Cudowny Gość | Autor: Herbert George Wells

GOŚĆ NIE Z TEGO ŚWIATA

Z H.G. Wellsem od dawna mam jeden problem: uwielbiam klasykę science fiction, jednak czasem jego pomysły trącą takim kiczem, że ciężko jest mi znaleźć w jego utworach coś wartościowego. A jednocześnie w dorobku tego jednego z ojców fantastyki naukowej znajdują się dzieła, które absolutnie zachwycają. Któż z nas nie słyszał o „Wehikule czasu”, „Niewidzialnym człowieku”, „Wojnie światów”, „Wyspie doktora Moreau” czy „Pierwszych ludziach na księżycu”. Niewielu jednak kojarzy „Cudownego gościa”, jedną z wczesnych nowel autora, wydaną w 1895 roku. Stworzona pomiędzy „Wehikułem” a „Wyspą” nie jest ani wybitną opowieścią, ani także rozczarowującą. To po prostu bardzo dobra książka, która znakomicie broni się także obecnie i warta jest polecenia każdemu, nie tylko miłośnikom fantastyki.

Wszystko zaczyna się od światła. pewnej nocy mieszkańcy Sidderton i najbliższych okolic widzą późną nocą olśniewający blask nad trzęsawiskami w Sidderford. Wydarzenie to, nazwane potem nocą „Dziwnego Ptaka”, staje się początkiem czegoś o wiele bardziej zaskakującego, niż ktokolwiek mógł sądzić. Spotkanie ze skrzydlatym stworzeniem, które nagle się pojawia, staje się dla ludzi przyczyną do zmiany zachowania i całego swego życia. W końcu wieści docierają do miejscowego wikarego, który z zamiłowania jest także ornitologiem. To on odnajduje i przypadkiem postrzela przybysza, a ten okazuje się być niczym innym, jak Aniołem. Wikary zabiera go na plebanię, zajmuje się nim, ale ludziom trudno jest żyć obok Anioła. Jego dobroć i naiwność są dla nich trudne do ogarnięcia, a przy okazji obie strony zaczynają uczyć się od siebie, co sprawia, że przybysz zaczyna stawać się coraz bardziej ludzki. Jakie będą konsekwencje tej niecodziennej sytuacji?

„Cudowny gość” Herberta George’a Wellsa to naprawdę znakomita, choć niestety krótka opowieść, o kontakcie tego, co nieziemskie, z naszą codziennością – naszymi ułomnościami, błędami i problemami. Kontakcie, który dla obu stron jest czymś niezwykłym i pouczającym. Wells poprzez to zderzenie światów w ciekawy sposób obnaża, co w nas najgorsze, ale też i pokazuje dobre cechy. Jak to było w innych jego dziełach, tak i tu, interesuje go natura człowieka i to, do czego jest zdolny. Ale zarazem wszystko to nie przyćmiewa także rozrywkowego wymiaru historii. Autor, w typowy dla siebie sposób, bawi się widowiskowymi scenami, własną fantazją, pomysłowością i klimatem, który wciąż jest tak intensywny i wyraźny, że nowela autentycznie urzeka i potrafi zachwycić. I to o wiele bardziej, niż współczesne powieść, które są może i bardziej efektowne, ale brak im magii dawnych utworów, ich szczerości, prawdziwości i mocy.

Typowy dla Wellsa jest także styl „Cudownego gościa”. Nowela napisana została w sposób lekki, prosty, ale literacko pełny i bardzo treściwy. Autor nie rozwleka opisów, nie epatuje też nadmierną ilością zdarzeń ani nie zbacza z raz obranej drogi. Pomysł wyjściowy rozwija konsekwentnie i w bardzo dobrym stylu, a całość w ostatecznym rozrachunku okazuje się być o wiele lepsza i ciekawsza, niż można by sądzić jedynie z jej opisu. Jak wspominałem nie jest nowela wybitna, ale zarazem jest to jedno z lepszych dokonań H.G. Wellsa i fakt, że została wznowiona w ramach klasyki wydawnictwa CM, bardzo cieszy. W końcu „Gościa” naprawdę warto jest poznać, nieważne czy lubicie fantastykę czy nie, bo to naprawdę wartościowa lektura.