunki, z którymi do tej pory nie miałam wiele do czynienia. Eksperymentowanie oraz odkrywanie nieznanych „terenów” sprawia, że wybierane przeze mnie książki dają dodatkową ekscytację i radość. Właśnie w ramach takiego eksperymentu sięgnęłam po książkę reprezentującą nieznany mi gatunek thrilleru politycznego autorstwa Leny Najdeckiej pod tytułem „Rozgrywka”. To właśnie o tym tytule chciałabym wam dzisiaj trochę opowiedzieć.

W dużym skrócie – przedstawiona historia przybliża nam losy człowieka ogarniętego szaleństwem, który pod wpływem zdobytej władzy za wszelką cenę stara się ukryć przed światem swój mroczny sekret.

Omawianie książki zacznijmy od jej okładki. Mężczyzna przedstawiony na czarnym tle, ubrany w garnitur z plamami krwi, tytuł wyróżniającą się jasną, srebrną czcionką również z kroplami krwi przyciąga uwagę i intryguje. Dzięki świetnej grafice już patrząc na samą okładkę jesteśmy w stanie mniej więcej przypisać książkę do pewnego gatunku, a postrzegając ją przez pryzmat lektury nabiera ona dodatkowego znaczenia. Ze względu na bycie okładkową sroką z przyjemnością sięgnęłam po owy tytuł i szybko zabrałam się do czytania.

Początek był bardzo obiecujący. Od pierwszych stron bardzo dobrze odczuwalny jest klimat książki, włos się jeży na głowie, co jest bezsprzecznie zaletą owej książki. Delikatne wprowadzenie w fabułę pozwala po woli czytelnikowi odnaleźć się w nowym dla niego świecie. Jednak im dalej w las, tym więcej drzew. W miarę czytania zaczęłam się zastanawiać czy sugerowany na tylnej okładce gatunek nie jest pomyłką.

Byłam bardzo zaskoczona pewnym zjawiskiem. Otóż po przeczytaniu odniosłam wrażenie, że autorem pierwszej połowy książki była kobieta, natomiast drugiej mężczyzna. Wynikało to z nagłej zmiany stylu pisania oraz zmiany tempa akcji.

Również zaskoczona byłam niestety brakiem logiki w budowie powieści. Na początku otrzymujemy szczegółowe wprowadzenie wątku, które następnie rozmywa się na tle głównej historii i nie ma żadnego wpływu na główną akcję – tak na przykład było z wątkiem romantycznym i obyczajowym. Rozczarowujące było zakończenie książki, gdyż brak w nim domknięcia niektórych rozwiniętych wątków. Odnoszę jednak wrażenie, że wróży to powstanie kolejnej części kontynuującej ową historię.

Tematy poruszane w „Rozgrywce” były dla mnie nowością. Działania mafii, powiązania polityczne z biznesem, choć dość powierzchownie przedstawione, życie jednego z „yappo” i jego korporacyjnych kolegów. W dalszej części pojawił się wątek, który bardzo lubię, czyli romantyczny.

Pierwsza połowa książki bardzo mi się ciągnęła. Kolokwialne dłużyzny, wrażenie poplątania i uczucie zagubienia dominowało podczas czytania. W drugiej części było już tylko lepiej. Zainteresowanie rosło, tempo przyspieszało, napięcie osiągało coraz wyższy poziom, a akcja porywała bez reszty. Po przeczytaniu ostatniej strony czułam jednocześnie niedosyt oraz zadowolenia. Wynikało to z faktu, iż byłam ciekawa dalszych losów bohaterów, a nie miałam już stron do przeczytania. Byłam jednak zadowolona z lektury, ponieważ książka mnie wciągnęła i nie wypuściła ze swoich „szponów” aż do samego końca.

Koniec końców książkę oceniam na 9 na 10. Na pewno mogę ją polecić każdemu fanowi książek opowiadających historie powiązane z mafią oraz polityką. Sądzę, że będzie stanowić dobrą rozrywkę w trakcie deszczowego urlopu, bądź wieczoru. A dotychczasowi fani twórczości Leny Najdeckiej nie będą rozczarowani jej najnowszym dziełem, gdyż jest to świetny przedstawiciel swojego gatunku.