Trylogia Klątwy Tom 2 Ukryta Łowczyni | Autor: Danielle L. Jensen

W mieście pod górą tyran sprawuje władzę absolutną. Jedyny troll, który byłby zdolny mu się przeciwstawić, został oskarżony o zdradę i uwięziony. Cécile uciekła z mrocznego Trollus, ale już wkrótce zdała sobie sprawę, że wcale nie znajduje się poza zasięgiem władzy króla i jego manipulacji Cécile mieszka z matką w Trianon i każdego wieczora występuje na deskach sceny operowej. Za dnia zaś niestrudzenie szuka Anushki, czarownicy, która przez pięć stuleci umykała trollom. A niezależnie od tego, czy zwycięży, czy poniesie porażkę, jej bliscy zapłacą wysoką cenę. Aby odnaleźć Anushkę, dziewczyna musi zagłębić się w magię, która jest mroczna i zabójcza. Czarownica jest jednak przebiegła, a Cécile może się okazać nie tylko łowczynią, ale i zwierzyną. Musicie przyznać, że taki opis robi wrażenie i lektura niemalże krzyczy, żeby po nią sięgnąć. Pozwólcie, że podzielę się swoimi odczuciami po przeczytaniu Ukrytej Łowczyni.

Poprzednią część cyklu wychwaliłam pod niebiosa. Ja, osoba, która od tego typu literatury ucieka w podskokach. Miałam dość duże oczekiwania w stosunku do Ukrytej Łowczyni i muszę przyznać, że mam bardzo mieszane uczucia i uważam, że ta część jest słabsza pod względem warsztatowym od poprzedniej. Nie udało mi się tym razem do końca wkręcić w akcję. Bywały momenty do bólu przewidywalne, ale też nie wszystko udało mi się przewidzieć i to nieco ratuje książkę w moich oczach. Pierwsza połowa jest zdecydowanie ciekawsza od drugiej. Końcówkę męczyłam i jak dla mnie była dość przegadana. Kilka scen można było wyciąć.

Jest mi przykro, że autorka zaliczyła spadek formy. Często jest tak, że kontynuacje są słabsze i tak właśnie w tym przypadku było. Można szybko domyślić się kim jest Anushka i jakimi pobudkami kierowała się, rzucając klątwę. Mnie udało się to odkryć i liczyłam na to, że jednak się pomyliłam. Nic z tego. Było właśnie tak, jak się domyślałam. Jak wspomniałam przy okazji tekstu o poprzedniej części, ta historia miała potencjał, duży potencjał i autorka tutaj go nie wykorzystało. Było kilka ciekawych zagrań, ale poprowadzono je po linii najmniejszego oporu. Zabrakło mi nowych wątków, tajemnic. Za to dostałam kalkę, która kalką jest poganiana. Nie tego oczekiwałam.

Dość długo czekałam na zwrot akcji, jakieś wydarzenie, które sprawi, że chciałabym sięgnąć po kolejny tom. Im dalej w tekst, tym coraz mniej na to liczyłam. Na szczęście autorka pod koniec miała zryw i nieco się zrekompensowała, więc daję jej kredyt zaufania. Mam nadzieję, że mnie nie rozczaruje i zakończenie trylogii będzie dobre i nie będę żałowała tego, że postanowiłam przeczytać Waleczną Czarownicę.

Mam wrażenie, że autorka trochę na siłę napisała tę część. Pewnie gonił ją czas i maltretował ją redaktor. Może się mylę, ale tak właśnie w trakcie czytania myślałam. Nie wiem, czy wy macie podobne odczucia po lekturze. Jeśli nie czytaliście poprzedniego tomu, radzę nadrobić zaległości. W przeciwnym przypadku będziecie czuli się zagubieni i nie wszystkie wątki będą zrozumiałe. Trudno mi właściwie powiedzie, czy Ukryta Łowczyni przypadnie wam do gustu. Ja się rozczarowałam tą lekturą, ale chcę poznać zakończenie tego cyklu, głównie ze względu na to, że oczarowało mnie jego rozpoczęcie i dokończę tę historię.