Festiwal | Autor: Andrzej Dziurawiec

W maju 2017 roku do księgarń trafiła najnowsza powieść Andrzeja Dziurawca scenarzysty i autora mrocznego kryminału Bastard. Festiwal jest kontynuacją opowieści o śledztwach prowadzonych przez Szuberta. Tym razem bohater staje się przewodnikiem czytelnika po zakazanym świecie feministek, homoseksualistów i bywalców klubów LGBT. Tematyka, która ostatnio stanowi swoiste tabu może przynieść autorowi spore grono zwolenników, ale i przeciwników, którzy mogą zbojkotować powieść. Czy sięgniecie po dyskurs genderowy i homoseksualny okazało się sukcesem?

Mijają dwa lata od poprzedniego śledztwa prowadzonego przez Szuberta. Obecnie nasz bohater jest na emeryturze, ale nie pocieszy się nią zbyt długo. W starej destylarni Fabryki Likierów i Wódek Gatunkowych, w której zakończył wcześniejszą sprawę, zostają znalezione kobiece zwłoki. Zmarła uchodziła za postać kontrowersyjną: była feministką. Z uwagi na jej przyjaźń z matką śledczego, Szubert rozpoczyna śledztwo. Kolejno giną kolejne feministki, więc bohater musi wniknąć w zamknięty krąg osób wykluczonych społecznie – drag queens, LGBT, radykalnych wojowniczek o prawa kobiet. Tropy wskazują na napędzanego chorą miłością, szukającego zemsty rasistę. Jedynie Szubertem targają wątpliwości. Sprawa wydaje się skomplikowana, a współpraca z kolegą z policji, Shumanem, oparta na wzajemnej niechęci dodatkowo wszystko utrudnia. Czy uda mu się zawiązać współpracę ze środowiskiem subkultur zanim morderca zagrozi jego rodzinie? Czy zabójstwa są powiązane z organizowanym w Warszawie Międzynarodowym Festiwalem Cipki Waginalia 2014?

Powieść Dziurawca jest nie tylko doskonale skonstruowanym kryminałem, ale również powieścią z szeroko zarysowanym aspektem społeczno-obyczajowym. Główny bohater jest początkowo sceptycznie nastawiony do współpracy ze środowiskiem genderowym. Przejawia typową postawę ironicznego dystansu wobec osób LGBT i feministek, które mają złą sławę wśród ogółu. Jednakże z czasem coraz lepiej poznaje to ,,egzotyczne” środowisko i zaczyna dostrzegać pewien sens w ich dążeniach i poglądach, które reprezentują. Oprócz wejścia w zakazany, ale nęcący niewiadomą rejon, autor dużą uwagę poświęca miejscu akcji powieści, czyli Warszawie. Ukazuje stolicę wieloaspektowo, w różnych kontekstach. Pieczołowicie oddaje szczegóły topograficzne, koloryt lokalny oraz specyfikę zmian cywilizacyjnych, które zaszły w tym mieście na przestrzeni lat.

Festiwal to książka, która nie jest przegadana. Nie znajdziecie w niej zbędnych dywagacji mających opóźnić i ostudzić zapał czytelnika do poznania prawdy. Tempo akcji wzrasta wraz z kolejnymi szczegółami śledztwa, napięcie nie opada ani na chwilę. Intryga jest świetnie skomponowana i przepełniona typowymi chwytami znanymi z innych powieści kryminalnych. Dodatkowymi atutami prozy Dziurawca są specyficzne poczucie humoru, interesujące postaci oraz poboczne wątki, które wcale nie zaburzają kryminalnej fabuły.

Jestem przekonana, że ta powieść przypadnie do gustu miłośnikom prozy kryminalnej. Dziurawiec świetnie poradził sobie z tematyką kryminalną, udało mu się wpleść typowe dla tego gatunku rozwiązania i połączyć je z kontrowersyjnym dyskursem genderowym. Z pieczołowitością scharakteryzował to środowisko i pokazał, że nie zawsze należy kierować się uprzedzeniami. Stworzył również galerię ciekawych postaci, z których każda jest unikatowa i na swój sposób zapada w pamięć. Podobał mi się również humor, którego zazwyczaj w kryminale jest mało lub wcale. Na tym polu i nie tylko Andrzej Dziurawiec odznacza się oryginalnością, a jego powieści są idealną rozrywką umysłową, która wciąga czytelnika do świata kompletnie mu nieznanego. W dodatku może poznać Warszawę z perspektywy niezwykłych miejsc, które odwiedza bohater. Co więcej uwagę czytelnika skupiają makabryczne opisy zwłok oraz widmo psychopatycznego mordercy łaknącego krwi. Po prostu polecam!