Pokolenie Ja Niezdolni Do Relacji | Autor: Michael Nast

Społeczeństwo składa się z mieszkanki pokoleniowej, której poszczególne grupy określane są głównie na podstawiegranic wiekowych. Jestem przekonana, że każdy słyszał o pokoleniu X, Y czy Z. Okazuje się jednak, że rok urodzenia to za mało, a ten podział jest niewystarczający, ponieważ ludzie zbyt mocno się różnią – głównie doświadczeniami, wartościami,poglądami iperspektywami. Ciężko jest przecież porównywać osoby w tym samym wieku, mieszkające w odległych miejscach świata, w krajach o zupełnie innej sytuacji gospodarczej.

Niedawno czytałam bardzo ciekawy artykuł na ten właśnie temat, więc gdy tylko zobaczyłam książkę „Pokolenie Ja. Niezdolni do relacji”, musiałam po nią sięgnąć. Jej autorem jest felietonista Michael Nast, czterdziestoletni mieszkaniec Berlina, który już na wstępnie podkreśla, iż nie jest psychologiem czy socjologiem, a jedynie obserwatorem i opowiadaczem. Książka faktycznie nie zawiera żadnej analizy, ciężko byłoby ją więc zaliczyć do poradników czy literaturypopularno-naukowej. „Pokolenie Ja” jest bowiem zbiorem rozmów i opowieści w formie lekkich i dowcipnych felietonów, luźno powiązanych w cztery główne tematy dotyczące miłości, pracy, samodoskonalenia oraz upływającego czasu.

Nast w swojej książce przedstawia ciekawe spojrzenie na życie młodych Berlińczyków, obecnego pokolenia trzydziesto- i czterdziestolatków. Z przymrużeniem oka ukazuje zmiany społeczne dokonujące się na naszych oczach. Okazuje się, że jest on naprawdę bystrym obserwatorem, potrafi wczuwać się w sytuacje różnych ludzi i doskonale wyciąga wnioski. Na ich podstawie wysnuł tezę, iż jego rówieśnicy należą do nowej generacji, nazywanej „Pokoleniem Ja”.

Czym charakteryzuje się ta grupa? Według Nasta, jedną z jej podstawowych cech jest paniczny strach przed starością. Kierując się narzucanym przez media wszechobecnym kultem młodości, ludzie starają się nie zestarzeć, przez co w ogóle nie dorastają, nie dojrzewają. Odsuwane jest w czasie to, co definiujemy jako „ustatkowanie się” – zakładanie rodzin, stabilizację zawodową. Kto jednak nie chciałby przedłużyć sobie beztroski i okresu nieobarczonego zobowiązaniami? Autor bardzo trafnie podsumowuje całą tę sytuację, stwierdzając że w pewnym momencie, zupełnie zaskakująco, robi się na wszystko za późno: wczoraj jeszcze młodzi, dziś nagle są za starzy, czują się wyrzuceni przez świat na boczny tor.

Kolejną ważną kwestią kształtującą obecnych trzydziesto- i czterdziestolatków jest potrzeba ciągłego samodoskonalenia. Należą oni do pierwszego pokolenia, wychowywanego w przekonaniu o swojej wyjątkowości, odmienności od reszty. Jako dzieci więcej czasu spędzali na zajęciach mających rozwinąć ich indywidualne talenty niż w domu z rodziną. Dorastając w kulcie indywidualizmu i samorozwoju, całe życie traktują jako formę projektu – wiecznie rozczarowani i niezadowoleni, wciąż pragnąc więcej i lepiej – dążą do spełnienia nieosiągalnego celu. Przyświeca temu również przekonanie, że praca zawodowa powinna być naszym hobby, jak w słynnym haśle „Kochaj to co robisz, a nigdy nie będziesz w pracy” i myśl, że jeśli będzie ona dla nas przyjemnością, z pewnością osiągniemy lepsze efekty i zrobimy kolejny krok ku naszej doskonałości.

Zdaniem Nasta, w życiu ludzi z „Pokolenia Ja” również związki przyjmują charakter projektów. Trend ten obserwuje u wielu swoich znajomych, którzy tworzą sobie obraz idealnego partnera i mocno trzymają się swojej wizji, wiedząc jednocześnie, że znalezienie takiej osoby będzie bardzo trudne. Zauważa również występowanie coraz większej ilości związków bez zobowiązań, opartych jedynie na seksie i przyjaźni. Dla młodych Berlińczyków randki i jednonocne przygody są jedynie rozrywką, sposobem na spędzenie wolnego czasu. Mocno przyczyniły się do tego portale i aplikacje randkowe, sprzyjające zawieraniu znajomości opartych jedynie na pożądaniu. Problem ze związaniem się jest jedną z głównych cech tego pokolenia - statystyki wskazują, iż w Zachodniej Europie gwałtownie wzrasta liczba rozwodów, a także gospodarstw jednoosobowych. Możemy tylko zastanawiać się prawdziwymi przyczynami i skutkami tego kierunku zmian, ale nadal ciężko wytłumaczyć, dlaczego niektóre związki trwają, a inne się rozpadają. Autor przedstawia w książce swoje spostrzeżenia na ten temat – twierdzi, że we współczesnych relacjach jest zbyt dużo egoizmu i egocentryzmu, które utrudniają nawiązywanie i utrzymywanie relacji.

„Pokolenie Ja” ukazuje bardzo ciekawy obraz nowoczesnej Europy i mieszkających w niej młodych ludzi. Nast zauważył kilka ogólnych cech, które ich charakteryzują: ostrożność, podatność na zranienia, lęk przed rozczarowaniem, wieczne niezadowolenie i niezdolność do budowania relacji. Świat, który opisuje jest jednocześnie fascynujący i straszny, pełen sprzeczności i paradoksów.

Autor jest naprawdę dobrym obserwatorem, dzieli się z czytelnikiem mnóstwem ciekawych anegdot i historii, które przytrafiły się jemu i jego znajomym. Na ich podstawie wyciąga wnioski, z którymi naprawdę trudno się nie zgodzić. Chociaż książka pełna jest stereotypów i uproszczeń, sądzę, że wiele osób znajdzie w opisywanych sytuacjach siebie i swoje problemy. Bo czy rzeczywistość w Berlinie tak bardzo różni się tej w Warszawie? Młodzi Polacy to również coraz częściej wieczni stażyści, hipsterzy i single z wyboru, mający problemy z tworzeniem relacji, uzależnieniem od świata wirtualnego i mediów społecznościowych, podejściem do pracy oraz konsumpcjonizmem. Nast stara się otworzyć nam oczy, pokazać jak w ostatnim czasie zmieniło się społeczeństwo i dokąd, jego zdaniem,nas to zaprowadzi. Robi to jednak bardzo zgrabnie, z humorem i dystansem do siebie i do otaczającego go świata.

Moim zdaniem naprawdę warto przeczytać tę książkę, serdecznie ją wszystkim polecam.