Pampiludki I Królestwo Niebieskie | Autor: Asia Olejarczyk

Mam przyjemność przedstawić Państwu kolejną, wspaniałą książkę adresowaną do dzieci, której zadaniem jest wzięcie dziecka za rękę i w sposób zrozumiały przeprowadzenie przez jakże skomplikowane i niekiedy zupełnie dla dziecka niezrozumiałe słowa Modlitwy Pańskiej Ojcze Nasz.

Współcześni rodzice mają bardzo ułatwione zadanie, ponieważ na rynku wydawniczym wiele jest bardzo kolorowych, mądrych i bogato ilustrowanych książek dla dzieci, które mają na celu wyjaśnienie im, w sposób przystępny i zrozumiały dla małego dziecka, zagadnień wiary, zrozumienia Biblii, czy jak właśnie w recenzowanej pozycji zrozumienie przesłania modlitwy. Za moich czasów pozostawało tylko dopytywać rodzica, czemu tak się mówi podczas modlitwy, co to oznacza? I niejednokrotnie spotykałam się z ich strony z zakłopotaniem, bo chyba często i oni nie rozumieli słów, których każdy z nas uczony jest z pokolenia na pokolenie. Tym bardziej chylić czoła należy przed wydawnictwami, że nie mają wahań by podejmować się tematyki religijnej i dostosowywać ją do dzieci.

W tej książce przepięknie zilustrowanej przez Agnieszkę Filipowską poznajemy Pampiludki – Gideona i Alimemeka i ich psa, pochodzących z Krainy Nie Wiadomo Gdzie. Przeżywają oni swoje przygody, które bezpośrednio są związane z kroczeniem przez kolejne wersy modlitwy Ojcze Nasz. I tak Pampiludki odkrywają, czym jest Królestwo Niebieskie, przeżywają coroczne Święto Imion, uwalniają dobro, poznają smak chleba powszedniego i odkrywają sekret jego powstawania, popełniają błędy i stają się winni, jednocześnie starając się odkupić swoje złe uczynki i szukać wybaczenia, dowodzą, do czego może prowadzić pokusa i jak bardzo bywa niebezpieczna, odkrywają Wzgórze Łaski i tajemnice Trójcy Świętej i uczą się pokonywać ciemność, strach i grzech, by żyć w zgodzie i blasku bożego miłosierdzia.

Każde krótkie opowiadanie zamieszczone w tej książeczce stanowi rozwinięcie kolejnego wersu modlitwy Ojcze Nasz. Książeczka, więc przeprowadza nasze dzieci przez zawiłości słowne krok po kroku, bardzo powoli a fantastyczne ilustracje pozwalają dodatkowo dzieciom na wyobrażenie sobie pewnych sytuacji i zdarzeń. Zdecydowanie są to ilustracje, które pobudzają wyobraźnię dzieci.

Moim dzieciom najbardziej spodobało się opowiadanie o Święcie Imion w Pampilii (opowiadanie wyjaśniające wers modlitwy „Święć się imię Twoje”). Uznały one, że cudowanie byłoby, gdyby każdego roku można było wrzucać do Fontany Plusk Plusk kamyk ze swoim imieniem. Matuzalek (najstarszy mieszkaniec krainy) wyławiał potem kamyczki dla każdego mieszkańca. Wyłowiony z fontanny kamyk z określonym imieniem dowodził, że para ta stawała się na najbliższy rok dwojgiem bliskich dla siebie ludzi, przyjaciół, którzy muszą się wspierać i pomagać sobie w każdej sytuacji życiowej i po prostu być dla siebie dobrymi.

Kolejne ogromne zainteresowanie wykazały przy powiadaniu o chlebie – „Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj” – nigdy, bowiem nie zdawały one sobie sprawy jak wiele składników, pracy, wysiłku, czasu i przede wszystkim wsparcia bożego potrzeba, by codziennie w domu mógł gościć na stole chleb, podstawowe pożywnie człowieka. W tym przypadku widziałam, że opowiadanie to wywołało w nich konsternację i przemyślenie. Zaznaczę, że syn ma nieco ponad cztery lata i jak najbardziej publikacja ta była dla niego zrozumiała. Nie tratował jej w formie analizowania słów modlitwy, której ani nie zna ani nie rozumie, bo jest na to za mały, ale same opowiadania i bajkowa kraina Pampiludków bardzo go ujęła.

Bardzo polecam ta książkę dla dzieci, ponieważ jest niebywale kolorowa, napisana prostym i zrozumiałym językiem, który pobudzi wyobraźnię każdego dziecka. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że każde opowiadanie niesie ze sobą przesłanie, naukę i morał, jak należy postępować w codziennym życiu, czego robić nie wolno a co należy, by po prostu być dobrym i żyjącym w zgodzie z religią człowiekiem.

Ocena: 6 + - ogromy plus za stronę graficzną książki